به گزارش افق نیوز به نقل از پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ به باور بسیاری از تحلیل گران سیاسی، انتخابات ۲۲ خرداد ریاست جمهوری ایران، انتخاباتی کم نظیر و پر اهمیت بود که حدود ۸۵ درصد از ایرانیان با رفتن به پای صندوق‌های رای در آغاز چهارمین دهه انقلاب اسلامی، همانند انتخابات ۱۲ فروردین سال ۵۸، دگرباره، مقبولیت و مردمی بودن نظام جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشتند.
حماسه حضور ملت ایران در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ می‌توانست، به عنوان یک فرصت طلایی تیر خلاصی به پروژه‌های مختلف مقابله غرب با ایران باشد، اما بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات ۲۲ خرداد، برخی از کاندیدا‌ها و احزاب سیاسی شکست خورده در رقابت انتخاباتی، در یک جبهه واحد با قدرت‌های غربی و ضد انقلاب، با اعتراض به نتیجه انتخابات برخی ازشهر‌های ایران به ویژه تهران را دستخوش وقوع نا آرامی‌ها و اعتراضات کردند. گستردگی جنگ نرم طراحی شده علیه نظام جمهوری اسلامی، دستگاه‌ها و نهاد‌های مسئول و نیرو‌های امنیتی و انتظامی را درگیر حوادث تلخی کرد که متاسفانه آن حماسه بی نظیر انتخابات به کام مردم ایران تلخ شد.
در چنین شراطی، سازمان منافقین نیز فعال شد و دست به توطئه زد. بنابر شواهد موجود سرکرده سازمان منافقین به رده‌های مختلف تشکیلات دستور به آشوب کشاندن خیابان‌های تهران را صادر کرد. نیرو‌های سازمان چند ماه قبل از برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، با هدف ایجاد درگیری و خونریزی در تهران و سایر نقاط کشور آموزش‌های گسترده‌ای را در کمپ اشرف دیده بودند.
اهداف «مسعود رجوی» در انتخابات ۸۸ به روایت یک عضو جدا شده از سازمان منافقین
“مریم سنجابی” یکی از اعضای جدا شده از سازمان منافقین در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی، با اشاره به اهداف مسعود رجوی از صدور دستور تشکیلاتی برای به آشوب کشاندن تهران می‌گوید: «هدف، به خشونت کشاندن و ملتهب کردن فضای جامعه و مختل کردن روند انتخابات بود. رجوی به دنبال ایجاد فضای ناآرام و ناامنی برای مردم بود. او در در یکی از پیام‌های داخلی‌اش به صراحت گفت: از خشونت و اینکه جو سیاسی ایران به سمت خشونت و سخت‌تر شدن برود و تعدادی هم کشته شوند نترسید.»
این عضو جداشده سازمان منافقین که در روز‌های فتنه ۸۸ در یکی از بخش‌های جمع‌آوری خبر و اطلاعات سازمان کار می‌کرد همچنین به ایجاد تعداد زیادی سایت و وبلاگ توسط عوامل سازمان منافقین در ایام تبلیغات ریاست‌جمهوری اشاره می‌کند و می‌گوید: «وظیفه ما این بود که از صبح تا شب هرگونه خبر‌های اعتراضی و تجمعات را جمع کرده و در وبلاگ‌ها و سایت‌های ایجاد شده بگذاریم و فضا را متشنج کنیم. تیم‌های دیگری بودند که به اسم گروه‌های حقوق بشری و گروه وکلا و دانشجویان ایرانی مدافعین حقوق بشر مثلا مستقر در خارج از کشور با افراد مختلف در ایران تماس می‌گرفتند و ضمن گرفتن خبر و اطلاعات، آن‌ها را تشویق به شرکت در تظاهرات و اعتراض می‌کردند»
برخی نیرو‌هایی که سازمان برای درگیر‌های تهران آموزش داده بود، از سال‌ها قبل به عضویت گروهک منافقین درآمده بودند، تا جایی که حتی عده‌ای از آن‌ها در بعضی عملیات‌های تروریستی و بمب‌گذاری در اویل دهه ۸۰ در تهران شرکت داشتند.
دستگیری چند عنصر منافقین با سابقه مشارکت در بمب‌گذاری سال ۸۳ در تهران
“رضا خادمی” با نام مستعار حبیب، یکی از افرادی بود که در سال ۱۳۷۹ جذب سازمان می‌شود و در سال ۱۳۸۳ در یک عملیات برای بمب‌گذاری در یکی از نقاط حساس تهران شرکت می‌کند. او پس از دستگیری در اعترافات خود می‌گوید: «در ایام انتخابات فعالیت‌های خود را در توزیع اعلامیه و جمع‌آوری و ارائه اخبار و اطلاعات به سازمان منافقین گسترش دادم تا اینکه در صحنه تجمعات و اغتشاشات پس از انتخابات به صورت‌ای شرکت کردم. مأموران انتظامی زمانی اقدام به دستگیری‌ام کردند که درحال پرتاب کوکتل مولوتف به یکی از مراکز دولتی در تهران بودم.» [۱]او دوره‌های آموزش نظامی، امنیتی و اطلاعاتی را در قرارگاه اشرف گذرانده بود و پس از بازگشت به تهران، اقدام به جذب نیرو برای سازمان منافقین می‌کرد. رضا خادمی در ایام انتخابات عکس سرکردگان کروهک منافقین را با بالن به آسمان می‌فرستاد و بیانیه‌ها و تراکت‌هایی را هم با مضامین ضدانقلابی در سطح شهر توزیع می‌کرد.
همکاران رضا خادمی در تهران، افرادی با نام‌های ناصر عبدالحسینی، محمد نوری و حسین شیرمحمدی بودند. این عده حضوری فعال در تجمعات غیرقانونی پس از انتخابات داشتند و ماموریتشان جمع‌آوری گزارش‌ها و اخبار پنهانی از اغتشاشات خیابان‌های تهران بود.
عذرا سادات قاضی میرسعید فرزند حسن نیز یکی دیگر از اعضای گروهک منافقین بود که همچون خادمی، از سال ۱۳۷۹ به عضویت سازمان درمی‌آید و در عملیات بمب‌گذاری تهران در سال ۱۳۸۳ هم مشارکت داشته است. زمانی که ماموران امنیتی او را پس از انتخابات ۸۸ دستگیر می‌کنند، وی در حال پرتاب کوکتل مولوتف و به آتش کشیدن بانک‌ها و مغازه‌ها بوده است. [۲]عضویت یکی از نیرو‌های عملیاتی منافقین در ستاد انتخاباتی کروبی
یکی دیگر از نیرو‌های آموزش دیده گروهک منافقین ناصح فریدی فرزند محمد است. او در روز‌های آغاز تبلیغات نامزد‌های ریاست‌جمهوری به عضویت ستاد مهدی کروبی درمی‌آید. یکی از ماموریت‌هایی که سازمان برای ناصح فریدی تعیین می‌کند، تهیه و ارسال عکس و فیلم از تجمعات دانشجویی و صنفی بوده است.
او همچنین ماموریت داشته اخبار و اطلاعات زندانیان گروهک منافقین و برخی از زندانیان سیاسی را پیگیری و این اطلاعات را برای خانواده‌های آنان و سازمان ارسال کند. فریدی ضمن ارتباط‌گیری با خانواده زندانیان و مصاحبه با آنان، فایل‌های مصاحبه را برای سیمای آزادی، صدای آمریکا و رادیو فردا ارسال می‌کرده است. [۳]دستگیری اعضای جلسه تشکیلاتی منافقین با دستور کار اغتشاشات تهران
در جریان آشوب‌ها و اغتشاشات تهران، نیرو‌های امنیتی موفق می‌شوند برخی افراد حاضر در یک جلسه تشکیلاتی رابطین گروهک منافقین در تهران را دستگیر کنند. امیرحسین فتوحی فرزند حسن، مهدی شیرازی فرزند احمد و حسام سلامت فرزند محمد، ۳ تن از افرادی بودند که در این جلسه تشکیلاتی حضور داشتند و آخرین هماهنگی‌ها برای دامن زدن به آشوب‌ها و اغتشاشات تهران را به‌عمل می‌آوردند.
حسام سلامت یکی از افرادی بود که با ضیاء نبوی هاشمی از عناصر و سرپل‌های مرتبط با گروهک منافقین در داخل کشور ارتباط داشت و مراودات نزدیکی با شورای محرومان از تحصیل، که تحت نفوذ و هدایت منافقین قرار داشت، پیدا کرده بود. او از فعالان و محرکان شرکت در تجمعات غیرقانونی پس از انتخابات ریاست جمهوری بود و اخبار و گزارش‌های مربوط به اغتشاشات را از طریق مجید دری که از سرپل‌های منافقین در داخل کشور بود، برای رسانه‌های بیگانه و منافقین ارسال می‌کرد.
ماموریت‌های بزرگی که به چند عنصر منافقین محول می‌شود
از سوی دیگر نیرو‌های امنیتی موفق به دستگیری ۳ نفر از نیرو‌های گروهک منافقین می‌شوند که از سال‌ها قبل از انتخابات ۸۸، فعالیت‌های خود را در حوزه‌های مختلفی در داخل کشور آغاز کرده و یک شبکه تروریستی را تشکیل داده بودند. این افراد علاوه بر نقش‌آفرینی در آشوب‌های تهران، سابقه محکومیت کیفری در جرائم کلاهبرداری، جعل مهر‌های سپاه، دادگستری و قوه قضائیه هم داشته‌اند.
محمدرضا علی زمانی فرزند اسماعیل به همراه حامد روحی نژاد و احمد کریمی در اسفند ۱۳۸۵ به عراق می‌روند و ارتباط سازمان یافته‌ای را با نیرو‌های آمریکایی و اسرائیلی برقرار می‌کنند. این سه نفر جلسات متعددی را در دهوک اربیل، منطقه ربیعه در مرز سوریه و سلیمانیه با مقامات آمریکایی تشکیل می‌دهد و با دریافت پول از آنان، جهت ادامه مأموریت خود به تهران باز می‌گردند.
ترور یکی از مسئولان شهر پاوه، جمع‌آوری اطلاعات مربوط به نیرو‌های بسیجی در تهران، دامن زدن به تجمعات کارگری، تهیه بمب‌های قوی آتش‌زا، مشخص کردن اماکن سیاسی و مذهبی برای ایجاد انفجار، جمع‌آوری اطلاعات درباره ساختار و سازمان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نحوه قاچاق سلاح به کردستان عراق، جمع آوری اطلاعات از پادگان امام حسین (ع)، انجام عملیات تروریستی در جریان برگزاری نماز عید فطر در مصلای تهران و همکاری اطلاعاتی جهت انفجار در برخی مراکز مذهبی در فروردین ۱۳۸۷ از مهم‌ترین مأموریت‌های محوله به این شبکه بوده است.
طراحی بمب‌گذاری در حوزه‌های رأی‌گیری و اقدام علیه امنیت ملی و دامن زدن به آشوب و اغتشاش از دیگر ماموریت‌های این سه نفر بوده است. [۴]ارتباط با سازمان سیا برای راه‌اندازی برنامه تروریستی
امیر رضا عارفی فرزند احمد نیز یکی دیگر از همکاران این شبکه تروریستی بود که از طریق فردی به نام فرود فولادوند با سرویس اطلاعاتی آمریکا ارتباط برقرار می‌کند. ماموریت مهم عارفی، بمب‌گذاری در حوزه رای‌گیری حسینیه ارشاد و مسجد‌النبی نارمک تعیین می‌شود، اما پیش از محول کردن این عملیات به او، افسران مرتبط با سرویس جاسوسی سازمان سیا باید از توانایی عارفی برای انجام این عملیات اطمینان حاصل می‌کردند.
امیر رضا عارفی برای اطمینان بخشی به گروهک منافقین و افسران اطلاعاتی سیا، اقدام به ساخت یک بمب قوی آتش‌زا می‌کند و در چند مرحله شدت انفجار آن را در بیابان‌های اطراف تهران مورد آزمایش قرار می‌دهد. او به همراه فرد دیگری، از این آزمایشات فیلمبرداری می‌کند و با ارسال آن برای آمریکایی‌ها، طرح‌های خود را برای انفجار در امامزاده زید (ع) بازار تهران، امامزاده علی‌اکبر (ع) چیذر، حسینیه فاطمیون در خیابان مجاهدین اسلام، نصب بمب روی تانکر انتقال بنزین و برخورد آن با پمب بزنین مقابل مجلس شورای اسلامی، بمب گذاری در حسینیه شهرک ولیعصر و مرقد مطهر امام خمینی (ره) اعلام می‌کند.
[۵]پی‌نوشت‌ها:
۱- فتنه سبز، زیر نظر احمد قدیریان، ص. ۶۱،
۲- همان، ص. ۶۲،
۳- همان، ص. ۶۳،
۴- متن گزارش کیفر خواست احمد کریمی
۵- فتنه سبز، زیر نظر احمد قدیریان، ص. ۶۵
