«گزینه اول پذیرفتن کره شمالی به عنوان یک قدرت هسته‌ای است که در آن صورت کره جنوبی باید تأسیسات گائسانگ را بازگشایی کند و روابط تجاری با همسایه شمالی را ارتقاء دهد. بنابراین سئول باید بدون انجام هیچ اقدامی در جهت توقف برنامه هسته‌ای نظامی کره شمالی تلاش کند تا روابط دوستانه‌ای را با پیونگ یانگ ایجاد کند.

جنبه مثبت این روش را می‌توان جلوگیری از هرگونه تهدید هسته‌ای ناگهانی از سوی کره شمالی و انتظار برای بررسی گزینه‌های بعدی دانست. جنبه منفی این روش اما آن است که ادامه توسعه تسلیحات هسته‌ای دوربرد کره شمالی از سوی آمریکا و ژاپن پذیرفته نیست و مهم‌تر از آن وجود خطر درخواست امتیازات جدید از سوی کره شمالی به واسطه تهدیدات هسته‌ای از کره جنوبی است که احتمالاً قابل پذیرش نخواهد بود.

گزینه دوم آن است که مذاکرات شش‌جانبه از سر گرفته شود که این روش را می‌توان ادامه سیاست غلط گذشته دانست. منافع این روش آن است که یک‌بار دیگر از تهدید هسته‌ای ناگهانی از سوی کره شمالی اجتناب شود. اما اشکال این راه‌حل آن است که همه انتظار دارند که این مذاکرات در جهت خلع سلاح کره شمالی کاملاً بیهوده باشد.

گزینه سوم همکاری با سازمان ملل و آمریکا در جهت سخت‌تر کردن تحریم‌ها و احتمالاً‌ جلوگیری از عبور و مرور دریایی برای کره شمالی است. این اقدام ممکن است باعث شدیدتر شدن اثر تحریم‌ها بر روی پیونگ یانگ شود که البته این موضوع ممکن است باعث مخالفت چین و نادیده گرفتن تحریم‌ها شود.

انتخاب چهارم پذیرفتن کره شمالی به عنوان یک قدرت هسته‌ای اما همزمان دستیابی کره جنوبی به تسلیحات هسته‌ای و نیز ایجاد یک سیاست جنگ سردگونه میان دو کره است.

جنبه مثبت این روش، کاهش وابستگی کره جنوبی به دیگر کشورها برای تأمین امنیت خود است با امید به اینکه تمایلات کره شمالی برای انجام اقدامات تحریک‌آمیز کاهش یابد و کشورهای عضو مذاکرات شش‌جانبه نیز تلاش خود را در جهت دستیابی به یک راه‌حل افزایش دهند.

جنبه منفی این گزینه آن است که امکان دارد دستیابی به یک راه‌حل نهایی با تعویق بسیار روبه‌رو شود و همچنین برخلاف میل جامعه جهانی باشد.

گزینه پنجم آن است که آمریکا به طور مستقیم وارد مذاکرات خلع تسلیحات کره  شمالی شود که این روش نیازمند یک مذاکره هوشمندانه است که احتمالاً شامل کمک‌های عظیم اقتصادی کره جنوبی به همسایه‌ شمالی خود خواهد شد.

جنبه‌های مثبت این روش در صورت موفقیت‌آمیز بودن کاهش تنش در منطقه و ایجاد زمینه مذاکرات برای دستیابی به یک صلح پایدار است.

جنبه منفی آن است در صورتی که کره شمالی بر روی سیاست عدم خلع تسلیحات هسته‌ای خود پافشاری کند، یک تقابل نظامی صورت گیرد و احتمالاً در دوره طولانی شدن مذاکرات، پیونگ یانگ تسلیحات هسته‌ای پیشرفته خود را بسازد.

گزینه ششم آن است که عملیات نظامی محدودی با مشارکت آمریکا برای هدف قرار دادن تأسیسات هسته‌ای انجام شود. این موضع تنها در صورتی کارآمد خواهد بود که اقدامات نظامی اولیه به قدری گسترده باشد که کره شمالی فرصت جابجایی تجهیزات خود را نداشته باشد.

جنبه‌های مثبت این روش نابود شدن زرادخانه هسته‌ای کره شمالی است و به طور مشخص جنبه منفی این روش احتمال آغاز یک نبرد نظامی تمام عیار است که احتمالاً شامل چین نیز خواهد بود.»