البته که قصد نداریم تلاش مدیران باشگاه را زیر سوال ببریم. بالاخره آدم اگر یک در میلیون هم شانس موفقیت داشته باشد باید تلاشش را انجام بدهد، اما نکته اینجاست که یک روز باید دوران این رویافروشی‌ها به مردم تمام شود. در همین پرونده، پارسال که پرسپولیس و طارمی محروم شدند به دفعات گفته شد اسناد و مدارکی در دست است که سرنوشت کل پرونده را عوض می‌کند، اما دیدیم که نه محرومیت بازیکن برداشته شد و نه محکومیت باشگاه. حتی اگر مداخلات سیاسی و تلاش دیپلماتیک نبود، شاید الان پرسپولیسی‌ها بیشتر از هر چیز دیگری درگیر جور کردن غرامت ۸۰۰هزار دلاری باشگاه ریزه‌اسپور ترکیه بودند و اصلا وقت نمی‌کردند به باز و بسته بودن پنجره فکر کنند!
از آنجا که خیلی از قوانین در فوتبال ایران به صورت کج‌دار و مریز اجرا می‌شود، ما در ناخودآگاه‌مان فکر می‌کنیم قوانین بین‌المللی و به‌ویژه نهاد مستحکمی مثل فیفا هم همنیطور منعطف است، اما واقعا اینطور نیست. جالب است که تا به حال هزار بار به ما ثابت شده قوانین فیفا و نهادهای زیرمجموعه‌اش رسوخ‌ناپذیر است، اما باز عقل و هوش‌مان را دست رویافروش‌ها می‌دهیم. یادتان هست استقلال را به خاطر تاخیر در اعلام اسامی به کنفدراسیون فوتبال آسیا از لیگ قهرمانان حذف کردند و بعد تا چند ماه به هواداران دلخوشی می‌دادند که «ما برمی‌گردیم»؟ یادتان هست شش امتیاز پرسپولیس را در کورس قهرمانی کم کردند و مسوولان این باشگاه حتی بعد از فتح جام هم می‌گفتند «شش امتیاز را برمی‌گردانیم تا اعاده حیثیت کنیم»؟ یادتان هست تیم ملی امید و باشگاه سپاهان را به خاطر استفاده از بازیکن محروم از مسابقات حذف کردند و ما تا ماه‌ها فکر می‌کردیم هر دو تیم برخواهند گشت؟ دوستان؛ اگر آنها رویافروش هستند، بیایید حداقل ما خریدار رویاهای محال نباشیم. یک روز باید یاد بگیریم در سطح بین‌المللی نباید هیچ اشتباهی انجام بدهیم و اگر دادیم، قطعا باید تاوانش را هم بپردازیم. آنجا ایران نیست، نمی‌شود قسر در رفت. مراقب باشید خطا نکنید. مراقب باشیم فریب نخوریم.
