مهدی شادمانی–« افزایش تولید داخلی و ارائه محصولات با کیفیت در سطح بین‌المللی که شایسته مردم ایران باشد و رواج مصرف آنها یک وظیفه ملی است.» این صحبت های طاهری سرپرست باشگاه پرسپولیس است درباره افتتاح فروشگاه وخط تولید شرکت جیووا.
پیراهن های امسال پرسپولیس را برند تجاری جیووا تولید می کند. یک برند ایتالیایی که چون قرار بوده کیفیت اش بیشتر از تولیدات داخلی باشد به تولید های ملی ترجیح داده شده.
تا اینجای کار به نظر می رسد که همه چیز قابل توجیه باشد. یعنی به خاطر اینکه پیراهن های داخلی کیفیت لازم را ندارند و کیفیت پایین در عملکرد یک تیم تاثیر می گذارد مجبور شده اند سراغ یک شرکت خارجی بروند.
اما چند هفته پیش برنامه تلویزیونی نود یک پرونده کامل داشت در مورد این شرکت. پرونده ای که نشان می داد این شرکت در میان پوشاک ورزشی درجه اول دنیا هیچ جایی ندارد ، تجربه اش به ده سال نمی رسد ، قرارداد عجیبی با فدراسیون فوتبال امضا کرده و از همه مهمتر اینکه لباس هایش به جای اینکه کیفیت داشته باشد و ازایتالیا وارد شود داخل ایران تولید شده است.
نمایش این برنامه می توانست دودمان هر شرکت و قراردادی که این طور بسته شده را به باد بدهد. اما یک اتفاق بامزه افتاد. مدیران این شرکت اعلام کردند که بله این لباس ها در ایران تولید می شود که از تولید ملی ایران حمایت شود.
تولید ملی ایران . باورتان می شود ؟ تولید ملی ایران. یعنی شما به کارگران ایرانی پارچه هایی را می دهید که لباس بدوزند بعد برچسب تولید ایتالیایی می زنند رویش و بعد سودش را به شرکت ایتالیایی پرداخت می کنند.تازه اینکه پارچه اش در کجا تولید می شود باز خود سوال است. که اگر همه پارچه ها از خارج از ایران وارد شود فقط یک سری دوزنده را درگیر خود کرده است و نام تولید ملی غیرصادقانه به حساب می آید و اگر پارچه ها در ایران دوخته می شود دیگر برند ایتالیایی پارچه ها شکل غیرحقیقی به خود می گیرد.
البته اگر این کار مثلا با شرکتی مانند آدیداس و نایکی و پوما که مارک های تجاری درجه یک دنیا بود انجام می شد کمی توجیه داشت. چون اگر آدیداس در هرجایی لباسی تولید کند پاسخگوی کیفیت اش هم هست اما جیووا؟ واقعا؟ شرکتی که ۱۰ سال است کارش را شروع کرده و موفق نشده با هیچ تیم مهمی قرارداد ببندد چرا باید مورد اعتماد قرار بگیرد؟
هرچند استفاده از تولید ملی در جنبه هایی که کیفیت تولیدملی روی اصل کار اثر می گذارد توجیهی ندارد اما مگرتولیدی داخلی کم بود که پرسپولیس سراغ یک نام جدید رفت و از یک تولیدی جدید حمایت کرد که نام ایرانی هم ندارد و سود حاصل اش هم حتما به صورت دلار از ایران خارج می شود؟
مگر غیر ازاین است که همین الان هم برندهایی چون دایی و مجید در درجه اول و برندهای دیگری در رده های بعدی لباس ورزشی تولید می کنند. چرا پرسپولیس و حتی تیم ملی برای حمایت از تولید ملی سراغ برندهای موجود نرفت؟
اگر کیفیت مهم بود پس چرا سراغ نام های آشنای جهانی نرفت؟ آنچه بعد ازاین سوالات بیش از اندازه خودنمایی می کند تمایل عده ای است برای وارد کردن یک شرکت جدید و نوپای ایتالیایی به عنوان شرکت تولیدی لباس درجه اول . البته که اگر هر دو تیم ، تیم ملی و پرسپولیس شرکت های خصوصی بودند باید به خود هیات مدیره و سازمان شان پاسخ می دادند اما هر دوتیم دولتی هستند.
هم پرسپولیس و هم تیم ملی از بودجه عمومی کشور تغذیه می کنند و بابت خط به خط کارهایی که می کنند باید توضیح بدهند اما تا همین الان هیچ کس توضیح نداده که چرا تیم ملی و پرسپولیس محل تبلیغ برای یک نام ناآشنای ایتالیایی شده است.بدتر از همه اینکه همه جا هم می گویند در حال تولید ملی هستند. تولید ملی با نام ایتالیایی؟ مگر داریم؟
البته و پیش از این در سال های اخیر همیشه لباس تیم های ملی ، پرسپولیس و استقلال محلی از رفت و امد برندهای عجیب بوده است. برندهایی که همه تصور می کنند چیزی به غیر از کیفیت شان سبب شده که بتوانند با طرف ایرانی قرارداد امضا کنند.
