وینفرد شفر در فصل نقل‌وانتقالات لیگ هجدهم دست روی بازیکنانی گذاشت که به جز ۳ بازیکن باقی آنها یا اصلاً وارد ترکیب این تیم نشده‌اند یا نتوانسته‌اند عملکردی تأثیرگذار از خود به نمایش بگذارند.
استقلال وینفرد شفر در لیگ هجدهم به لحاظ تاکتیکی و نتیجه‌گیری هیچ شباهتی با تیم فصل قبل تحت هدایت او ندارد. جدایی مجید حسینی، امید ابراهیمی، امید نورافکن، سرور جپاروف و مامه تیام می‌تواند شالوده هر تیمی را از هم بپاشاند و بخش عمده‌ای از خلأ به وجود آمده به‌واسطه فاجعه‌ای است که رضا افتخاری و پندار توفیقی در استقلال رقم زدند. اما انتخاب‌های وینفرد شفر در نقل‌وانتقالات پیش‌فصل نه‌تنها به هیچ وجه نتوانسته‌اند تأثیرگذاری بازیکنان جداشده را داشته باشند بلکه اکثراً یا عملکرد بسیار معمولی و پایینی از خود ارائه داده‌اند یا اصلاً در ترکیب حاضر نبوده‌اند. با هم به مرور ۲ خرید کم‌فروغ شفر در فصل نقل‌وانتقالات خواهیم پرداخت. نویمایر آلمانی به استقلال آمد تا شاید جای سرور جپاروف را در ترکیب استقلال پر کند اما این کجا و آن کجا! فاصله فاحشی میان کیفیت بازیکن ازبکستانی سابق استقلال با نویمایر وجود دارد و به نظر نمی‌رسد حتی اگر او در ترکیب جا هم بیفتد بتواند موفقیت‌های کیفی جپاروف را تکرار کند. نویمایر مانند بویان نایدنوف نتوانسته در زمان حضورش در ترکیب تیم چیز خاصی از خود بروز دهد و در همین مدت کوتاه با مصدومیت خود از ترکیب استقلال دور شده است. شاید همین حالا هم بتوان برای این بازیکن نمونه ایرانی در لیگ داخلی پیدا کرد.
الحاجی گرو جانشین تیام نیست
او برای پوشش خلأ ناشی از عدم حضور مامه تیام به استقلال آمد اما فکر کردن به این موضوع نیز خنده‌دار است. گرو بازیکنی نیست که خود را صاحب موقعیت کند یا در موقعیت گل به خوبی قرار گیرد. اصولاً هم بیش از آنکه مهاجم چارچوب‌شناسی باشد فیزیکی است و صحبت سر این است که لیگ ایران نیاز چندانی به مهاجم فیزیکی ندارد و غالباً مهاجمان چارچوب‌شناس و سرعتی و خلاق در تیم‌های‌شان موفق هستند. اگر گرو نتواند حداقل خواسته‌ها را در استقلال برآورده کند متهم ردیف اول، خود شفر خواهد بود. چیزی که مسلم است تا این لحظه فقط روح‌الله باقری، طارق همام و مرتضی تبریزی توانسته‌اند عملکردی از خود ارائه دهند که آنها را خریدهایی تأثیرگذار قلمداد کنیم. نمی‌توان نوک پیکان را به طور مستقیم به سمت مدیریت قبلی نشانه گرفت، چرا که هر چه باشد این خریدها از لیست شفر بیرون آمده است. چرا فرشاد محمدی‌مهر یک سهمیه بزرگسال استقلال را سوزانده و خسرو حیدری به او ترجیح داده می‌شود؟ در حالی که مرتضی تبریزی و روح‌الله باقری بسیار سرحال‌تر و باکیفیت‌تر از الحاجی گرو نشان داده‌اند جذب این مهاجم خارجی چه اهمیتی داشته است؟ مارکوس نویمایر با کدامین متر و معیار به استقلال پیشنهاد شده و با کدام سبک بازی شفر جور در می‌آید؟ با نگاهی به خریدهای این فصل شفر چندین و چند ابهام اساسی در ذهن مخاطب نقش می‌بندد. دوره منصوریان اگرچه ناامیدکننده پایان یافت اما خارجی‌های استقلال بازیکنان عمدتاً تراز اولی بودند. جپاروف و رابسون جانواریو و در مقطعی لئوناردو پادوانی تأثیرگذاری بسیار بیشتری از بازیکنانی نظیر نویمایر و گرو داشتند. اگر بویان نایدنوف را هم به جمع خارجی‌های خریداری‌شده در زمان وینفرد شفر اضافه کنیم متوجه خواهیم شد باز هم تابوی ترسناک جذب خارجی‌های بی‌کیفیت در حال تکرار شدن است.
