به گزارش افق نیوز، سازی غمناک. تنها پرنده ایرانی که بالای هشت متر می‌پرد، بعد از بی‌توجهی‌ها دیگر تاب ماندن ندارد. هرچند خداحافظی برای او حکم مرگ دارد، اما ترجیح می‌دهد بمیرد تا بماند و توجه را گدایی کند. وقتی او در جوانی برای اولین بار رکورد پرش طول ایران را با ۷ متر و ۷۳ سانتی‌متر زد، فکرش را هم نمی‌کرد کارش به اینجا برسد. خداحافظی اجباری. حتی خیلی‌ها برایش آینده درخشانی تصور می‌کردند، اما ارزنده بعد از ۱۵ سال و تجربه دو المپیک بی‌سروصدا رفت. در کمال بی‌انگیزگی و دل‌شکستگی. خودش می‌گوید: «خیلی سخت است در ورزش حرفه‌ای تک و تنها جلو بروی، با این همه دردسر و مشکل. زندگی خیلی سخت شده. من می‌توانم ۴-۵ سال دیگر هم ورزش کنم ولی با این شرایط نه. دو سالی است که نه باشگاه دارم و نه پولی، فدراسیون هم ماشاءا… بماند. من بعد از المپیک برای ماندنم از جیب خرج می‌کردم.»، اما بی‌احترامی بیشتر او را ناراحت می‌کند: «قبلاً اگر می‌گفتیم پول نیست حداقل احترام بود، اما حالا چه؟ احترام هم پیدا نمی‌شود. وقتی مسئولان فدراسیون به کسی که ۱۰-۱۵ سال برای ورزش زحمت کشیده، احترام نمی‌گذارند، چه فایده؟ من بعد از المپیک مدام برای اتفاقات خوب لحظه‌شماری می‌کردم، اما زهی خیال باطل. ۱۵ سال تمام به خاطر مردم و ایران پریدم در حالی که با این رفتار‌ها فقط جوانی‌ام رفت. یک حرکت از مسئولان ورزش ندیدم. حرف‌هایم از سر ناامیدی نیست، اما وقتی پرش خوب و بد در یک حد است، چرا باید بپرم؟ من حالا فقط دلم از دست رئیس فدراسیون شکسته است.» برای او خداحافظی اجباری از ورزش قهرمانی حکم مرگ را دارد: «شاید باور نکنید وقتی تصمیم گرفتم بروم، خوابیدم دوست نداشتم بیدار شوم. می‌گفتم کاش ورزش که تمام می‌شد به خواب عمیق می‌رفتم. پایان ورزش قهرمانی برایم مساوی است با مرگ. خیلی برایم سخت است. حتی نمی‌توانم تصور کنم بیرون از ورزش قهرمانی باشم. شاید باور نکنید دیگر حتی دوست ندارم مسابقه دوومیدانی را از تلویزیون هم ببینم.» حتی هادی سپهرزاد به من گفت: احساسی تصمیم نگیر، برو فکر کن. جراحی‌ات را انجام بده، بعد کم‌کم برگرد، اما من گفتم می‌خواهم فعلاً از دوومیدانی دور باشم.»
رکورددار پرش طول ایران با اینکه نمی‌تواند دوری از ورزش را تحمل کند، طاقت دیدنش را هم ندارد: «حالا فقط از ورزش دل‌زده‌ام. حتی دیگر دوست ندارم روی پیست پا بگذارم. حتی اگر کسی بخواهد به او انگیزه بدهم هم نمی‌توانم. نمی‌دانم به او چه بگویم. نمی‌دانم به او بگویم وقتی رکورددار می‌شود چه اتفاقی برایش می‌افتد. من حالا حتی نمی‌خواهم مربی شوم. مگر سر ما چه گلی زدند که سر شاگردانم بزنند؟» ارزنده شک ندارد مجید کیهانی رئیس فدراسیون دوومیدانی از تصمیمش خوشحال است: «حالا کیهانی خوشحال‌ترین فرد است، چون به هدفش رسیده. او می‌خواست ما برویم و حالا هم من، محمود و محمد صمیمی، کاوه موسوی و پژمان قلعه‌نویی رفتیم.»