در آستانه ی انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی ، بخشنامه ای منسوب به آیت الله مقتدایی مدیر حوزه های علمیه منتشر شده است و در آن تمامی مدیران و کارکنان حوزه های علمیه سراسر کشور را از هرگونه حمایت و همراهی اشخاص ، جریان ها و تشکل های سیاسی بر حذر داشته است .
به گزارش سرویس سیاسی بی باک، شنیده ها حاکی از آن است که پیرو صدور این بخشنامه ، تماس هایی نیز با برخی روحانیان فعال سیاسی بر قرار شده و به طور شفاهی ضمن تأکید بر مفاد این بخشنامه ، تهدیدهایی مبنی بر برکناری از کار و مدیریت صورت گرفته است.
با توجه به شخصیت علمی و سیاسی آیت الله مقتدایی در اینکه چنین بخشنامه واقعا از جانب ایشان و با اطلاع و رضایت وی منتشر شده باشد، جای شک و تردید بسیار است امّا به هر حال صدور چنین بخشنامه ای و پی‌گیری های مستمر در جهت اجرایی کردن آن سؤالات متعددی را به ذهن می‌آورد .
۱- منع روحانیون شاغل در حوزه علمیه از چه جنبه ای مد نظر بوده است؟ اگر اداری بودن تشکیلات مدیریت حوزه باعث چنین تصمیمی شده است که در این صورت باید تمامی کارکنان تمامی ادارات از هر گونه فعالیت سیاسی نهی شوند چرا که اگر رفتار سیاسی برای کارکنان حوزه ممنوع باشد این ممنوعیت برای کارکنان دیگر ادارات اولویت دارد . و اگر حوزوی بودن تشکیلات مدیریت حوزه باعث این منع شده است پس به طریق اولی باید سایر روحانیون غیر شاغل در سازمان حوزه نیز از هر گونه قول و فعل سیاسی منع شوند چرا که ایشان در نگاه عموم مردم حوزوی تر یا به اصطلاح آخوند تر از کارمندان حوزه شمرده می شوند و به منع سزاوارترند .
۲- آیا این نهی و تهدید مربوط به تمامی تشکل ها و جریان های سیاسی می شود یا به خط و مشی جریان سیاسی بستگی دارد ؟ اگر جواب ، فراگیر بودن این بخش نامه است آیا مثلاً جامعه روحانیت مبارز تهران که بارزترین وجه وجودی آن حضور در هنگامه های انتخابات است و یا مثلاً جامعه محترم مدرسین حوزه علمیه قم که در بسیاری از جریان ها و حرکت های سیاسی نقش ایفا می کند ، تشکل و جریان سیاسی به حساب می آیند یا نه ؟ اگر به حساب می آیند ( که لابد چنین است ) آیا طبق این بخشنامه تمامی مدیران و کارکنان حوزه را از ارتباط و حمایت از این دو جریان نیز منع می کند ؟
۳- به نظر می رسد تنظیم کنندگان این بیانیه در توجیه چنین بخش‌نامه‌ای تنها می توانند یکی از نکات زیر را مستمسک قرار دهند .
الف- حفظ قداست سازمان حوزه
ب – پرهیز دادن نیروهای حوزه از فعالیت های حاشیه ای و دردسر ساز و پرداختن به فعالیت و مأموریت سازمانی
اگر مستمسک تنظیم کنندگان این بخشنامه مورد الف باشد که باید گفت سازمان حوزه قطعاً مقدس تر از کلیت نهاد روحانیت نیست و البته پرهیز دادن روحانیت از سیاست با توجیه حفظ قداست روحانیت چیز جدیدی نیست و گمان نمی کنم پس از گذشت سی سال از عمر نظام مقدس جمهوری اسلامی نیازی به نقد داشته باشد .
اما اگر مستمسک این افراد مورد “ب” باشد ، آن وقت این سؤال پیش می آید که اساساً آیا رسالت و مأموریت اصلی سازمان حوزه فارغ از سیاست و حکومت تعریف می شود . گمان نمی کنیم که تنظیم کنندگان این بخشنامه، فرمایشات اخیر رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای در شهر مقدس قم در خصوص وظایف حوزه و روحانیت را به این سرعت فراموش کرده باشند . و حتی اگر آنان برای سازمان حوزه کارکردی فارغ از سیاست پیش بینی و طراحی کرده اند ، آیا مدیران و کارکنان این تشکیلات در سراسر کشور قرار است در نسبت با صلاح و فساد نظام مقدس جمهوری اسلامی بی تفاوت باشند .
۴- آیا این بخش‌نامه‌ای که ادعا می شود به امضای آیت الله مقتدایی رسیده است، قبل از انتشار به رویت کس دیگری از بزرگان و صاحب نظران تشکیلات سازمانی حوزه رسیده است ؟ آیا این موضوع توهین به بزرگان حوزه نمی باشد و چنین بر داشت نمی شود که عده ای برای سکولاریزه کردن نظام جمهوری اسلامی در تلاشند؟! واکنش بزرگان حوزه و حتی مراجع عظام نسبت به این سکولارنامه چه خواهد بود ؟ آیا شخص یا اشخاصی از خارج از حوزه نسبت به صدور چنین بخش‌نامه‌هایی ، دستورالعمل صادر می کنند ؟
۵- تنظیم کنندگان این بخشنامه در داخل و خارج از حوزه با چه تحلیلی و بر اساس چه مبنایی به خاطر دستمالی قیصریه را به آتش می کشند ؟ آیا آنان حاضر شده اند هرچند به قیمت تن دادن به قواعد نظام سکولار، نیروهای به ظاهر تحت امر خود را از حمایت یک جریان خاص سیاسی منع کنند .
جواب سؤلات فوق هرچه باشد ، یک واقعیت بیش تر پیش روی ما نیست و آن این که رفتار کسانی که سعی دارند روحانیت را از فعالیتهای سیاسی محروم کنند و اینگونه اقدامات خود را به حساب بزرگان حوزه تمام نمایند، جز در یک نظام سکولار و تحت قاعده جدایی دین از سیاست توجیه و تفسیری نمی توانند داشته باشد و خطر آنان برای آینده حوزه بسیار بوده و مدیریت محترم حوزه علمیه و سایر بزرگان حوزه علمیه باید نسبت به رفتارهای آنان حساسیت بیشتری داشته باشند تا خدایی نکرده اهداف دشمنان نظام و انقلاب بدست خودی ها محقق نشود.
