روزنامه آفتاب یزد امروز چهارشنبه ۹۵/۴/۲۳ در مطلبی نوشت: خبرش کم‌کم پخش شد. اینکه سخنگوی فراکسیون امید لباس رزم بر تن کرده و عزمش را جزم، تا وزرای دولت روحانی را به زیر کشد و در اولین گام چه استیضاحی بهتر از استیضاح «علی ربیعی» وزیر کار و رفاه دولت روحانی.
وزیری که هم سستی‌اش در بحث شلاق زدن‌های کارگران بی‌گناه کشور عیان است، هم پایش در مشکلات اداری گیر، هم در ارتباط با سازمان‌هایی مثل شستا باید پاسخگو باشد و هم در حقوق‌های نجومی و استخدام افرادی مثل علی صدقی مدیرعامل بانک رفاه مقصر است.
و آن سخنگوی فراکسیون امید که طرح استیضاح این وزیر را مطرح کرده کسی نیست جز محمدعلی وکیلی. کسی که در لیست امید رأی آورد، با رفاقت توأمان با علی لاریجانی و عارف عضو هیأت رئیسه شد و حالا به بهانه کمک به دولت و تغییرات در کابینه، استیضاح‌های وزرا را در دستورکار قرار داده است. وکیلی در گفت‌وگوی اخیرش اعلام داشته که طرح استیضاح وزیر کار، با امضای ۶۰ اصلاح‌طلب و اصولگرا کلید خورده و به غیر استیضاح «علی ربیعی» کسان دیگری هم در لیست مجلس هم هستند.
اما حرف‌های اخیر علی وکیلی از چند حیث قابل‌توجه است.
۱٫ او دلیل اقدام نمایندگان مجلس دهم در استیضاح وزرا را کمک به دولت می‌داند. آن‌هم دولتی که به‌دوراز استیضاح وزرایش، با صدها چالش و دردسر روبه‌روست و به‌قدر کافی هجمه‌ها کمرش را خم کرده، چه برسد به اینکه با دوستی‌هایی شبیه به دوستی‌های خاله خرسی! برخی نمایندگان، بحران‌هایش دوچندان شود و کمرش خمیده‌تر. وکیلی باید بداند که استیضاح وزیر کار در بحبوحه بحث فیش‌های نجومی نه‌تنها کمک نیست، بلکه دهن‌کجی به دولت و هم‌پیمانی با مخالفان حسن روحانی است. سخنگوی فراکسیون امید! یا ناآگاهانه و یا شاید هم آگاهانه پای در همان راهی گذاشته که فراکسیون ولایتی‌ها و پایداری‌ها مدت‌ها پیش گذاشته بودند. وکیلی و آن ۶۰ نفر به اسم رفاقت با دولت، پشت حسن روحانی را در چنین شرایطی خاص خالی کره‌اند و بدتر از همه آنکه کسی پیش‌قراول این کار شده است که سخنگوی فراکسیون حامی دولت نام دارد؟
۲٫ بعد از اظهارنظر «وکیلی» پیرامون استیضاح وزیر کار، نمایندگان متعدد فراکسیون امید، شروع به انکار نقش این فراکسیون در استیضاح علی ربیعی داشتند، آن‌طور که محمود صادقی عضو هیأت رئیسه فراکسیون امید در مجلس با تأکید بر غیرجدی بودن استیضاح وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی اعلام کرد: «عارف، تابش و دیگر اعضای هیأت رئیسه نسبت به این مسئله اظهار بی‌اطلاعی کردند و درباره این استیضاح در فراکسیون امید هیچ بحثی انجام نشده است.»
و یا قاسم میرزایی‌نکو دیگر عضو فراکسیون امید در گفت‌وگو با ایلنا، در خصوص طرح استیضاح وزیر کار که از سوی برخی افراد در مجلس امید هم در گفت‌وگو با آفتاب یزد هرگونه طرح استیضاح در شرایط کنونی را ناصحیح توصیف کرده بود.
و همه اینها یعنی آنکه سخنگوی یک فراکسیون، موضع‌گیری از خود نشان داده که خلاف مواضع فراکسیون متبوعش است نکته‌ای که اصلاً به دل نمی‌چسبد…. ناهماهنگی آقای سخنگو با دیگر اعضای گروهش!
۳٫ ساز مخالف زدن محمدعلی وکیلی با دولت، اگرچه حق او به‌عنوان یک نماینده مجلس است و کسی نه می‌تواند و نه باید این حق را از او سلب کند، اما صد حیف که او فراموش کرده تا زمانی که سمتی در یک فراکسیون دارد باید موضع‌گیری‌هایش را هماهنگ‌تر و معقولانه‌تر رسانه‌ای کند. هرچند این نماینده، مدعی این نیست که استیضاح ۶۰ نفره وزیر کار، به فراکسیون امید ارتباطی دارد ولی باید بپذیریم که اقدام او اقدامی غیرحرفه‌ای و خلاف روش و عرف فراکسیون‌داری است.
۴٫ تغییر کابینه در دولت که امری لازم و ضروری است اگر از سوی خود حسن روحانی صورت بگیرد اقدامی است نکو و درخور ستایش. اما وقتی از سوی مجلس آن‌هم به‌صورت دومینووار در دستور کار باشد، بیش‌تر خط‌ونشان کشیدن برای شخص حسن روحانی است تا دست دوستی به سمت او دراز کردن.
۵٫ مجلس دهم مجلسی نوپاست که نیازمند زمان و وقت بیش‌تر برای بررسی امور دولت و طرح‌هایی مثل استیضاح وزراست. وکیلی بهتر است صبر کند تا عرق پیشانی‌اش از ورود به پارلمان دهم خشک شود و سپس علم تغییر اجباری کابینه دولت را بر دوش بکشد.
۶- صحبت‌های سخنگوی فراکسیون امید آن‌قدر برای اعضای آن گران تمام شد تا محمدرضا عارف از خود هزینه کرده و روند امضاگیری علیه استیضاح وزیر کار را متوقف کند و به‌طورکلی با وساطت شخص عارف بود که موضوع استیضاح وزیر ملغی شد. این یعنی اینکه سخنگوی فراکسیون امید چیزی نمانده بود تا همه را به دردسر بیندازد.
۷٫ هرچند وزیر کار، وزیر بسیار ضعیفی است و به‌خصوص در مقابل مسائل یاز جمله شلاق خوردن کارگران، فشل عمل کرد و آن‌طور که باید و در شأن یک وزیر بود از حق آنان (کارگران) دفاع نکرد و یا اینکه سهل‌انگاری‌اش در گماردن مدیران متخلف با حقوق‌های نجومی بر هیچ‌کس پوشیده نیست. این را هم انکار نمی‌کنیم که ربیعی، نه در زمینه کار و اشتغال جوانان و نه در زمینه رفاه مردم کار خاصی انجام نداد و شاید با این تفاسیر مستحق استیضاح نیز باشد. اما باید این نکته را هم گفت که الآن وقت استیضاح هیچ‌کسی نیست….
۸٫ آقای وکیلی ای‌کاش می‌گذاشتید تا دولت در زیر این جمله‌ها و هجمه‌ها تنی می‌آسایید نه اینکه نمکی بر زخم روحانی می‌شدید با این علمداری‌تان در استیضاح وزیر کار.
