فوتبال بدون پنالتی و قوانینی که در حال حاضر وجود دارد، شکل گرفت. با گذشت زمان نیاز به پنالتی احساس شد. این نظر رایج که نخستین قانون فوتبال قابل ویرایش نبود کاملا اشتباه بود. قوانین این رشته عوض شد و بهترین تغییرات در سال‌های ۱۸۶۳ تا ۱۹۲۵ اتفاق افتاد. پیشنهادهای استنلی راس (رئیس وقت فیفا) تقریبا ماندگار شد و پس از آن به دروازه‌بان اجازه داده نشد پاس مستقیم هم تیمی‌اش را با دست دریافت کند. استفاده از ضربه پنالتی برای نخستین بار در یک صحنه از بازی تیم‌های نات کانتی و استوک در جام حذفی انگلیس احساس شد. در حالی که بازی یک بر صفر به نفع نات پیش می‌رفت یکی از مدافان این تیم زمانی که توپ در حال عبور از خط دروازه بود، با دست مانع از آن شد. این اتفاق باعث شد داور ضربه آزاد مستقیم را درست روی خط دروازه اعلام کند و دروازه‌بان دقیقا پشت توپ قرار گرفت.
این قضیه منطقی بود و مشکلی برای ضربه نزدن وجود نداشت. نات بازی را با پیروزی به پایان رساند و به نیمه نهایی صعود کرد. با این حال چنین صحنه‌ای برای اغلب فوتبال‌دوستان ناخوشایند بود و به همین خاطر مدت‌ها بر سر روی دادن اتفاقات مشابه در جریان بازی بحث شد و به دنبال یک راه حل مناسب بودند. در نهایت با وجود معدود افراد موافق، ایده ضربات پنالتی مطرح شد. قرار شد ضربه از فاصله ۱۱ متری از روی نقطه مشخصی زده شود. دروازه‌بان نیز حق داشت تا محوطه شش قدم جلو بیاید.
سپس قانون جدیدی در این رابطه نوشته شد و دروازه‌بان اجازه پیدا نکرد بیشتر از خط دروازه پیش برود. این در حالی بود که او می‌توانست در عرض دروازه حرکت کند. از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۲ دروازه‌بان تا به حرکت در آمدن توپ باید بدون حرکت می‌ماند. سپس اجازه داده شد دروازه‌بان روی خط حرکت کند، مانند قانون فعلی که دروازه‌بان می‌تواند حرکت کند اما اجازه پیش‌روی ندارد.
ضربه پنالتی برای تمام برخوردهای شدید در محوطه جریمه به کار گرفته شد. این قضیه باعث اهمیت پیدا کردن این منطقه شد. بازیکنی که پشت ضربه می‌ایستاد نباید دروازه‌بان را فریب می‌داد و به صورت نمایشی اقدام به ضربه می‌کرد.
نخستین پنالتی تاریخ به نام جان هیث بازیکن ولورهمپتون در ۱۴ سپتامبر ۱۸۹۱ ثبت شد. او برابر اکرینگتون این ضربه را زد. کم‌کم این قضیه عادی شد اما در ابتدا سنتی‌ها آن را یک رسوایی دانستند. فدراسیون آماتور استفاده از ضربه پنالتی را نپذیرفت و سال‌ها طول کشید تا این قضیه را قبول کند. همچنین برای مدت زمان زیادی دروازه‌بان‌های کورینتیانس، یکی از تیم‌های باشگاهی بزرگ انگلیس در آن دوران، این جریمه را نپذیرفتند و به نشانه اعتراض هنگام ضربه دروازه را خالی می‌کردند و در کنار دیرک می‌ایستادند.
