به گزارش خبرگزاری علم و فناوری و به نقل از ساینس دیلی این اساسا همان چیزی است که محققان دانشگاه واندربیلت پس از کشف طرح برای تبدیل دی اکسید کربن به ارزشمندترین مواد فروخته شده – نانولوله های کربنی با قطر کوچک- بیان کردند.
تیم Vanderbilt نه تنها نشان می دهد که می توانند این مواد را از دی اکسید کربن هوا بیرون بیاورند، بلکه چگونه این کار را به گونه ای انجام می دهند که بسیار ارزان تر از هر روش دیگری است.
این مواد که معاون مهندسی مکانیک “کری پینت” «طلای سیاه» نام می بردش می تواند گفتگو را از تاثیر منفی انتشار گازهای گلخانه ای به چگونگی استفاده از آنها در تکنولوژی آینده هدایت کند.
پنت گفت: “یکی از چیزهای هیجان انگیز در مورد آنچه که ما انجام داده ایم، استفاده از الکتروشیمیایی است که دی اکسید کربن را به اجزای تشکیل دهنده کربن و اکسیژن جدا می کند و با دقت نانومتری، این اتم های کربن را به شکل های جدیدی از ماده تبدیل می کند. “این باعث می شود که بتوانیم محصولات با ارزش با نانولوله های کربنی تولید کنیم.این می تواند انقلابی در جهان برپا کند.”
در یک گزارش منتشر شده در ACS Applied Materials and Interfaces، Pint، Science Materials Interdisciplinary Science Ph.D. آنا داگلاس و تیم آنها، چگونه نانوذرات کوچک را که ۱۰۰۰۰ برابر کوچکتر از موی انسان می توانند از پوشش روی سطوح فولادی ضدزنگ تولید کنند، توضیح دادند. جملات آن ها به اندازه کافی و ارزشمند بود.
داگلاس گفت:برای تولید “ارزان ترین نانولوله های کربنی در بازار حدود ۱۰۰-۲۰۰ دلار در هر کیلوگرم هزینه می کنند. “پیشرفت تحقیقات ما نشان دهنده مسیری برای تولید نانولوله های کربنی با کیفیت بهتر از این مواد با هزینه پایین و استفاده از دی اکسید کربن از هوا است.”
اما ساختن نانولوله های کوچک کار کوچکی نیست. تیم تحقیقاتی نشان داد که یک فرآیند به نام رسوب زدن Ostwald ، یکی از مهمترین اختلالگران تولید اندازه به صرفه و کارا است. این تیم نشان داد که با تنظیم پارامترهای الکتروشیمیایی برای به حداقل رساندن این نانوذرات بزرگ مزاحم میتوانستند تا حدودی بر آن غلبه کنند.
پینت گفت:”آنچه که آموخته ایم، علمی است که در حال حاضر در حال ساختن برخی از ارزشمند ترین مواد در دنیا است، مانند الماس و نانولوله های کربنی تک دیواره، از دی اکسید کربن که ما از طریق هوا از طریق فرایند ما جذب می کنیم،”
