به گزارش افق نیوز/ “یوشکا فیشر”، وزیر امور خارجه اسبق آلمان در مقاله‌ای که در روزنامه“زوددویچه سایتونگ” چاپ شده است به مسئله خروج انگلیس از اتحادیه اروپا پرداخته و نوشت: برگزیت به اقتصاد و بیشتر از آن نظم سیاسی اتحادیه اروپا آسیب می رساند.
در ادامه آمده است: تا ۲۹ ماه مارس سال ۲۰۱۹ و زمانی که انگلیس اتحادیه اروپا را ترک خواهد کرد زمان زیادی باقی نمانده است. بحث ها درباره این خروج در حال حاضر بیشتر در زمینه اقتصادی جریان دارد. برای هر دو طرف مسئله مزایا و ضررهای اقتصادی مطرح است که عملا اگر مذاکرات برگزیت به توافقی نیانجامد عواقب اقتصادی بسیار بالا خواهد بود. در حال حاضر کمتر کسی درباره دستیابی به توافق در مذاکرات برگزیت سخن می گوید.
فیشر در ادامه نوشت: در صورت دست نیافتن به توافقی در برگزیت عملا در ۲۹ ماه مارس و دقیقا ساعت ۱۱ صبح به وقت اروپای مرکزی عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا و تمام معاهدات آن مانند اتحادیه گمرکی و یا قراردادهای تجاری بین المللی که توسط اتحادیه اروپا منعقد شده است به پایان می رسد. در این صورت کشور انگلیس به عنوان یک عضو سابق اتحادیه اروپا به یک کشور ثالث تبدیل می شود که چنین جایگاهی عواقب ناگواری برای تجارت های دو جانبه و شرایط مرزی جدید خواهد داشت.
فیشر در بخش دیگری از این مقاله نوشت: برگزیت پیش رو نه تنها عواقب اقتصادی بالا بلکه عواقب سیاسی گسترده ای را هم به همراه خواهد داشت. اتحادیه اروپا در روزمره عمدتا به عنوان یک بازار مشترک و یک اتحادیه گمرکی ارزیابی می شود، اما در اصل آن بالاتر از همه یک پروژه سیاسی و یک ایده سیاسی جدید برای نظم دولت ها در قاره اروپا است. از این لحاظ تصمیم انگلیس برای خروج تاثیرات بزرگی بر نظام اروپایی در قرن ۲۱ دارد.
در ادامه این مطلب آمده است: برای حامیان برگزیت و اکثر مردم انگلیس مسئله رفاه اقتصادی در خروج انگلیس از اتحادیه اروپا مطرح نیست، بلکه مسئله به دست آوردن دوباره استقلال سیاسی کامل از اتحادیه اروپا مطرح است. این استقلال توسط انگلیسی ها با توجه به واقعیتهای زمان حال و آینده توصیف نمی شود بلکه با توجه به گذشته انگلیس در قرن ۱۹ تعریف می شود. امروز با این حال انگلیس یک قدرت مرکزی اروپا و دیگر یک امپراتوری جهانی نیست و دوباره هم چه در اتحادیه اروپا و چه با خروج از آن این گونه نخواهد شد.
اکثریت مردم انگلیس با برگزیت در حمایت از گذشته اروپایی و مخالفت با زمان حال و آینده تصمیم گیری کردند و تصمیم گرفتند در قرن ۱۹ و نه قرن ۲۱ باشند. پس اگر بقیه این اتحادیه هم الگوی انگلیس را دنبال کنند و اتحادیه اروپا دچار فروپاشی شود عواقب آن چه خواهد بود؟
در این صورت کشورهای اروپایی مجبور به بازگشت به نظام دولت های مستقل خواهند شد که در آن تعادل کارآمد و تلاش های هژمونیک اروپا به عقب بازگشته و اروپا به صورت ناتوان از صحنه جهانی کناره گیری خواهد کرد. در این صورت اروپا بین دو سوی آتلانتیک و اوراسیا تقسیم شده و به شکار آسانی برای قدرتهای جهانی و بزرگ غیر اروپایی قرن ۲۱ تبدیل می شود و در شرایط بد به صحنه مبارزات هژمونی جهانی تبدیل می شود. در این صورت دیگر اروپاییان نمی تواند آینده خود را تعیین کنند و تنها نگاه می کنند از طرف مناطق دیگر چه تصمیمی درباره آن ها گرفته می شود.
