البسه کاروان ایران در رویدادهای مختلف دردسرهایی ایجاد کرده و منجر به این شده که سر و صداهایی راه بیفتد.

به گزارش افق نیوز/ هر بار هم به یک شکلی. زمانی در المپیک لندن، هر ورزشکاری با هر گرمکنی که باب میلش بود روی سکو رفت و دو دوره بعد در آستانه المپیک ریو، همان اتفاقی افتاد که بعید است از یاد کسی رفته باشد. کت و شلواری که کار را رساند به یک تغییر دقیقه نودی و در نهایت منجر به این شد که کاروان ایران در المپیک ۲۰۱۶ با ظاهری متفاوت با همیشه حاضر شود؛ اگرچه نقد به لباس‌های ورزشی تغییر نکرد و همچنان این سوال مطرح است که رنگ سقف مسجد لطفعلی خان چه ربطی به پرچم ایران دارد؟

بعد از اتفاقی که در ریو افتاد و با وجود مدیران کاربلد در کاروان ایران، پیش بینی می‌شد که البسه کاروان ایران وضعیت بهتری نسبت به دوره‌های قبل داشته باشد اما این بار هم شرایط خیلی فرق نکرده و لباس‌هایی که برای کاروان ایران در نظر گرفته شده، ایرادهایی دارد که از چشم تصمیم گیران پنهان مانده است.

سپردن تولید البسه کاروان ایران به یک شرکت داخلی، اتفاقی است قابل تقدیر که باید در دوره‌های آینده هم اتفاق بیفتد اما مواردی هم دیده شده که نباید راحت از کنارشان گذشت. به هر ورزشکار چند ست لباس داده شده تا شرایط ورزشکاران در لحظات مختلف در نظر گرفته شده باشد اما به چند مورد توجه نشده است که البته این ضعف‌ها بیشتر در بخش بانوان دیده می‌شود در غیر این صورت برخی از البسه زیبا هستند.

نخستین مساله، تی‌ شرت‌هایی است که البته با توجه به نازکی، برای جمع‌های زنانه مناسب است اما این تی شرت‌ها طراحی لباس زنانه ندارند و بیشتر مناسب ورزشکاران مرد است تا دخترهایی که اندام متفاوتی دارند. البته در مورد بقیه البسه هم این موضوع وجود دارد و تفاوتی در دوخت البسه مردان و زنان وجود ندارد. حتی لباسی که ویژه بانوان است و برای آنها طراحی شده تا در اماکنی مثل دهکده از آن استفاده کنند، نیز کاملا شبیه لباس مردان است و دوخت زنانه ندارد. البته حتما این موضوع به عمد انجام شده اما می‌شد با در نظر گرفتن سایز مناسب، لباسی طراحی شود که دختران ورزشکار از پوشیدنش اکراه نداشته باشند و ارزش‌های اسلامی هم حفظ شود.

نکته دیگری که در مورد این لباس وجود دارد این است که پشت این لباس، نشانی از نام ایران وجود ندارد؛ در حالی‌که لباس ورزشکاران باید به گونه‌ای باشد که وقتی در دهکده یا ورزشگاه‌ها حضور دارند، هر کسی از دور متوجه شود، این ورزشکار از کدام کشور است. این موضوع حتی به چشم ورزشکاران هم آمده و برخی نسبت به این موضوع گلایه دارند. یکی از دختران قهرمان می‌گوید: «دوست داشتم وقتی این لباس زرشکی را می‌پوشم، همه از دور بفهمند که من ایرانی‌ام.» به این موضوع در ارتباط با یکدست گرمکن دیگر یا حتی تی شرت سفید رنگ هم بی‌توجهی شده اما روی البسه دیگر نام ایران وجود دارد.

موضوع دیگری که در حال حاضر هم نمی‌توان تغییری در آن ایجاد کرد، لباسی است که در شب مراسم افتتاحیه بر تن ورزشکاران است. هنوز این سوال مطرح است که چرا مسوولان کمیته ملی المپیک از گرمکن استفاده کردند در حالی‌که کت و شلوار، قطعا تصویرهای بهتری از ورزشکاران ایرانی ثبت می‌کرد اما حالا ورزشکاران باید با گرمکنی که رنگ ترکیبی ( سفید قالب است) دارد، و البته به عنوان گرمکن زیباست، رژه بروند؛ که این هم سوالی است بی‌جواب. آیا کمیته نخواسته ریسک کند و بار دیگر خود را در معرض انتقاد قرار دهد یا موضوع پول باعث اتخاذ این تصمیم شده است ورزشکاران در شب افتتاحیه کت و شلوار نپوشند.