اینجا مسجدسلیمان است با زخمى کهنه از آنسوى آبهاىِ تِمبى و دهانى که تنها براىِ مُردگان باز است تا اندوهى کهن واژگون کند سازها را و یکى نباشد دستِ خسته مرا بگیرد تا بر کِتفِ خاک گرفته شهر دوباره بنویسیم: (( M.i.S )) ظلم آباد شهر ماست و ((M.i.S)) کُدِ اشتراکِ ما بچه هاى این شهر در هر نقطه جهان در ظلم زاده شده ایم در محرومیت پا گرفته ایم و اهورامزداى بزرگ میداند به جز حقِ خود هیچ چیز نمیخواهیم… بچه هاى سرزمین جاوید… M.i.S»