به گزارش عصر ایران شنیده ها حاکی از آن است که سازمان صدا و سیما از سایت آپارات ، آپارات کودک و سایت سینمای خانگی آپارات فیلیمو شکایت کرده است. این در حالی است که محتوی مورد شکایت در تمامی شبکه های اجتماعی، سایت های مشابه خارجی و شبکه های پیام رسان در بین کاربران دست به دست می شود.
این سرویس های پخش کننده فیلم و ویدیو که صدا و سیما علیه آنها اقدام کرده است، زمینه استفاده از محتوای داخلی مناسب را بر بستر شبکه ملی اطلاعات فراهم می آورند.
حال سوال اینجا است که چه کسانی فضای برخورداری از محتوای سالم را به حذف این رسانه ها ترجیح می دهند و شکایت می کنند؟ و چه کسانی به دنبال تضعیف سرویس های داخلی و تقویت و حمایت از سرویس های خارجی در رسانه ملی هستند؟
فرض کنیم صدا و سیما با این تصور که انحصار صوت و تصویر را در اختیار دارد، آپارات را که یوتیوب ایران است، از فعالیت بازدارد. آیا در چنین حالی، مردم به شبکه های صدا و سیما به عنوان گزینه جایگرین مراجعه می کنند، یا شبکه های خارجی و کانال های بی هویت و بی نام و نشانی که معلوم نیست چه کسانی اداره شان می کنند، برنده این دعوا خواهند شد؟
در شرایطی که در دنیای امروز بحث ازجامعه شبکه ای مطرح است، درک از شرایط امروز و کوشش هرچه تمام برای استفاده از محتواهای مناسب داخلی، بسیار حیاتی است و تلاش های صورت گرفته برای تحقق شبکه ملی اطلاعات به عنوان بستر تولید محتوای بومی نیازمند مشارکت همگانی است نه سنگ اندازی های تملک جویانه.
آیا زمان آن نرسیده است که مسؤولان صدا و سیما، مقتضیات روز را بشناسند و بدانند که در سال ۱۳۹۵ و در جهانی جدید زندگی می کنیم؟! و آیا شأن صدا و سیما به عنوان رسانه ملی، حمایت از فعالان این عرصه است یا تقابل با آنها؟!
