به گزارش افق نیوز/ گزارش‌های خبری نشان می‌دهد که بنگلادش طرح توسعه یک جزیره دور افتاده و در معرض سیل در خلیج بنگال را در دست اجرا دارد تا ده‌ها هزار مسلمان آواره روهینگیایی را به آنجا منتقل کند.
بنگلادش کشوری مسلمان و یکی از فقیرترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان است و از زمانی که موج بزرگ سرازیری آوارگان روهینگیایی از حملات کشتار جمعی نیروهای دولتی میانمار در راخین، واقع در غرب میانمار به بنگلادش به راه افتاده این کشور با چالشی بزرگ روبه‌رو شده است.
داکا ضمن مخالفت با استقبال از مسلمانان روهینگیایی به نیروهای گارد مرزی خود دستور داده با ورود غیرقانونی این مهاجران به بنگلادش مقابله کنند اما بیش از ۱۲۵ هزار نفر تنها طی ۱۰ روز از روهینگیا به بنگلادش گریختند تا به جمعیت ۴۰۰ هزار نفری هموطنان خود که در کمپ‌های موقتی و شلوغ آوارگان در منطقه‌ای هم مرز با استان راخین در میانمار اقامت دارند اضافه شوند.
به گزارش پایگاه خبری «الاسلام الیوم»، مقامات بنگلادش می‌گویند مناطقی وجود دارد که منع ورود آوارگان به آنجا به دلیل وضعیت جغرافیایی مرز با میانمار مثل جنگل‌ها و تپه‌ها، غیرممکن است.
این مقامات تاکید کردند که از آژانس‌های بین المللی برای انتقال موقت مسلمانان روهینگیا به جایی که قابلیت سکونت داشته باشد کمک خواستند که آن هم جزیره‌ای معروف به «تنگار چار» در خلیج بنگال است.
این جزیره که تنها یازده سال پیش پدید آمده با کشتی دو ساعت از نزدیک‌ترین محل سکونت بنگلادشی‌ها فاصله دارد و در موسم باران‌های فصلی از ژوئن تا سپتامبر در معرض سیل سنگین قرار دارد.
علاوه بر سیل هنگامی هم که دریا آرام است دزدان دریایی در همان نزدیکی‌ها در جستجوی ماهیگیرانی هستند تا با ربایش آنان، از خانواده‌هایشان باج‌خواهی کنند.
این طرح پیش‌تر در اواخر ژوئن ۲۰۱۷ مطرح شده بود تا ده‌ها هزار آواره روهینگیایی را از میانمار به جزیره دور افتاده تنگار چار منتقل کند جایی که گروه‌هایی حقوقی آن را غیر قابل سکونت توصیف می‌کنند.
گروه‌های حقوقی آن وقت با طرح این پیشنهاد گفتند جزیره مذکور در فصل بادهای موسمی کاملا در معرض سیل‌های سنگین است و سازمان ملل هم اسکان اجباری این آوارگان را پیچیده و جدا جنجال برانگیز خواند.
از زمان بالا گرفتن موج حملات دولت میانمار علیه مسلمانان روهینگیا در آگوست گذشته گروه‌های حقوقی اسناد به آتش کشیده شدن دستکم ۱۰ منطقه از استان راخین در میانمار را نشان دادند و بیش از ۵۰ هزار نفر هم از خشونت‌ها گریختند در حالی که هزاران نفر هم در منطقه‌ای خالی بین دو کشور محاصره شدند.
بر اساس اعلام سازمان ملل گشتی‌های پلیس مانع ورود صدها غیرنظامی به بنگلادش شدند و بسیاری هم بازداشت یا به اجبار به میانمار بازگردانده شدند.
مرزهای خونبار
در حالی که بنگلادش تلاش می‌کند از زیر بار سنگین آوارگان روهینگیا خلاصی یابد و مانع عبور آنها از مرز شود یا می‌خواهد آنها را به جزیره‌ای غیر قابل سکونت منتقل کند، به نظر می‌رسد میانمار نیز می‌خواهد مانع بازگشت آوارگان به این کشور شود آن هم از طریق راه حلی کم خونبارتر از کشتار جمعی که طرف‌های حقوقی بین المللی متعددی اخیرا درباره آن هشدار دادند.
دو منبع دولت بنگلادش تصریح کردند که میانمار از سه روز پیش شروع به مین گذاری نوار مرزی خود با بنگلادش کرده تا مانع بازگشت مسلمانان روهینگیایی به کشورشان شوند.
این منابع گفتند: بنگلادش بزودی اعتراض رسمی خود را به مین‌گذاری در طول مسافت بسیار نزدیک به مرزهایش با میانمار ارائه می‌دهد.
وی افزود: آنها مین‌هایی را در اراضی خود در امتداد سیم‌های خاردار کاشته‌اند و بنگلادش از طریق دوربین‌ها و افراد ناظر از این قضیه مطلع شده است.
یکی از این منابع گفتند: نیروهای بنگلادش سه یا چهار گروه را در حال کار نزدیک نوار سیم‌های خاردار دیدند که چیزی را در زمین می‌گذارند و بعد از آن از طریق ناظرانمان مطلع شدیم که آنها در حال کاشت مین بودند.
این منابع اشاره‌ای نکردند که گروه‌های مذکور لباسی رسمی بر تن داشتند یا خیر اما گفتند که مطمئن هستند آنها از شبه نظامیان روهینگیایی نبودند.
«منذر الحسن خان»، افسر نیروهای گارد مرزی بنگلادش پیش‌تر به خبرگزاری رویترز گفت: که روز سه شنبه صدای دو انفجار در آن طرف مرز در خاک میانمار شنیده شده آن هم پس از اینکه دو انفجار روز قبل از آن شایعات درباره مین‌گذاری توسط نیروهای میانمار ایجاد کرده بود.
خان افزود که انفجار سه شنبه گذشته با زخمی شدن دو پسر بچه همراه شد که یکی برای درمان به بنگلادش منتقل شد.
دو آواره روهینگیایی هم به رویترز گفتند که اعضایی از ارتش میانمار را در اطراف همین موقعیت قبل از وقوع دو انفجار اخیر مشاهده کردند.
