به گزارش افق نیوز/ «استعفای شهردارتهران» واژگانی خبری که ترکیب آن ها، در برهه ای که حضور«محمدعلی نجفی» در مقام شهردار پایتخت به یک سالگی نرسیده، به ترکیبی پرحاشیه در فضای سیاسی و رسانه ای کشور تبدیل شد. داستان استعفای نجفی از شهرداری تهران به صورت رسمی و در حالی کلید خورد که زمزمه های استعفا و حتی برکناری او از ماه ها پیش مطرح بود. بیماری نجفی، عملکرد ماه های حضورش در کرسی شهرداری و انتقادات کوچک و بزرگ وارد بر این عملکرد این شایعه ها را گاهی شدت می بخشید و گاهی تضعیف می کرد. ۲۳ اسفند ۹۶ این شایعه ها به واقعیت تبدیل شد و شورای شهر تهران در جلسه ای غیرعلنی و فوری دریافت متن استغفای نجفی را تایید و «محسن هاشمی» رییس شورای شهر بررسی این استعفا را با توجه به روزهای پایانی سال ۹۶ به سال ۹۷ موکول کرد.
تعطیلات روزهای نخست سال جاری هم نتوانست از حجم گمانه زنی هایی که گاهی به مرزهای شایعه هم می رسید، بکاهد. شائبه فشارهای سیاسی برای استعفای نجفی در همان روزها قوت گرفت و بسیاری، در شبکه های مجازی استعفای نجفی را سیاسی اعلام کردند و به منظور اثبات این گزینه دست به دامان اقوال و مدارک دور و نزدیک هم شدند. نجفی اما در متن استعفای خود بیماری و ناتوانی جسمی را علت درخواست خود برای کناره گیری از مسوولیت شهرداری تهران عنوان کرد. این میان همکاران و همفکران شهردار ضمن تایید بیماری و نیاز او به درمان، از برخی فشارهای سیاسی هم سخن گفتند. سخنانی که با توجه به سکوت نجفی و پاسخ شاعرانه او به حواشی استعفایش بر شائبه های موجود افزود.
او در حاشیه مراسمی درباره کناره گیری از شهرداری تهران به این بیت مولانا اکتفا کرده بود که «بهتر آن باشد که سر دلبران، گفته آید در حدیث دگران.» حدیث پردازی دیگران تا ۱۹ فروردین ادامه یافت و هر کسی از ظن خود یار این «سر دلبران» شد.
طی روزهای آغازین سال ۹۷ حامیان (اغلب اصلاح طلب ) نجفی کارنامه او در پرداختن به برخی ناکارآمدی ها و فسادهای مالی گذشته و همچنین حضور او در مراسمی خاص را دلیل و اجبار پنهان بر استعفا تحلیل کردند و حتی برخی اصولگرایان معتدل هم این استعفا را سیاسی دانستند. منتقدان سرسخت نجفی با توجه به پیشینه برخی کناره گیری های پیشین شهردار به دلیل بیماری، گزینه ناتوانی جسمی را نزدیک تر به واقعیت پیدا و پنهان تفسیر کرده و شورای شهر را به دلیل تعلل در پذیرش استعفا مورد انتقاد قرار دادند.
حرف و حدیث های این استعفا و گمانه زنی ها درباره تصمیم و واکنش شورای شهر به آن تا نیمه آخر فروردین ادامه یافت و ۱۹ فروردین شورای شهر در اقدامی که چندان دور از انتظار نبود استعفای شهردار را نپذیرفت. اصرارهای نجفی در جلسه استعفا بر بیماری خود و نیاز مبرم وی به درمان طولانی مدت موثر نبود و ۱۶ نفر از اعضای شورای شهراین دلیل را برای کناره گیری از مسوولیت کافی ندانستند و نجفی را به ادامه کار موظف و تشویق کردند.
بیست و چهار ساعت بیشتر از پنهان ماندن سر دلبران در هاله ابهام بیشتر نگذشته بود که اظهارات دادستان کل کشور درباره استعفای نجفی، داستان را وارد فصل تازه ای از رویدادها و واکنش ها کرد. حجت الاسلام «محمد علی منتظری» نپذیرفتن استعفای نجفی را سیاسی توصیف کرده و از شورای شهر خواسته بود در این زمینه سیاسی کاری را کنار بگذارند، او در این اظهارات از شهردار تهران هم خواسته بود بار دیگر استعفا دهد. دادستان کشور همچنین در مقام مدعی العموم مسوولیت ناکارآمدی نجفی در مقام شهرداری پایتخت را متوجه شورای شهر دانسته بود.
ساعاتی بعد از این سخنان و در حالی که غوغای اظهارات دادستان کشور در فضای مجازی و حقیقی همچنان ادامه داشت، رسانه های خبری به نقل از محسن هاشمی رییس شورا خبر از نامه تازه استعفا از سوی نجفی دادند. نجفی در این نامه از اعتماد دوباره تشکر و بر نیاز به درمان خود تاکید کرده بود. پایان این سریال اما دستکم برای حامیان شهردار تهران چندان خوش تمام نشد. شورای شهر تهران امروز ۲۱ فروردین استعفای شهردار ۶۶ ساله پایتخت را پذیرفت و «سمیع الله حسینی مکارم» را به عنوان سرپرست شهرداری تهران برگزید.
با پذیرش استعفای پرحاشیه شهردار تهران هرچند تمام سر دلبران، همچنان مستور ماند اما شایعه ها، تحلیل ها و تفسیرهای بسیاری در حدیث دیگران، گفته و منتشر شده و می شود. تحلیل هایی که دامنه آن ها از فشارهای پنهان بر نجفی تا نوع بیماری او گستردگی دارد.
بسیاری از حامیان شهردار که دلیل استعفا را فراتر از بیماری اعلام می کردند، نجفی را به دلیل ضعف و کناره گیری از مقام خود شکست خورده فشارهای پنهان می دانند و برخی دیگر او را ناچار از چنین رویکردی. در برابر منتقدانش از کنار رفتن او تا حدی خوشحال و در تدارک آغاز گمانه زنی ها برای شهردار تازه پایتخت روزها را سپری خواهند کرد.
