یادش به خیر روزی که پیشکسوتان میلان به تهران آمدند تا مقابل همتایان پرسپولیسیشان قرار بگیرند. آن بازی که به مناسبت دلجویی از مهدی مهدویکیا و خداحافظی او برگزار میشد، چیزی حدود ۶۰هزار تماشاگر را به ورزشگاه آزادی کشاند. گزارش مسابقه را عادل فردوسیپور بر عهده داشت. او ابتدای بازی گفت استقبال چندان خوبی از این دیدار به عمل نیامده و انتظار حضور تماشاگران بیشتری میرفته است! حالا اما به نظر میرسد عادل معنی «استقبال خوب» را متوجه شده باشد! بازی اخیر بین تیم هنرمندان و ستارگان لالیگا فقط با حضور هزار تماشاگر برگزار شد تا خیلی عظیم صندلیهای خالی، تیم میهمان را شوکه کند. وضع از این نظر چنان اسفبار بود که ممکن است برای همیشه بساط برگزاری چنین مسابقاتی در ایران جمع شود. حتی بازی قبلی بین ستارگان ایران و پیشکسوتهای رئال مادرید هم نتوانست چیزی بیشتر از ۳۰هزار تماشاچی را به استادیوم بکشاند.
به نظر میرسد باید بپذیریم ذایقه هواداران فوتبال در ایران، از این نظر مثلا با هواداران آسیای شرقی متفاوت است. هر چقدر آنها کشته و مرده ستارههای بینالمللی هستند، مردم ما بیشتر حمایت از بازیکنان و تیمهای خودشان را ترجیح میدهند. وقتی در یک روز آخر هفته فقط هزار نفر راهی استادیوم آزادی میشوند تا مورینتس و مندیتا را ببینند، حتما دلایلی برای این مساله وجود دارد. یادمان باشد همین دو ماه پیش بازی دوستانه پرسپولیس و خونهبهخونه چیزی حدود ۱۲هزار تماشاگر داشت؛ چنانکه تمرینات ابتدای فصل استقلال هم چیزی بین دو تا سه هزار نفر را به ورزشگاه میکشاند. با این اوصاف، حالا شاید عادل فهمیده باشد آن استقبال ۶۰هزار نفری از بازی پرسپولیس و میلان چقدر ارزنده و رویایی بوده؛ جماعتی که شاید حتی بیشترشان بیاعتنا به میهمانان خارجی، فقط به خاطر تجدید خاطره با ستارههای قدیمی سرخپوشان و بهویژه احترام به مهدویکیا راهی استادیوم شده بودند!