ملک سلمان پادشاه عربستان سعودی یک سفر پر زرق و برق به سمت آسیای شرقی براه انداخته و موفق شده حمایت ظاهری بعضی از این کشورها بر علیه ایران را به دست آورد در حالی که ایرانی ها فقط نظاره گر این تحرکات می باشند.
اگر ما ایرانی ها به این تحرکات در بعد وسیعتر نگاه کنیم می بینیم که دیپلماسی ما فعلا در شرایط نظارت و انفعال قرار دارد و هیچ واکنشی که درخور تحرکات دشمنان ایران باشد از خود نشان نداده است.
منظور از واکنش این نیست که سخنگوی وزارت امور خارجه یا مقامات پاسخ دندان شکنی به صحبت های دیگران بدهد. منظور این است که ما ایرانی ها در این زمینه چه کار کرده ایم ویا قرار است چه کنیم؟
بعضی وقت ها بد نیست سوزنی به دیگران و جوالدوزی به خود بزنیم تا ببینیم دور و برمان چه می گذرد.
از شعارها و صحبت ها و تصمیمات آمریکا علیه ایران گرفته تا سیاست های خصمانه همسایه شمالی ما ترکیه تا مواضع کذایی مقامات مالزی و دیگر کشورهای شرق آسیا همه نشانه آن را دارند که یک فضای بین المللی بر علیه ایران در حال شکل گیری است و عربستان سعودی لیدر ایجاد این فضا و در حال تغییر فضای بازی بر علیه ایران می باشد.
اگر به این ماجرا سفر اخیر عادل الجبیر به عراق و تماس های عربستانی ها با میشال عون رئیس جمهوری لبنان را اضافه کنیم متوجه می شویم که سعودی ها نه فقط تلاش دارند در محیط های برونی بر علیه ما صف بندی ایجاد کنند بلکه تلاش دارند در محیط فضای خودی ها هم نفوذ کنند.
در مقابل این تحرکات هیچ اقدام که درخور این تحرکات باشد را مشاهده نمی کنیم و ادامه این روند به معنی منزوی کردن ایران در سطح بین المللی می باشد؛ مخصوصا که یک کشور هم نمی توانیم پیدا کنیم که مانند مثلا مالزی یا ترکیه که بر علیه ایران موضع گرفتند بر علیه عربستان به نفع ما موضع بگیرند.
بنظر می رسد الآن وقت آن است که به هر ترفندی شده راهکاری پیدا کنیم تا این صف بندی ها تا دیر نشده شکسته شود و اولین هدف باید آن باشد که تیم دیپلماسی خارجی به هر ترفندی باشد اتصال دهنده همه این صف بندی ها یعنی ایالات متحده را از پشت این ماجرا ها جدا کرد و اگر دیپلماسی خارجی ما بتواند این اتصال را جدا کند خواهد توانست کل زنجیر را از هم بپاشد.
اینکه ما تلاشی برای گفتگو با وزیر امور خارجه ایالات متحده نداشته ایم هنر به حساب نمی آید بلکه بر عکس تلاش برای گفتگو با وی یک هنر به حساب می آید. تا همین چند صباح پیش که وزیر امور خارجه ایران و وزیر امور خارجه ایالات متحده گاه و بیگاه با هم دیدار داشتند وتابوی گفتگو میان وزرای خارجه دو کشور را شکستند، پس چی شد؟ اینکه وزیر امور خارجه ما با آقای تیلرسون دیدار نکند فقط نشانه این می باشد که ما به دنبال افزایش تنش می باشیم وموضعی علیه واشنگتن و به حمایت مخالفان آن گرفته ایم، مخالفانی که علیرغم ظاهر دوستانه اما در واقع خصمانه ترین رفتارها و تحریم ها را بر علیه ایران و ملت ایران اعمال کردند، وخوب طبیعنا صف بندی بر علیه ما خواه نا خواه ادامه خواهد یافت.
اتفاقا بر عکس تصور ها شاید به دلیل شرایط ناهموار داخلی و بین المللی دولت جدید ایالات متحده بدش هم نیاید که با ایرانی ها گفت و شنودی حال به هر بهانه ای که شده، مثلا بحث توافق هسته ای، داشته باشد تا مقداری از فضای پر تنشی که در سطح بین المللی ایجاد کرده بکاهد.
حتی اگر بنا باشد ترامپ و دولت وی به موضع گیری های خصمانه خود بر علیه ایران ادامه دهند، بهترین راه برای پاسخ به این موضع گیری ها نمایش منطق ایران در سطح بین المللی خواهد بود و قطعا با توجه به موقعیتی که ترامپ ایجاد کرده ما نیز خواهیم توانست نه فقط صف بندی ها بر علیه خودمان را بشکنیم بلکه یک فضای پشتیبان برای خود ایجاد کنیم تا موریانه ها دور و بر ما جمع نشوند.
منبع: اسپوتنیک
