«براساس یک تحقیق درباره جنگ‌ها در سراسر دنیا مشخص شد که مکزیک از عراق و افغانستان در مرگبارترین مناطق جهان پیشی گرفته و پس از سوریه در رتبه دوم این رنکینگ است.»
به گزارش ایسنا، روزنامه ایندیپندنت در گزارشی نوشت: براساس تحقیق سالانه درگیری‌های مسلحانه از سوی موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، تعداد تلفات ناشی از درگیری‌های گروه‌های تبهکار در مکزیک در سال ۲۰۱۶، ۲۳ هزار نفر بود درحالیکه در مدت مشابه طی درگیرهای مسلحانه در افغانستان ۱۷ هزار نفر و در عراق ۱۶ هزار نفر کشته شدند.
جان چیپمن، مدیرکل این موسسه تحقیقاتی در اظهارنظرش در لندن گفت: سطح تلفات در مکزیک به این دلیل شگفتی آفرین است که هیچ توپخانه یا تانک یا حملات هوایی در این کشور وجود ندارد. تلفات در مکزیک ناشی از تسلیحات سبک است.
وی با اشاره به این مساله که گروه‌های تبهکار مواد مخدر در مکزیک تلاش می‌کنند تا برای غلبه بر گروه‌های رقیب در منطقه آنها را از سر راه بردارند و غیرنظامیان و افراد عادی هم در این بین کشته می‌شوند، ادامه داد: بیشترین تعداد تلفات در مکزیک زمانی رخ می‌دهد که گروه های رقیب کارتلی مواد مخدر برای کنترل مناطق به جان یکدیگر می‌افتند.
به صورت کلی، خاورمیانه و سوریه به خصوص مرگبارترین مناطق بر روی کره زمین هستند و تنها در سوریه و در جنگ شش ساله این کشور سالانه بیش از ۵۰ هزار تن کشته شده‌اند. این آمار رقم کلی مرگ‌ها در جریان جنگ داخلی و جنگ نیابتی این کشور را به ۲۹۰ هزار تن می‌رساند که سه برابر بیشتر از کشته‌های جنگ بوسنی در دهه ۹۰ میلادی است.
کشورهای آفریقای مرکزی نیز درگیر جنگ داخلی هستند اما تعداد تلفات در این جنگ‌ها از سال گذشته میلادی بیش از یک سوم کاهش داشته است. در مجموع، تعداد افرادی که در درگیری‌های مسلحانه در سراسر جهان کشته شده‌اند، در سال گذشته میلادی کاهش نامحسوسی داشته و از ۱۶۷ هزار تن در سال ۲۰۱۵ به ۱۵۷ هزار تن در ۲۰۱۶ رسیده است. البته این آمار هنوز در مقایسه با دهه قبل بالاست و تعداد غیرنظامیان بی خانمان ناشی از این جنگ‌های داخلی هم هنوز بالاست.
مدیر این موسسه تحقیقاتی بین‌المللی و سایر محققان درباره دورنمای کاهش سطح خشونت‌ها در بسیاری از این آمارها بدبین هستند. یکی از دلایل آنها برای بدبینی درگیری‌هایی هستند که بیشتر در مناطق شهری رخ می‌دهند که نمونه‌های آن در سوریه مشهود است. دومین دلیل این است که زمانیکه درگیری‌های جدید ظاهر می‌شوند، درگیری‌های قدیمی حل و فصل نمی‌شوند بلکه به آتش زیر خاکستر تبدیل می‌شوند و قابلیت این را دارند که هر لحظه خودشان را نمایان کنند.
مدیر موسسه بین‌المللی مطالعات بین‌الملل به مساله درگیری بیش از ۳۰ ساله حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) با دولت ترکیه اشاره کرد که بار دیگر در سال گذشته میلادی خودش را نمایان کرد و باعث کشته شدن ۳۰۰۰ تن شد. این بالاترین تعداد تلفات از ۱۹۹۷ و یک افزایش جدی درگیری‌ها محسوب میشود به ویژه زمانیکه دو طرف در سال‌های اخیر نزدیک بود به صلح دست پیدا کنند. جنگ در شرق اوکراین نیز به نظر به مرحله “آتش زیر خاکستر” وارد میشود و این هشدار دهنده است.
علت بعدی نگران کننده این است که گرچه سازمان تروریستی داعش یک چهارم از قلمرو و بخش زیادی از شبه نظامیانش را سال گذشته میلادی از دست داد اما تلفات غیرنظامیان احتمالا افزایش می‌یابد چون این گروه بجای آنکه تلاش کند تا قلمروی خودش را به عنوان یک ارتش متعارف حفظ کند، به تاکتیک‌های سنتی خود روی می‌آورد.
“متس بردال”، از کینگز کالج لندن، می‌گوید: و در نهایت، ابزار اصلی قابل دسترس برای جامعه بین‌الملل تلاش برای کاهش درگیری‌های خشونت آمیز است چون استفاده از نیروهای صلح‌بان سازمان ملل که سالانه هشت میلیارد دلار هزینه آنها میشود بی فایده و مدت‌دار شده است.
وی ادامه داد: استفاده از نیروهای صلح‌بان سازمان ملل بسیار جاه طلبانه شده؛ عملکرد آنها به جای آنکه بیشتر بر روی آتش‌بس‌ها و سازش‌های سیاسی متمرکز باشد از زمان نسل کشی‌های روآندا و سربرنیستا در دهه ۹۰ میلادی بر کاهش تلفات غیرنظامیان محدود شده است. سازمان ملل چون به ذات بسیار سیاسی است نمی‌تواند در عملیات موثر نظامی دست داشته باشد.
این مقام مسئول همچنین با اشاره به کیفیت ضعیف و همچنین ناکارآمدی سازمان ملل در کنترل واقعی و با نظم نیروهای صلح‌بان گفت: محدودیت‌های جدی درباره چگونگی موثر بودن نیروهای صلح‌بان وجود دارد. تعداد و اهداف هیات‌های صلح‌بان باید مجددا بررسی شود و اینکه سازمان ملل باید مجددا بر دیپلماسی خود درباره تضمین سازش‌های سیاسی متمرکز شود.
