عصر هم عصر قراردادهای گوناگون بود و پس از بازگشت از فرنگ قرارداد تأسیس واگن اسبی تهران با یک شرکت بلژیکی بسته شد و شرکت نیز در اندک زمانی با انتقال ریلها و واگن های آن به تهران، پدیده مدرنی را به مردم عرضه کرد و پس از ماشین دودی شاه عبدالعظیم دومین پدیده ترافیکی مدرن نیز به ایران راه یافته بود و هر چند تفننی بود ولی به درد مردم می خورد.این واگن ها بر روی ریلهایی به عرض کمتر از یک متر که بر سطح زمین نصب شده بود با دو تا چهار اسب (بسته به شیب خیابانها) کشیده می شد و تقریباً اکثر خیابانهای مهم تهران را در می‌نوردید.
