درخواست اسرائیلی‌ها از آنجلینا جولی
یک نشریه صهیونیستی از درخواست مقامات اسرائیلی از آنجلینا جولی برای ساخت فیلمی سفارشی با موضوع منازعه اسرائیل و فلسطین خبر داد.
به گزارش فارس، نشریه “جوییش ژورنال” در مقاله خود با عنوان «آیا آنجلینا جولی باید درباره منازعه میان اسرائیل و فلسطین فیلم بسازد؟» به قلم «دانیله برین» می‌افزاید: پس از نوشتن مطالبی درباره دیدار «آنجلینا جولی» و «برد پیت» از موزه یادبود هولوکاست در واشنگتن به منظور تبلیغ فیلم آنجلینا با نام «در سرزمین خون و عسل»، من تنها به سوال یکی از خبرنگاران اسرائیلی از جولی فکر می‌کردم. سوالی که به طرز شگفت‌آوری ابتکاری نبود و جدی به نظر نمی‌رسید: آیا وی فیلم دیگری درباره یک منازعه ژئوپولتیک مانند منازعه میان اسرائیل و فلسطینیان می‌سازد؟ انتظار بهتری از «گیل تاماری»، رئیس دفتر کانال ۱۰ اسرائیل در واشنگتن نداشتم. اما پس از آن فهمیدم که وی به خاطر اینکه جلب توجه کند و یا چیز بهتری برای پرسیدن نداشته، این سوال را نپرسیده بلکه واقعا خواستار آن است که جولی این فیلم را بسازد.
* درباره عضویت فلسطین در سازمان ملل در یک برنامه تلویزیونی نظرسنجی می‌شود
این مسئله همزمان با برنامه تلویزیونی «اسکربال» به نام «اینتلیجنس اسکورد» که در آن درباره اینکه «آیا سازمان ملل باید عضویت کامل فلسطین را بپذیرد»، مطرح شد. تعداد زیادی از بینندگان این برنامه به این مسئله رای مثبت دادند. افرادی که در موافقت با این موضوع بحث‌هایی را مطرح می‌کردند، «مصطفی برغوثی»، نامزد سابق ریاست تشکیلات خودگردان فلسطینی (یکی از اقوام عمر، موسس جنبش تحریم، بی‌بهره‌سازی و مجازات) و «دانیل لوی»، یکی از مذاکره کنندگان سابق دولت اسرائیل در دوران «رابین» و «باراک» و کارشناس ارشد «اندیشکده آمریکای جدید» بودند. از سوی دیگر «دور گلد»، سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل و مشاور «نتانیاهو»، نخست وزیر اسرائیل و «آرون دیوید میلر»، مذاکره کننده سابق خاورمیانه‌ای آمریکا با این موضوع مخالف بودند.
* ۵۵ درصد بینندگان با عضویت فلسطین در سازمان ملل موافق بودند
من نوامبر گذشته در یکی از این بحث‌ها شرکت کردم که موضوع آن «آیا دنیا بدون دین بهتر می‌شد» بود و روشی که این برنامه اجرا می‌شود اینگونه است که بینندگان ابتدا نظر خود را اعلام می‌کنند و پس از آن تعدادی از کارشناسان برجسته نظرات مثبت و یا منفی خود را بیان کرده و سپس بینندگان دوباره به فرد «برنده» رای می‌دهند.
پیش از بحث درباره فلسطین، نتایج نظرسنجی درباره به رسمیت شناختن اسرائیل به این صورت بود که ۳۷ درصد رای موافق، ۳۰ درصد رای مخالف و ۳۳ درصد رای ممتنع داده بودند. اما در پایان ۵۵ درصد رای موافق، ۷ درصد رای مخالف و ۸ درصد رای ممتنع دادند.
* فرد برنده در مناظره عقاید بهتری ندارد بلکه هوشمندانه‌تر صحبت می‌کند
این نظر برنامه‌ساز اولیه این برنامه «رابرت روزنکرانز» است که مطرح کردن عقاید در یک مناظره عمومی که در آن مهم‌ترین و تحریک‌برانگیزترین مسائل روز مطرح شده و درباره آن با بینندگان بحث می‌شود، منافع مهمی برای مردم دارد. اما آیا آنها واقعا عقاید مردم را تغییر می‌دهند؟ آیا آنها منازعه‌ها را حل می‌کنند یا آتش اختلاف را برافروخته‌تر می‌سازند؟ این برنامه گرچه جالب و هیجان‌انگیز است اما احتمالا بیش از آنکه هدفش روشنگری باشد، جنبه سرگرمی دارد؛ و من نیز علاوه بر اینکه اطمینان ندارم که نظر بینندگان متقاعدکننده‌ترین بحث باشد، افرادی که برای بحث درباره موضوعی دعوت می‌شوند از بهترین‌ها در رشته خود هستند که همین مسئله منجر به بحث‌هایی متقاعدکننده و هوشمندانه و حتی مایه استهزا و خنده می‌شود. در نهایت فردی که برنده می‌شود عقاید بهتری ارائه نمی‌دهد بلکه هوشمندانه‌تر صحبت می‌کند.
* نگاه غیر انتقادی و احساسی آنجلینا جولی به جنگ بوسنی یکی از نقاط قوت فیلمش است
جوییش ژورنال در بخش دیگری از مقاله خود عنوان کرد: نفوذ واقعی از عقاید خوب نشئت می‌گیرد که در قالبی احساسی بیان شده باشند. فیلم‌ها نیز اینگونه قدرت می‌یابند. یکی از نقاط قوت «در سرزمین خون و عسل» جولی نگاه غیر منتقدانه و احساسی آن به جنگ بوسنی بود. اگرچه توجه اصلی فیلم به پاکسازی نژادی مسلمانان بوسنیایی توسط صرب‌های مسیحی در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود، اما جولی به داستان طولانی و پیچیده‌ای که در پس این مسئله قرار داشت، اشاره می‌کند. نظر افراد در اینجا اهمیتی ندارد بلکه به نظر می‌رسد که جولی می‌خواهد بگوید به هر دو طرف و به داستان‌های آنها توجه کنید و این مسئله ادعای هر یک از طرفین مبنی بر درست بودن ادعایشان را رد می‌کند.
* دوستی و محبت و نه بحث‌های طولانی و جانبدارانه می‌تواند به خشونت‌ها پایان دهد
این نشریه در پایان می‌نویسد: همچنین به نظر می‌رسد که وی می‌خواهد بگوید در یک منازعه آنچه که مهم است، حقیقت نیست بلکه شجاعت معنوی از اهمیت برخوردار است. این دوستی و محبت است که می‌تواند به خشونت پایان داده و دردها را تسکین دهد نه بحثی که درباره درست بودن یا غلط بودن عقاید دو طرف تصمیم‌گیری کند.
