منصوریان روی جذب او حساب زیادی باز کرده بود و تاکید داشت به هر قیمتی که شده می بایست بختیار برای اجرای برنامه هایش جذب شود. همین تاکید موجب شد رقم قرارداد او در عالم واقعیت (نه آن چیزی که اعلام شد) به مرز یک و نیم میلیارد تومان برسد.
منصوریان در نفت با ایمان مبعلی کار کرده بود و نقش بازیساز تیمش را به رحمانی سپرد. اما هر چه از لیگ گذشت، بازی های بختیار ضعیف تر از قبل شد. سرانجام در روز تساوی با پیکان، منصوریان به سیم آخر زد و در رختکن، با مقصر دانستن رحمانی در کندی میانه استقلال عنوان کرد، یکی از دلایل افت ما بازی های ضعیف توست.
البته این پایان کار نبود. تیم آنالیز استقلال که همان آنالیزورهای سابق نفت تهران هستند و رابطه تنگاتنگی با مهرداد خانبان آنالیزور تیم ملی دارند (مهدی برادرش به عنوان آنالیزور رسمی اعلام شده) فاش ساخت که در ۳ بازی نخست استقلال، بختیار کمترین میزان دوندگی را داشته است.
این تنبلی از یک سو و عدم شرکت در درگیری ها و همچنین سهم کم پاس های سرنوشت ساز موجب شد که منصوریان با این بازیکن کرمانشاهی اتمام حجت کند.
اما در بازی های تدارکاتی که در تعطیلی یک ماهه لیگ برگزار شد، منصوریان دید هیچ تغییری در فوتبال بختیار حاصل نشده است از این رو در بازی با ماشین سازی طی یک حرکت غافلگیر کننده فرشید اسماعیلی را به جای او به میدان فراخواند و از شانس بد رحمانی، مادامی که اسماعیلی درون زمین بود، از بهترین بازیکنان میدان شمرده می شد. طوری که تعویضش عملا میانه میدان را از استقلال گرفت و به شاکردان خطیبی سپرد!
بختیار که می دانست با این روند جایی در ترکیب اصلی در دربی ندارد در تمرینات پیش از بازی با پرسپولیس عملا با روحیه پایین در تمرین حاضر شد و ثمره این بی تفاوتی نیمکت نشینی نود دقیقه ای در دربی بود.
به نظر می رسد منصوریان روی فرشید اسماعیلی به عنوان بازیساز اصلی نظر دارد و به این ترتیب، بختیار در صورت عدم آمادگی شاید مجبور شود نیم فصل درخواست جدایی از استقلال را بدهد.
البته شاید قبل از آن کادر فنی استقلال عوض شود و در آن صورت بختیار امیدوار به کسب رضایت سرمربی جدید.