مجله مهر:مهمان نوازی اولین چیزی است که ایرانی ها در معرفی خودشان به دیگران از آن حرف می زنند. بیشتر کسانی که از نقاط دور و نزدیک دنیا به اینجا سفر می کنند در کنار غذاهای رنگ به رنگ ایرانی اولین چیزی که از ما در تعریف خودشان یاد می کنند مهمان نوازی و خونگرمی مردممان است. اما گاهی اوقات در کنار همه این ها می شود اتفاق هایی را پیدا کرد که تلخ بودنش روی همه تعریف و تمجیدها از اخلاق و منش ایرانی سایه می اندازد و نتیجه اش می شود یک خاطره تلخ از ایران و مردمانی که قرار بود مهمان نوازی شان را به سفر چند روزه گردشگران سنجاق کنند. کاروان ۲۹ نفره زائران میانمار یکی از چندین و چند کاروانی است که سالانه از کشورهای مختلف به قصد زیارت عازم ایران و عراق می شود. کاروانی که اما در میانه های راه به خاطر به سرقت رفتن ساک هایشان سفرشان نصفه و نیمه باقی می ماند.آنها این روزها نه می توانند به کشورشان بازگردند و نه می توانند به سفرشان ادامه دهند ولی عوضش یک اتفاق و خاطره تلخ را از مردم ایران با خودشان به یادگار می برند.
پاسپورت هایی که در ترمینال دزدیده شد
۲۹ زائری که قصد زیارت مشهد و کربلا را داشتند از میانمار بار سفر بسته بودند. کشوری که شاید بیشتر ما در دو سه سال گذشته به واسطه کشتار و قتل عام مسلمانانش توسط بوداییان می شناسیم؛ قتل عامی که تعداد کشته شدگان آن به چیزی حدود ۲هزار نفر رسید و بیشتر ما را در این سر دنیا به هم دردی وا داشت. این ۲۹ نفر درست در همین روزهایی که در حال سپری کردن آن هستیم عازم ایران می شوند تا در کنار زیارت کربلا به پابوسی امام رضا(ع) در مشهد هم بروند. اما بعد از ورود به ایران درست در خود ترمینال و پیش از ورود به زائرسرا یک سرقت به ظاهر ساده تمام برنامه های سفر چند روزه شان را به هم می ریزد. به گونه ای که خانم فرزانه بکرانی که خودش اهل میانمار است و ساکن ایران درباره زائران می گوید:« ساک و چمدان این ۲۹ نفر را در ترمینال به سرقت بردند. در خود ساک ها به جز چند تکه لباس چیز دیگری نبود؛ ولی چیزی که دردسر درست کرده است دزدیده شدن پاسپورت های آنهاست چون آنها بدون پاسپورت در حال حاضر نه می توانند به کربلا بروند و نه می توانند به کشور خودشان بازگردند.»
نه می توانیم برویم، نه می توانیم بمانیم
به غیر از یک سفر ناتمام برای ۲۹ زائر میانماری شاید بزرگترین چالش آنها در طی چند روز گذشته بلاتکلیفی آنها در ایران باشد تا جایی که خانم بکرانی می گوید که اگر سفرشان طبق روال پیش می رفت آنها باید دو روز دیگر به کشورشان باز می گشتند.« این زائران دو روز دیگر برای برگشت به میانمار بلیت دارند ولی چون پاسپورتی ندارند در نتیجه بلیت های پروازشان سوخت می شود در حالی که از سفر به کربلا هم جا ماندند. آنها در حال حاضر در یک زائر سرا در خیابان ۱۵خرداد اسکان دارند.» ماندن اجباری در ایران برای پیگیری ۲۹ پاسپورت گمشده یک مشکل بزرگ دیگر هم دارد. چیزی که شاید یکی دیگر از نگرانی های اصلی زائران چند روزه را به خودش اختصاص داده است که آن هم تامین هزینه های آن ها در ایران است. اتفاقی که شاید خارج از توان مالی گردشگران میانماری باشد.
باید حالا حالاها صبر کنیم تا برگه عبور بگیریم
کاغذ بازی و بوروکراسی نه فقط مختص ایرانی ها که گریبانگیر مسافران میانماری هم شده است به گونه ای که فرزانه بکرانی می گوید طی چند روز گذشته علاوه بر مراجعه به پست برای اعلام مفقود شدن کارهایشان، به اداره امور اتباع و مهاجران خارجی هم رجوع کرده اند.« بعد از اعلام گم شدن پاسپورت ها ما به دفتر امور اتباع خارجی هم مراجعه کردیم که آنها گفتند در صورت پیدا نشدن برای برگشت و خروج از کشور برگه عبور صادر خواهند کرد؛ ولی خب در ایران کارهای اداری مدت زمان زیادی می برد و این ۲۹ نفر برای ماندن باید هزینه های لازم را داشته باشند که متاسفانه ندارند.»
