مهدی چمران رئیس سابق شورای شهر تهران با اشاره به مصاحبه اخیرش با روزنامه اعتماد و با تاکید براینکه گفت‌وگویش به درستی بیان نشده، درباره فضای شهرداری در زمان قالیباف و اینکه گفته شده است در زمان احمدی نژاد این فضا انقلابی‌تر بود، گفت: در خصوص موضوع مطرح شده اینگونه عنوان کردم، اول که وارد شهرداری شدیم شاهد ورود یک گروه انقلابی به شهرداری بودیم.
وی افزود: آغاز هر ورودی با تغییر و تحولات مدیریتی و نظایر آن شروع می‌شود و یک دگرگونی را به وجود می‌آورد. اصولا در این موارد افراد حساس هستند و سعی می‌کنند کار خودشان را بهتر انجام دهند و آنهایی که اهل تخلف‌اند -که ان شا‌ءالله کم باشند و یا نباشند- در آن شرایط سعی می‌کنند ساکت باشند.
به نوشته تسنیم، چمران با بیان اینکه بعد از چند سالی که ماندیم این فضا به عادی شدن انجامید و بعد از آن سیر عادی خود را طی کرد و به این که چه کسی شهردار باشد یا نباشد چندان مرتبط نمی‌شد، گفت: تفاوتی که می‌خواهم بگویم این است وگرنه چه در زمان آقای احمدی نژاد یا قالیباف قطعاً و یقینا سعی بر این بود تا هم از سوی شورای شهر و هم از سوی شهرداری جلوی هر تخلفی گرفته شود. میزان تذکراتی که در زمان آقای قالیباف از سوی اعضای شورای شهر مطرح می‌شد نیز موید همین مطلب هست و حتی قطع یک درخت در باغی مورد تذکر قرار می‌گرفت و در شهرداری نیز سعی می‌شد تا تخلفی صورت نپذیرد و با متخلفین برخورد شود.
رئیس سابق شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: بخصوص سیستماتیک شدن و استفاده از سامانه‌های مدیریتی و اداری، خود از وقوع و زمینه وقوع بسیاری از تخلفات به شدت جلوگیری می‌کرد و تلاش آقای قالیباف هم در این مورد بسیار موثر واقع شد.
چمران درباره لقب «رئیس جمهور ساز» که از سوی برخی رسانه ها به او نسبت داده می‌شود و اینکه گفته است «اگر می خواستیم آقای قالیباف را رییس‌جمهور کنیم و فشار تبلیغاتی می‌گذاشتیم، می‌توانستیم» توضیح داد: معنی خواستن در این باره گروهی است نه شخصی، می‌خواستیم یعنی کل جامعه همفکر و همسو و متفق می‌شدند انجام می‌گرفت. حتی اسم آوردم آقای حداد عادل، آقای ولایتی، آقای جلیلی و همه نیروهای هوادارانشان اگر می‌خواستیم مشخص بود که می‌توانستیم در چنین شرایطی آقای قالیباف رئیس جمهور شوند.
وی بیان داشت: آقای حداد عادل در دور انتخابات ریاست جمهوری که کناره گیری کرد یک ایثاری انجام داد اما به صرف کناره گیری ایشان چنین خواستی اتفاق نیفتاد به خاطر آن تشتت‌ها رئیس جمهوری را از دست دادند .
رئیس سابق شورای شهر تهران در ادامه درباره نواصولگرایی که از سوی قالیباف مطرح شده است، گفت: نواصولگرایی را اینگونه ترجمه کردیم که هر فکر و ایده‌ای می‌بایست دائما در حال نو شدن و ارتقا باشد. روایتی است که اگر امروزمان با فردایمان یکی باشد دچار خسران و ضرر شدیم. حتما باید امروزه مان با فردایمان متفاوت باشد. برداشت من از نواصولگرایی به عنوان یک تفکر جدید این است که یک فضای جدیدی برای همه اتفاق بیفتد. اگر همه توقف کنند و سرجایشان بنشینند پیشرفتی نکنند یقینا کسی به جایی نخواهد رسید.
چمران خاطرنشان کرد: نوگرایی لازم است و حتی افراد جدیدی را به جای افراد قدیم می‌گذارند و این یک امر طبیعی است و نیاز طبیعی هر جامعه‌ای است و به عقیده من این می‌تواند نو اصولگرایی باشد یعنی ارتقاء بخشیدن به همه چیز، البته شاید منظور آقای دکتر قالیباف فراتر از این باشد.
وی همچنین درباره مشورت هایش با شهردار سابق تهران گفت: اصولا درباره کارهای شهرداری همیشه با هم مشورت می‌کردیم و زمانی که دونفری با آقای قالیباف نشستیم و صحبت کردیم که به عنوان شهردار ایشان را معرفی و رای گیری صورت گیرد یکی از صحبت های مهم ما این بود که همیشه با هم مشورت داشته باشیم. ایشان همیشه و حتی درخصوص احکامی که برای مدیران بخش های مختلف شهرداری صادر می‌کردند علاوه بر دیگران با من مشورت داشتند. گاهی نظرم مثبت بود و گاهی منفی و با مطالعه و توضیح بیشتر یکدیگر را قانع می‌کردیم. اصولا بحث‌های مشورتی و انتقادی ما چه به صورت خصوصی ویا عمومی بیشتر اوقات درباره شورای شهر و شهرداری وجود داشت.
وی افزود: در مورد انتخابات ریاست جمهوری هم به صورت عمومی مشورت می‌کردیم. بیشتر موضوعات مشورتی ما با دکتر قالیباف درخصوص شهرداری و مسائل آن بود و نه انتخابات ریاست جمهوری. مثلا کناره‌گیری ایشان به نفع کاندیدای دیگر در انتخابات ریاست جمهوری که ایثار بزرگی بود و یک نوع گذشت و مردانگی واقعی را انجام داد مشورتی نداشتیم. اطرافیان با کناره‌گیری ایشان به شدت ناراحت بودند و هنوز هم ناراحت هستند چرا که معتقد بودند اگر می‌ماند پیروز می‌شد. در آن مقطع ریاست جمهوری چون درگیر کارهای شورای شهر بودم به امور انتخابات ریاست جمهوری ورود زیادی نکردم و بیشتر دغدغه من پرداختن به امور شورای شهر تهران بود.
وی درباره شانس قالیباف در دوره بعد انتخابات گفت: آقای قالیباف خودشان باید تصمیم بگیرند که آیا بعد از این سه دوره می خواهند کاندیدا شوند. این موضوع را از نظر روانشناسی عمومی باید مطالعه کنند و خواسته عمومی و نظر جامعه را بسنجند. آقای قالیباف یک مدیر توانمندی است که شکی در آن وجود ندارد اما اینکه اجتماع چه نظری در خصوص کاندیدا شدن ایشان در دوره ریاست جمهوری آینده دارد باید مطالعه کرد، یا می توان گفت به فضای زمان انتخابات بستگی دارد.
رئیس سابق شورای شهر تهران در پاسخ به این سوال که به عنوان یک مدیر با تجربه در امور شهری چه توصیه یا دغدغه مهمی برای شورای شهر و شهرداری تهران می‌بینید؟ تصریح کرد: مهمترین دغدغه من فراتر از شورای شهر و یا شهرداری تهران است و آن لایحه دولت با موضوع مالیات بر ارزش افزوده است که اخیرا برای تصویب به مجلس فرستاده شده است. اگر این موضوع مورد تصویب قرار گیرد شهرداری ها و شوراهای شهر در کل کشور فلج می‌شوند برای اینکه منابع درآمد پایدار آنها مضمحل می‌شود. شهرداری ها هم اگر به سوی منابع دیگر مثل تراکم فروشی و درآمد جرائم روی بیاورند این هم به ضرر مردم و شهرهاست.
وی افزود: قانون مالیات بر ارزش افزوده درابتدا ۵۰ درصد شامل حال شهرداری می شد اما اکنون به ۳۲ درصد تقلیل یافته و این لایحه در صدد است تا آن را قطع کند وهمه آن به خزانه واریز شود و شهرداری از طریق خزانه و سازمان برنامه و بودجه، اعتبارات لازم را برای امور شهر تحویل بگیرد که این امر شهرداری را به یک اداره دولتی تبدیل می کند و به عقیده من یک ظلم بزرگی به شهرداری ها است و نتیجه آن به نفع دولت و نظام خواهد بود.
رئیس شورای شهر چهارم خاطرنشان کرد: اکنون که همسویی سیاسی میان گروههای مختلف مدیریتی شهرداری و دولتی دیده می‌شود انتظار می‌رود تا بدهی‌های دولت به شهرداری ها که از دولت های قبل هم وجود داشته پرداخت شود تا بهتر بتوانند امور حمل و نقل، ترافیک، بافت‌های فرسوده، مترو و… را ارتقا نموده و اداره نمایند. اهمیت کار شهرداری در دوره چهارم این بود که بدون استفاده از فرصتی که پرداخت این بدهی‌های دولت (هرچند که حسابرسی شده) ایجاد می کرد به انجام پروژه های بزرگ و اقدمات وسیعی در شهر اهتمام شد و بطور کلی شهر دگرگون گشت گرچه هنوز هم جای کار زیادی باقی است ولی این تحول ستودنی است.
چمران در پایان به اشاره به اظهاراتش درباره حزب موتلفه اسلامی در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت: در این مصاحبه هم اشاره ای به حزب موتلفه شد که جا دارد از آنان پوزش بطلبم.
