به گزارش افق نیوز/ نیروی دریایی آمریکا صبح امروز با ۵۹ موشک «تام هاوک» از عرشه دو ناو جنگی «یواس‌اس راس» و «یواس‌اس پورتر» از دریای مدیترانه پایگاه هوایی «الشَعیرات» استان حمص در سوریه را موشک‌باران کرد که گفته میشود ضربات سنگینی به این پایگاه وارد آمده است.

اقدامی که هرچند ناگهانی بود اما در برهه زمانی قابل توجهی رخ داد و باید دید اهداف آمریکا در پی این حمله چیست؟ حمله‌‌ای که به گفته وزارت دفاع این کشور، دیگر ادامه نخواهد داشت و وزیر دفاع انگلیس نیز گفته است که قرار نیست حمله همه جانبه‌ای اتفاق بیفتد.

به نظر می‌رسد «دونالد ترامپ» از این حمله موشکی در پی یک هدف اصلی و چندین هدف فرعی است.

برای بررسی این مسأله باید به ماهها قبل باز گردیم، زمانی که شهر حلب به عنوان نماد و سمبل معارضان سوریه به طور کامل به دست نیروهای ارتش سوریه و مقاومت افتاد و پس از آن برتری میدانی دولت سوریه بیش‌تر از پیش خود را نمایان ساخت و تأثیرات مستقیمی در صحنه مذاکرات نیز برجای گذاشت. در پی این برتری مبدانی بود که گروههای مسلح معارض، مجبور به نشستن پای میز مذاکره در شهر «آستانه» شدند و برای اولین بار شاهد موفقیت نسبی مذاکرات بودیم و آتش بس نسبتا با ثباتی برای چندین هفته در سوریه برقرار شد.

آری برای اولین بار پس از شش سال جنگ و خونریزی شاهد اقدامی مثبت در روند آتش‌بس و گذار به سوی مذاکراتی سازنده بودیم. در مذاکرات ژنو سوئیس نیز که گروه معارضان «ریاض» مستقیما از عربستان به ژنو آمده بودند، هیچ برگی برای بازی نداشتند و بدون ارائه طرح و با بیان سخنان پیشین مذاکرات را ترک کردند.

به طور کلی فضای سیاسی سوریه به سمتی پیش می‌رفت که همزمان با پیروزی‌ها در شهر موصل، تأکیدات اصلی بر مبارزه با تروریسم و لزوم تمرکز بر جنگ با داعش سوق پیدا کرده بود.

چنین اوضاعی برای جریان غربی و سعودی که میلیاردها دلار صرف براندازی دولت سوریه کرده بودند، نا باورانه می‌نمود؛ آنها معارضانی را در پیش روی خود می‌دیدند که بیش از هر زمانی دچار بی نظمی و ضعف شده بودند و بشار اسد را می‌دیدند که ابتکار عمل را در دست گرفته است. در این میان که دیگر امیدی به تروریست‌ها و معارضان نبود باید اقدامی صورت می‌گرفت و چه چیز بهتر از بهانه حمله شیمیایی!

حتی اگر روایت غربیها از بحران سوریه را بر فرض محال درست فرض کنیم، باز هم ادعای حمله شیمیایی به «خان شیخون» و دادن بهانه به دست جریان عربی و غربی مضحک است. اسد می‌توانست با بمب‌های چند تنی زنان و کودکان بیشتری را به خاک و خون بکشد و در این برهه، زمین بازی که کاملا به نفع او بود را هم حفظ کند اما دشمنان سوریه بیش از هرچیزی از هوشیاری دولت سوریه خشمگین هستند و باید خود دست به کار می‌شدند تا بیش از این روند سیاسی و میدانی به نفع مقاومت پیش نرود.

می‌توان گفت هدف اصلی دولت آمریکا در پی این حمله، بیش از هر چیزی متوقف کردن فضای مثبتی است که به نفع دولت سوریه پیش می‌رود. مشنج کردن فضا و انتظار پاسخی از سوی سوریه و روسیه و امتیازگیری به بهانه وجود سلاح‌های شیمیایی و انتقال روند حل و فصل داخلی به بده بستان‌های طرف‌های خارجی که با فشار جریان سعودی و ترکی در پشت پرده صورت می‌گیرد، از اهداف اصلی این حمله به شمار می‌رود.

اما اهداف دیگری نیز در این اقدام مشهود است، «دونالد ترامپ» از بدو روی کار آمدن با فشار کم سابقه‌ای چه در فضای داخلی و چه فضای اروپایی مواجه است. جریان سعودی و ترکی نیز از اینکه ترامپ و دولت وی بارها مبارزه با تروریسم را بر کنار رفتن بشار اسد مقدم دانسته‌اند، در نارضایتی به سر می‌بردند.

ترامپ با این حمله، ابتدا فضای داخلی را که مملوء از انتقادات به وی بود را مهار می‌کند و ژست فردی قاطع که برای حمایت از مردم عادی در برابر یک دولت سرکش دست به کار شده است، را می‌گیرد.

در صحنه اروپایی شاهد هستیم که تا کنون همه کشورهای اروپایی از جمله انگلیس، فرانسه و آلمان با گرمی از این موشک‌باران حمایت کرده‌اند و از سوی دیگر نیز عربستان و ترکیه با شور و شعف عجیبی پیگیر ادامه یافتن این حملات هستند؛ بنابراین ترامپ با این حمله توانسته از فشار این کشورها نیز بکاهد و در کل ائتلاف بین‌المللی حول محور خود ایجاد کند. «ترامپ» در اولین واکنش به حمله موشکی به سوریه گفته است: «کشورهای متمدن برای حمله به سوریه به آمریکا بپیوندند».

نکته عجیب در این جاست که شخص «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا هفته گذشته در ترکیه و در برابر وزیر خارجه این کشور گفته بود: «سرنوشت اسد را مردم سوریه تعیین خواهند کرد.» که با برافروختگی «چاووش اوغلو» مواجه شد اما چند روز پس از آن تیلرسون حرف خود را تغییر داد و گفت که اسد هیچ جایگاهی در آینده سوریه ندارد تا امروز که حمله موشکی آمریکا به سوریه اتفاق افتاد.

در مجموع ترامپ با این حمله، علاوه بر هدف اصلی یعنی تلاش برای بر هم زدن کامل میز بازی در روند حل سیاسی بحران سوریه که امیدوارانه می‌نمود، سعی دارد فضای داخلی و بین‌المللی را به نفع خود ببرد یا حداقل، اذهان را از انتقادات منحرف کند.

فارس