بانک ورزش – «بهتر است تا وقتی بازی نکرده‌ام، مصاحبه هم نکنم اما قول می‌دهم بعد از نخستین بازی‌ام مفصل با هم صحبت کنیم و به همه پرسش‌هایتان پاسخ بدهم.» این نخستین واکنش بوژیدار رادوشوویچ به درخواست ما برای مصاحبه است. در واقع می‌خواهد از حرف زدن درباره نیمکت‌نشینی و رقابتش با بیرانوند بگریزد اما رویارویی هیجان‌انگیز پرسپولیس و استقلال خیلی زود او را مجاب می‌کند به این هم‌صحبتی و البته صحبت کردن درباره نیمکت‌نشینی‌اش را می‌سپارد به روزی که دست‌کم نخستین بازی رسمی را برای پرسپولیس انجام داده باشد. رادوشوویچ همان دروازه‌بانی است که برانکو برای اینکه پیراهن پرسپولیس را به تنش بپوشاند، مقابل مدیران باشگاه ایستاد و حالا هم اگر او را روی نیمکت نشانده، به خاطر عملکرد بیرانوند است که در ۵ بازی پیشین پرسپولیس تنها یک گل خورده است.
درباره حساسیت‌های بازی پرسپولیس و استقلال چیزی شنیده بودی؟
چند ماه پیش تلویزیون کرواسی یک برنامه درباره شهرآورد ایران پخش کرد و نخستین بار آنجا متوجه حساسیت‌های این بازی شدم. جو آن بازی خیلی برایم عجیب و جالب بود اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که یک روز خودم چنین بازی بزرگی را تجربه کنم و جزیی از آن باشم.
همان بازی که پرسپولیس ۴- ۲ برد؟
درست یادم نیست اما فکر می‌کنم همان بود. می‌دانم که پرسپولیس گل زده بود و شانس‌های زیادی هم برای گلزنی داشت.
فکر می‌کنی بازی این هفته را هم پرسپولیس بتواند ببرد؟
امیدوارم ببریم. این بازی برای هر دو تیم سخت است و هر تیمی ببرد، کار بزرگی کرده است اما ما تیم بهتری هستیم و می‌توانیم استقلال را شکست بدهیم.
مخصوصا که استقلال در نتیجه‌گیری مشکل دارد و در این چند هفته هیچکدام از بازی‌هایش را نبرده است.
این را می‌دانم اما برانکو و هم‌تیمی‌هایم همیشه با احترام درباره استقلال حرف می‌زنند و شرایط این تیم هم هیچ تاثیری در ما ندارد. ما می‌خواهیم استقلال را ببریم و باید برای رسیدن به هدف تلاش کنیم. دیگر مهم نیست که حریف‌مان چقدر قدرتمند است و مشکل دارد یا ندارد.
یعنی در این چند روز هیچ چیزی در تیم تغییر نکرده؟
نه، همه چیز مثل قبل است و همانطور که برای بازی‌های قبلی تمرین می‌کردیم، الان هم تمرین می‌کنیم. فقط انگیزه بازیکنان تیم بیشتر شده و همه می‌گویند باید این بازی را ببریم.
شهرآورد را قبلا در کرواسی یا مجارستان هم تجربه کرده بودی؟
من بازی‌های بزرگی را تجربه کرده‌ام. در کرواسی هایدوک اشپلیت و دیناموزاگرب یکی از بزرگترین بازی‌ها را برگزار می‌کنند و من هم بارها با هایدوک در این بازی به میدان رفته‌ام اما حتی آن بازی مثل شهرآورد تهران نیست. مردم کرواسی هم فوتبال را دوست دارند اما مثل اینجا نیست که برای یک بازی صد هزار نفر بروند ورزشگاه. حتی برای بازی هایدوک و دیناموزاگرب هم بیشتر از ۳۵ هزار نفر نمی‌روند. خیلی تماشاگر برود، ۵۰ هزار نفر.
به یاد ماندنی‌ترین اتفاقی که در شهرآورد‌های قبلی یا بازی‌های هایدوک و دیناموزاگرب تجربه کرده‌ای چه بوده؟
در شهرآورد‌های زیادی بازی کرده‌ام اما یادم نمی‌آید باخته باشم. تیمم هر وقت هم بد بازی کرده، بازی ۵۰- ۵۰ بوده و نباخته‌ام.
بازی پرسپولیس و استقلال به خاطر حساسیت‌های زیادش خیلی وقت‌ها بار فنی ندارد و بیشتر یک بازی احساسی است؛ از این نظر می‌توان به شهرآورد‌هایی که قبلا تجربه کرده‌ای تشبیهش کرد؟
خب این شاید به خاطر تاثیر تماشاگران و جو ورزشگاه آزادی است. اینجا مردم همیشه هیجان‌زده هستند و دو ماه برای شهرآورد منتظر می‌مانند در حالی که در کرواسی یا خیلی کشورهای دیگر اینطور نیست. برای همین من نمی‌توانم جو شهرآورد تهران را با تجربه‌های قبلی‌ام مقایسه کنم. فقط می‌توانم بگویم که قبلا چنین شرایطی را در هیچ تیمی تجربه نکرده‌ام.
فکر می‌کنی این بازی با چه نتیجه‌ای تمام شود؟
نمی‌دانم. خیلی سخت است. اصلا نمی‌شود پیشبینی کرد و به نظرم پیشبینی یک مسابقه فوتبال کار درستی نیست اما می‌دانم که می‌توانیم استقلال را شکست بدهیم. این بازی هم برای ما و هم برای استقلال یک چالش بزرگ است و امیدوارم برنده‌اش ما باشیم.
ناراحت نیستی که در این بازی مهم باید روی نیمکت بنشینی؟
نه، چرا ناراحت باشم؟ اتفاقا تیم را تشویق می‌کنم و خیلی دوست دارم این بازی را ببریم.
می‌دانی که شاید به این زودی‌ها شانسی برای بازی کردن نداشته باشی اما با این حال خیلی جدی تمرین می‌کنی و بر خلاف بعضی از بازیکنان، بی‌انگیزه نشده‌ای.
ما بازیکنان هیچ‌وقت نباید ناامید و بی‌انگیزه باشیم. من هر روز به خودم می‌گویم در تمرین امروز باید بیشتر تلاش کنی و جدی‌تر باشی. واقعا هم همینطور است. هر روز با انگیزه بیشتری تمرین می‌کنم و به خودم اجازه نمی‌دهم که ناامید شوم.
از انتخاب پرسپولیس راضی هستی؟
راضی‌ام و خوشحالم که پرطرفدارترین و یکی از بزرگترین تیم‌های آسیا را انتخاب کرده‌ام. اینجا همه چیز برای من جدید است و زندگی‌ام عوض شده اما راضی‌ام چون هم‌تیمی‌هایم رابطه خوبی با من دارند.
البته اینجا تنها نیستی؛ همه مربیان پرسپولیس هموطنت هستند و گولچ هم که هست.
من قبلا نه با برانکو و نه با هیچکدام از دستیارانش کار نکرده بودم اما رابطه خوبی با آنها دارم. وقتی به زبان کروات با هم صحبت می‌کنیم، احساس می‌کنم در کشور خودم هستم. هم‌تیمی‌هایم هم رابطه خیلی خوبی با من دارند اما بیرون از تمرین و اردو همیشه با گولچ هستم.
با اینکه هنوز بازی نکرده‌ای، هواداران هم هوایت را دارند.
هواداران پرسپولیس هر روز می‌آیند سر تمرین، تیم را حمایت می‌کنند و به ما انگیزه می‌دهند. پرسپولیس تیم بزرگی است و من تعجب نمی‌کنم که اینقدر هوادار داشته باشد اما همه چیز برایم مثل یک بازی می‌ماند. در تمرین هواداران هستند، در بازی‌ها هستند، به اردو که می‌رویم، ما را تنها نمی‌گذارند و حتی در خیابان هم به ما ابراز محبت می‌کنند. هواداران همیشه هستند و همه‌جوره حمایت‌مان می‌کنند. من واقعا از حضور در پرسپولیس لذت می‌برم و باید اعتراف کنم که چنین حسی را قبلا هیچ‌وقت تجربه نکرده بودم.
پس به زندگی در ایران عادت کرده‌ای.
من از اول هم مشکلی نداشتم. درست است که زندگی کردن در ایران با کشور خودم خیلی فرق می‌کند اما سخت نیست. ایران جای خیلی خوبی است و مردم مهربانی دارد. تنها مشکل این است که فقط هوا خیلی گرم است. اینجا همه چیز خاص و متفاوت است اما من راحت زندگی می‌کنم و مردم ایران را دوست دارم.
