ضرورت و کارکرد دکور و طراحی صحنه قطعا برای برنامه‌ای مثل «ماه عسل» که به یک برند تلویزیونی بدل شده بیش از سایر برنامه‌هاست و همچون طرح جلد نشریه‌ای است که باید قدرت و قابلیت تمایز شماره‌های مختلف را داشته باشد. دکور ماه عسل بخشی از شناسنامه این برنامه است که در کنار ترانه‌های تیتراژی، هویت مستقل آن را از برنامه سالهای قبل تفکیک می‌کند به طوری که مخاطبان پیگیر می‌دانند فلان دکور مربوط به ماه عسل فلان برنامه است. ضمن این‌که طراحی دکور در جذابیت بصری و حتی راحتی یا ناراحتی چشمی مخاطب برای تعقیب برنامه موثر بوده و گاهی یک دکور مناسب می‌تواند باعث جذب مخاطب شود، همان‌طور که یک دکور نامناسب می‌تواند مخاطب را از ادامه تماشای آن منصرف کند.
در واقع دکوربندی برنامه تلویزیونی همچون ویترین یک مغازه و فروشگاه می‌تواند موجب دافعه یا جاذبه مشتری و مخاطب شود و او را به پیگیری برنامه ترغیب یا منصرف کند. از این رو برنامه ماه عسل طی این سال‌ها توجه ویژه‌ای به دکور و طراحی صحنه داشته و تلاش کرده تا از کاربلدهای این حوزه برای دکور زدن استفاده کند. اما امسال با یکی از متفاوت‌ترین دکورهای ماه عسل مواجه‌ایم که در همان روز اول همه نگاه‌ها را متوجه خود کرد و سوال‌های زیادی را در ذهن مخاطب آورد. این جلب توجه و این تفاوت لزوما به معنای خاص و ویژه بودن این دکور نیست که هر متفاوتی لزوما به معنای امتیاز و ویژگی مثبت نیست. دکوری که در نگاه اول بسیار شلوغ و در هم تنیده به نظر می‌رسد و استفاده از طرح و نقشه‌های آن با توجه به صندلی سفیدی که در صحنه وجود دارد، تداعی‌کننده یک تخم مرغ عسلی شکسته است! رگه‌های رنگی شلوغ و درهم تنیده و با پس زمینه مشکی بویژه حضور زیاد رنگ زرد یک فضای ملتهب و هیجانی به صحنه بخشیده که در نهایت در پشت قاب، حس اضطراب و دلهره را به مخاطب و چه بسا به مهمانان برنامه منتقل می‌کند.
این در حالی است که ماهیت و هویت این برنامه می‌طلبد تا از دکورسازی و رنگ‌بندی‌های تند و هیجانی پرهیز شود تا فضای استودیو از حس آرامش بیشتری برخوردار باشد. ضمن این‌که از حیث بصری این رنگ‌بندی و دکور، چشم را اذیت می‌کند.
شاید این دکور نسبت به سالهای پیش از حیث دسترسی و رفت و آمد مجری و مهمان در صحنه راحت‌تر شده باشد، اما زیبایی‌شناسی بصری آن نه از حیث فرم و ساختار و نه از منظر محتوا و انتقال پیام، ماه عسلی نیست. واقعیت این است که دکور باید اولین ویژگی برنامه برای جذب او باشد.
سید رضا صائمی – جام‌جم
