به گزارش شفاف به نقل از پایگاه خبری دیلی بیست؛ بر اساس این گزارش، وی در این باره می گوید: زمانی که من به جایی سفر می کنم، همواره اشتیاق دارم که در باره آن جا بدانم و اطلاعات کسب کنم. بنابراین سعی می کنم با مطالعه کتاب و خلاصه مطالب منتشر شده در مورد آن مکان و همچنین سخن گفتن با مردم آن مکان اطلاعات خود را افزایش دهم. با وجود این من به طور عمده تلاش می کنم پس از کسب اطلاعات در مورد مکان ها کاری در مورد آن جا انجام دهم. به همین دلیل است که قصد دارم فیلم اول خود را در مورد تجاوز در بوسنی بسازم.
نام نخستین فیلم جولی در مقام کارگردان “در سرزمین خون و عسل” است که قرار است این ماه بر روی پرده سینماها قرار گیرد و پخش آن آغاز شود. جولی در مورد نحوه کارگردانی خود در این فیلم می گوید: من در راه ساختن این فیلم هرگز از سوال کردن از مدیر فیلمبرداری ام در مورد مسائل فنی و یا در مورد روند پیش بردن موضوع فیلم از بازیگرانم نهراسیدم. زیرا بازیگران فیلم من در جنگ زندگی کرده بودند. من به داستان ها و خاطرات آنان گوش دادم و تلاش کردم این داستان ها و خاطرات را در فیلم خود لحاظ کنم. آنجلینا جولی در فیلم خود ورای مسائل مربوط به ضد جنگ به روایت یک داستان عاشقانه و شگفت انگیز از عشق یک سرباز صرب به یک دختر بوسنیایی پرداخته و در واقع به نوعی ابهامات موجود در جنگ را بار دیگر به نمایش گذاشته است.
فیلم جولی یک فیلم تاثیرگذار است. در این فیلم یک دختر ۱۷ ساله نقش ایفا کرده و در نقش خود به خوبی توانسته تنش های موجود در بوسنی را که در آوریل سال ۱۹۹۲ آغاز شد و باعث گسترش ترس و هراس در سرتاسر این کشور و در پی آن حملات وحشیانه نظامیان صرب به شهروندان بوسنیایی شد، به نمایش بگذارد. جولی در این باره می گوید: من تا پیش از بازی در این فیلم هیچ تصوری از اوج رنج و درد انسان ها نداشتم.
اگرچه وی به عنوان سفیر سازمان ملل در امور آوارگان چند سالی است که با پدیده درد و رنج انسان ها سر و کار دارد، و همین مسئله انگیزه ساختن چنین فیلمی را در ذهن او ایجاد کرده است. وی در فیلم خود داستان زنانی را که در اردوگاه تجاوز در شرق بوسنی وحشیانه مورد تجاوز قرار می گرفتند و همچنان از صدمات روحی و روانی آن دوران در رنج هستند، به تصویر کشیده است. در واقع این مسئله نقطه احساسی فیلم جولی بوده است. با توجه به این مسئله جولی که همواره در نقش های خود اقدامات سخت و در عین حال دلهره آوری را انجام داده است، اکنون برای ساخت نخستین فیلم خود در مورد همه وقایع رخ داده در بوسنی مطالعات دقیق انجام داده است.
وی در این فیلم شهر سارایووی آن زمان را به نوعی باز سازی کرده است ( شهری که طولانی ترین دوران محاصره را در تاریخ امروزی بشر تجربه کرده است)، از کامیون های منهدم شده از سوی سربازان مسلح صرب گرفته تا زنان جوان قربانی تجاوز که در اردوگاه اسرا حضور داشتند، و سربازان مست که با اسلحه خود پدر و پسری را که قصد عبور از یک پل را داشتند، هدف قرار دادند.
فیلم جولی به طور واضح انزوا و جدا شدن حاصل از جنگ را نشان می دهد. صحنه هایی بسیار تکان دهنده که در آن وحشیگری و ظلم صرب ها به وضوح به نمایش در آمده است. وی در این باره می گوید: مردم بوسنی در آن زمان تصور می کردند دنیا آن ها را فراموش کرده است. آن دوران برای آنان مملو از درد و رنج بسیار بود و من قصد داشتم بدون نارحت کردن و یا آزرده خاطر کردن کسی در فیلم خود نشان دهم که مردم شجاع بوسنی چه شرایطی را در آن زمان تجربه کردند.
