مقامات حیات وحش جزیره مانا به امید بازگرداندن سفیدغازها به این جزیره، ۵ سال پیش در یک ابتکار جالب دهها مجسمه سیمانی از این نوع پرنده را برروی صخرههای ساحلی نصب و صدای آواز آنها را از بلندگوهایی که در اطراف آنها تعبیه شده بود، پخش کردند.
نایجل در سال ۲۰۱۳ به عنوان نخستین سفیدغاز در ۴۰ سال گذشته، فریب ابتکار مسئولان حیات وحش این جزیره را خورد و به آنجا رفت، اما هیچکدام از همنوعانش او را در این سفر همراهی نکردند.
در این مدت نایجل در غیاب یک جفت زنده، به یکی از ۸۰ مجسمه سیمانی این جزیره علاقهمند شد و برای آن، آشیانه ساخت. این پرنده به مدت چند سال پرهای سرد و بتونی جفت خود را نوازش میکرد و سرانجام، پس از ۵ سال در کنار جفت خیالیاش جان داد. پرهای نارنجیرنگ سر این پرنده در کنار سر رنگپریده جفت خیالیاش، تضادی غمانگیز را به تصویر کشید.
نکته غمانگیزتر داستان اینکه ماه گذشته پس از ۵ سال، ۳ سفیدغاز دیگر وارد جزیره مانا شدند، اما نایجل که به زندگی با جفت خیالی خود عادت کرده بود، به حضور آنها اهمیتی نداد.
این محیطبان گفت: «این پایانی دلخراش برای داستان نایجل بود. نایجل در حالی مرد که اتفاقی خوب در حال رخ دادن بود.»
با این حال، این محیطبان با اشاره به ۳ پرنده تازه وارد گفت: نام نایجل همواره به عنوان پیشگام جمعیت سفیدغازها در جزیره مانا در یادها خواهد ماند.