به گزارش افق نیوز/ نمایندگان کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) از عصر روز چهار شنبه بحث و بررسی قانونی به نام «قانون کشور یهود» را شروع کردند و بعد از هفت ساعت، بامداد روز بعد این قانون با ۶۲ رأی موافق، ۵۵ رأی مخالف و ۲ رأی ممتنع به تصویب نهایی رسید. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، که از موافقان و حامیان این قانون بود گفت که ۱۲۲ سال بعد از انتشار دیدگاه هرتزل، این قانون مبنای وجودی رژیم او را مشخص کرد، به این معنا که «اسرائیل دولتی قومی برای ملت یهود است.» یولی آدلشتاین، رئیس کنست، هم تصویب این قانون را به عنوان یک اتفاق تاریخی توصیف کرد که «اسرائیل را به عنوان کشوری برای ملت یهود به همراه یک سرود ملی و پرچم و حق شهرک‌سازی برای نسل‌های آینده را تضمین می‌کند.»
این دو مقام ارشد رژیم صهیونیستی با این توصیف به خوبی معنا و مفهوم این قانون را به زبان آوردند که به صورت مشخص در حد و حدود معانی نژادپرستانه بیان شده و نشان می‌دهد که کنست قانونی بر مبنای تفکیک نژادی و اعطای امتیازات خاص به نژادی خاص را به تصویب رسانده است. اعتراض عفو بین‌الملل به این قانون با توجه به این حد و حدود نژادپرستانه است که این سازمان قانون کشور یهود را چیزی جز «مشروعیت‌بخشی به ۷۰ سال تبعیض و نژادپرستی در حق فلسطینیان در اراضی اشغالی» نمی‌داند. باید توجه داشت که حدود یک پنجم از جمعیت رژیم صهیونیستی را اعرابی تشکیل می‌دهند که به آن‌ها عرب اسرائیلی گفته می‌شود و بدون این قانون هم به طور معمول تمام حقوق آن‌ها از سوی این رژیم نادیده گرفته می‌شد و به صورت شهروند درجه ۲ با آنان رفتار می‌شد و حالا این نوع رفتار با تصویب این قانون مهر کنست را با خود دارد و باید انتظار تشدید این رفتار را داشت. تمام نمایندگان عرب کنست با توجه به این موضوع علیه این قانون ایستادند و حتی این قانون را پاره و به سمت نتانیاهو پرتاب کردند و آدلشتاین هم دستور اخراج آن‌ها از صحن کنست را داد. اعتراض آن‌ها به رسمیت یافتن نژادپرسی در این قانون بود که حتی آوی دیختر به عنوان پیشنهاد‌دهنده این قانون به آن معترف است و می‌گوید که قانون کشور یهود «پایه قومیت فرهنگی اقلیت‌ها، تعطیلات آن‌ها و زبان عربی را در نظر نگرفته است.»
شاید تصویب قانونی تا به این حد نژادپرستانه آن هم بعد از عصر آپارتاید عجیب به نظر برسد، اما باید توجه داشت که رژیم صهیونیستی از بدو تأسیس خود در هفتاد سال قبل به دنبال چنین هدفی بوده و همواره دولت یهود به معنای دولتی خاص قوم یهود را به عنوان شعار اصلی و مبنای وجودی خود مطرح کرده است. رژیم صهیونیستی در طول مذاکرات سازش این هدف را دنبال می‌کرد و اصرار بر این هدف یکی از عوامل ناکام گذاشتن مذاکرات در چهار سال قبل بود، اما بعد از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، این امید در سران رژیم صهیونیستی پیش آمد که حالا می‌توانند بدون دغدغه هدف اصلی خود را دنبال کنند. وعده ترامپ به انتقال سفارت امریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس و عملی کردن این وعده و مفاد طرح ترامپ مشهور به معامله قرن به خصوص تعیین کل بیت‌المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، از جمله عوامل مشوق سران رژیم صهیونیستی بود که هدف خود را به صورت این قانون مدون کنند. از این جهت، تصویب قانون کشور یهود در کنست را باید پیش‌درآمد معامله‌ای دانست که رژیم صهیونیستی انتظار انجام آن را دارد و این انتظار هم با وعده و جدیت امریکا به وجود آمده است. سکوت برخی کشور‌های عربی مثل آل‌سعود در قبال تصویب این قانون نشان می‌دهد که آن‌ها نیز قانون کشور یهود را بر مبنای این معامله ارزیابی می‌کنند و از آن جهت که خودشان یک پای اصلی این معامله و از حامیان آن هستند، نمی‌توانند مخالفتی با تصویب این قانون داشته باشند. در مقابل، گروه‌های فلسطینی به صورتی واحد مخالفت خود را با این قانون اعلام کرده‌اند و پاره شدن آن به دست نمایندگان عرب کنست هم نشان می‌دهدکه این قانون حتی از نظر آن دسته از فلسطینی‌هایی ارزش و اعتبار ندارد که تا حالا تصور می‌کردند با حضور در کنست می‌شود گوش شنوایی در میان صهیونیست‌ها یافت. به هر صورت، تصویب قانون کشور یهود با رویکردی نژادپرستانه بنابر روند فعلی از جریان سازش انجام شده که تنها مقاومت فلسطینی است که می‌تواند آن را در عمل محکوم به شکست کند؛ جریانی که از همین ابتدای کار شکل گرفته است.
یادداشت جوان/ رحمان نعیمی
