او علاقه زیادی به نگه داشتن وسایل مختلف دارد و از دور انداختن آنها بیزار است. این را می‌توان از نگاه به دفتر او متوجه شد جایی که پر از روزنامه های قدیمی، جعبه‌های دستمال کاغذی و شیشه‌های دارو است. در سال ۱۹۷۶ وقتی این مجموعه به روی عموم باز شد، گفته می‌شود که این پارک بعد از تاج محل پرجاذبه ترین منطقه توریستی هند محسوب می‌شود.
شصت سال قبل و در ایالت چاندیگاره هند شخصی به نام “نک چند” (Nek Chand) که مهندس راه بود، نقشه‌های زیادی برای مدرن کردن این شهر داشت. او می‌خواست با کمک یک آرشیتکت فرانسوی شهر چاندیگاره را مثل شهرهای زیبای اروپایی بکند. یک روز نک در هنگام بررسی نقشه شهر متوجه نیمچه جنگلی شد که جزو طرح توسعه قرار نگرفته. همان موقع فکری به ذهن او خطور کرد. اینکه آنجا را تبدیل به یک سرزمین عجایب کند تا زیبایی‌های چاندیگاره بیشتر از قبل شود. او بدون آنکه به کسی بگوید برای شش ماه ایده‌های خود را روی این محوطه انجام داده و با استفاده از ابزارهای نه چندان پیچیده هنر خود را در تبدیل یک محوطه بدون استفاده به یک پارک زیبا نشان دهد.
پارکی که به گزارش “لس انجلس تایمز” مهم ترین ویژگی اش وجود عروسک های متنوع است که از طرح خدایان هندی و حیوانات عصر حضرت موسی و مواردی از این قبیل برای ساخت آنها استفاده شده است. طی ۱۸سال بعد نک با الهام از آثار هنری که در نقاط مختلف دنیا به چشم می‌خورد مجموعه خود را زیباتر از قبل کرد. جالب اینکه او روزی گفته بود که این کارها را تنها برای سرگرم کردن خودش انجام می‌دهد و بعید می‌داند که مردم به دیدن این پارک بروند. اما از آنجایی که تبدیل یک محوطه بلا استفاده به یک مجموعه دیدنی ارزش بسیار زیادی دارد تا امروز میلیون ها نفر از این مجموعه بازدید کرده‌اند.
نک چند، خالق سرزمین عجایب
مجموعه‌ای که برای ورود به آن تنها باید ۳۰ سنت پرداخت کرد. چند که حالا یک پیرمرد ۸۵ ساله شده می‌گوید: «ساختن این مجموعه اصلا کار راحتی نبود اما من عاشق انجام دادن کارهای پیچیده و سخت هستم.» او علاقه زیادی به نگه داشتن وسایل مختلف دارد و از دور انداختن آنها بیزار است. این را می‌توان از نگاه به دفتر او متوجه شد جایی که پر از روزنامه های قدیمی، جعبه‌های دستمال کاغذی و شیشه‌های دارو است. البته علاقه نک چند به استفاده از وسایل قدیمی تا امروز که برایش کارکرد مثبت داشته و نام او را در دنیای هنر بر سر زبان‌ها انداخته است. چند به ۶۰ سال قبل فکر می‌کند. زمانی که می‌خواست دنیای زیبای خود را بسازد با علم به اینکه به خاطر تصرف غیرقانونی یک زمین می‌تواند در کنار از دست دادن شغلش، زندانی هم شود رویای خود را عملی کرد و البته تا مدت‌ها آن را از دید عمومی پنهان کرد. سال‌ها بعد نک سراغ مسوولان شهر رفت تا با آنها در مورد حمایت از طرحش صحبت کند. هر چند دفعه اول کسی او را تحویل نگرفت اما چند آنقدر اصرار کرد تا مسوولان حاضر شدند از دنیای او بازدید کنند. ام‌آن شارما مسوول گروه مهندسان چاندیگاره که با بی‌میلی به دیدن سرزمین عجایب رفته بود بعد از وارد شدن به محوطه پارک – که حسابی از دید عموم پنهان شده بود – شوکه شد. او که می‌دانست در صورت لو رفتن وجود چنین جایی احتمال تخریب آن وجود دارد به چند توصیه کرد که هر جایی در مورد مجموعه‌اش صحبت نکند و جانب احتیاط را رعایت کند هرچند که در سال ۱۹۷۵ درنهایت “داستان سرزمین عجایب” افشا شد.
در شرایطی که به نظر می‌رسید نک به‌دلیل خلق چنین مجموعه‌ای با مجازات مواجه شود اما هندی‌ها به این نتیجه رسیدند که کار او به لحاظ هنری کاملا قابل احترام است. قرار شد که شهرداری مسوولیت این مجموعه را بر عهده گیرد و چند در ازای دریافت مبلغی رویای خود را توسعه دهد. در سال ۱۹۷۶ در این مجموعه به روی عموم باز شد و گفته می‌شود که این پارک بعد از تاج محل پرجاذبه ترین منطقه توریستی هند محسوب می‌شود. البته طی این سال‌ها بارها پیش آمده که مخالفان این پارک به دنبال نابودی آن باشند. آنها با این بهانه که مجموعه چند جزو طرح توسعه شهری محسوب می‌شود قصد تبدیل آن به خیابان یا پارکینگ را داشتند. کار به جایی رسید که یک بار بولدوزری تا پای نابود کردن این مجموعه جلو رفت اما با یک دیوار انسانی مواجه و مجبور به عقب نشینی شد. آوازه هنر نک چند به پاریس و واشنگتن هم رسیده و در بین کاغذهای زیادی که در دفتر او وجود دارد می‌توان به تقدیرنامه شهردار واشنگتن از چند اشاره کرد که مربوط به سال ۱۹۸۵ است. این در حالی است که بعضی از مقامات هندی چندان از موفقیت‌های نک چند راضی نیستند و خوش‌شان نمی‌آید که کار او اینقدر با استقبال خارجی‌ها مواجه شده. گواتام کائول، رییس اداره پلیس چاندیگاره در اواخر دهه ۷۰ میلادی می‌گوید بسیاری از مقامات شهرش بعد از دیدن منظره پارک جذب آن شدند هرچند عده‌ای هم چشم دیدن نک و کار او را نداشتند. خیلی‌ها از کار او دفاع و نوآوری او را تحسین می‌کردند و از طرفی منتقدان او کماکان عقیده دارند که کار او چیزی جز اشغال کردن فضا نیست. چند، هنوز هم بیشتر ساعات روزش را در پارک می‌گذراند و سعی می‌کند برای تک‌تک بازدید‌کنندگان وقت بگذارد و به آنها در مورد فلسفه کارش توضیح دهد. به گفته سیما باوا، منتقد هنری چند، هیچ وقت به خاطر نوآوری‌اش مورد تقدیر جامعه هنری هند قرار نگرفته و خیلی‌ها کار او را تنها یک کار عجیب غریب می‌دانند با این همه، نک چند زیاد به این مسایل فکر نمی‌کند
