لیلی جهان آرا به سبب ازدواج با حسینعلی امیر ارجمند به لیلی امیر ارجمند معروف گردید. او در سال ۱۳۴۲ شمسی از دانشگاه “رانگرز” نیوجرسی مدرک فوق لیسانس کتابداری گرفت. امیر ارجمند به سبب ارتباط نزدیک با فرح پهلوی در سال های دهه چهل و پنجاه سمت های مهم فرهنگی و هنری در رژیم را بر عهده داشت که از آن جمله می توان به عضویت در هیات امنا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و عهده داری مدیر عاملی آن و نیز ریاست کتابخانه دانشگاه ملی، عضویت در هیات امنا و بنیاد آرشام، عضویت در هیات مدیره موزه علوم و فنون ریاست کتابخانه شرکت ملی نفت و عضویت در شورای آموزش کشور اشاره کرد وی همچنین استادیار رشته کتابداری دانشگاه تهران بود.
او در زمان دانشجویی در فرانسه به همراه فرح تمایلات روشنفکری و مارکسیستی داشت و این عقاید را پس از ورود به ایران نیز حفظ کرد و ارتباطات گسترده ای با برخی سفارت خانه های کشور های بلوک شرق نظیر چکسلواکی و مجارستان داشت که ساواک چند بار گزارش آن ها را به شاه داد اما شاه از سال ۱۳۵۲ کنترل ساواک بر روی لیلی امیر ارجمند را قطع کرده بود در این باره برخی از مورخان عنوان کرده اند او به عنوان یک جاسوس از سوی کشور های بلوک غرب و موساد فعالیت می کرد.
اسناد ساواک نشان می دهد که امیر ارجمند در ایفای نقش خود به عنوان یک جاسوس حتی از برقراری ارتباط های جنسی و به ظاهر عشقی با ماموران اطلاعاتی خودداری نمی کرد. پس از پیروزی انقلاب لیلی امیر ارجمند به همراه فرح پهلوی از ایران گریخت.
افکارنیوز
