رضاییان در لیگ بلژیک، اغلب یک بازیکن ذخیره بود و روی نیمکت نشست. او در اوستنده روی هم ۱۶ بازی انجام داد. ۹ بازی به‌عنوان بازیکن ثابت و ۷ بار هم در قامت یک جانشین و کسی که به زمین می‌رود تا گره‌ها را باز کند.
رضاییان در این ۱۶ بازی، ۷۵۴ دقیقه در زمین حضور داشت و فقط یک گل به ثمر رساند و یک پاس گل هم داد. آماری نه چندان جالب که البته مانع حضور او در جام جهانی نشد. اوستنده رامین را نخواست، حتی در شرایطی که یک فصل دیگر با دفاع راست تیم ملی ایران قرارداد داشت. رضاییان به همین دلیل عزم خود را برای انتقال به تیمی دیگر جزم کرد. در بلژیک یا خارج از آن برای او تفاوتی نداشت، فقط می‌خواست قراردادی امضا کند و در اروپا بماند. اتفاقی که فعلا رخ نداده و رضاییان را در شرایط عجیبی قرار داده.
اوستنده بدون رامین، دو بازی در لیگ بلژیک انجام داده و سه امتیاز به دست آورده. برد ۲ بر یک در هفته اول مقابل رویال موسکرون و شکست ۵ بر ۲ در هفته دوم و مقابل اندرلخت. گرت ورهین که زمانی سرمربی تیم زیر ۱۹ ساله‌های بلژیک بوده، از ابتدای این فصل هدایت اوستنده را بر عهده گرفته و جانشین کاستوویچ شده. همین جا به جایی، رضاییان را از اوستنده دور کرده و او را در بازار نقل و انتقالات بدون مشتری گذاشته.
رضاییان در حالی مشتری ویژه‌ای ندارد که چند بازیکن ایرانی، بدون حضور در جام جهانی به ژوپیلرلیگ رفته و قرارداد بسته‌اند. نمونه‌اش علی قلی زاده که نفر بیست و چهارم تیم ملی در جام جهانی بود و اجازه حضور در این تورنمنت را به دست نیاورد. شارلروا حتی برای قلی زاده دست به جیب شد و حق رشدی ۵۰ هزار دلاری به حساب سایپا واریز کرد.
امید نورافکن هم شرایطی مشابه قلی زاده داشت. او حتی به فهرست ۲۳ نفره کی روش راه پیدا نکرد اما در انتقالی که سود اندک آن به جیب استقلال رفت، پیراهن شارلروا را پوشید تا مثلث ایرانی‌ها در این تیم تکمیل شود. نورافکن با سابقه دو، سه فصل بازی برای استقلال و چند بار دعوت به اردوی تیم ملی این پیشنهاد را دریافت کرد اما رضاییان با سابقه حضور در جام جهانی و جام ملت های آسیا و انجام ۳۱ بازی ملی هنوز موقعیتی برای امضای قرارداد با باشگاهی در اروپا به دست نیاورده.
به این اسامی می‌توان نام محمد نادری را نیز اضافه کرد. دفاع وسط ۲۱ ساله‌ای که فصل قبل در ترکیب تراکتورسازی بازی کرد و در انتقالی عجیب به کورتریک در لیگ بلژیک رفت. نادری تنها یک فصل سابقه بازی در لیگ را داشت و البته هرگز به اردوی تیم ملی ایران دعوت نشده بود. او در کورتریک البته در فهرست دو بازی نخست قرار نگرفته اما همین انتقالش هم می‌تواند مایه تعجب باشد.
رضاییان با انجام سه بازی درخشان در جام جهانی، تیمی را خواهان خود نمی‌بیند اما کمی آنطرف تر، علی قلی زاده، امید نورافکن و محمد نادری صاحب تیم می‌شوند و قراردادهایی برای بازی در بلژیک امضا می‌کنند.
رامین البته همچنان در اروپا دنبال مشتری است، باشگاهی که بیاید و او را برای یک فصل جذب کند. رضاییان برای بازی در اروپا اصرار دارد و همین سبب شده تا پیشنهادهای ایرانی‌اش را یکی یکی رد کند. شاید اگر او قصد بازگشت به لیگ ایران را داشت، حالا دو هفته بود که بازی می‌کرد و از این شرایط هم رها می‌شد. اگر این وضعیت برای رضاییان ادامه داشته باشد، او ناچار است به مهم‌ترین پیشنهاد ایرانی‌اش پاسخ مثبت بدهد.
پیشنهادی از تراکتورسازی و مالک آن، محمدرضا زنوزی. هر چند تیم تبریزی فعلا دست نگه داشته و انتقال رامین را منتفی کرده اما در صورت دریافت چراغ سبز از سوی دفاع راست تیم ملی، احتمال امضای قرارداد وجود دارد. آن وقت می‌توانیم دوباره رضاییان را در لیگ ایران ببینیم و البته رهایی او از شرایط مبهمی که این روزها تجربه می‌کند.
ایران ورزشی
