به گزارش افق نیوز/طی چندساله گذشته مشکلات نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور یکی از اصلی ترین دغدغه های دولتی ها و مجلسی ها بوده یا حداقل می توان گفت که اینطور نشان داده شده است. معضلی که پای رفاه، سلامت انسان و همچنین مشکلات آلایندگی و زیست محیطی در آن دخیل است و قرار بود که هرچه سریعتر این ناوگان فرسوده کشور نونوار شود.
بر اساس مصوبه دولت که البته از سالها قبل روی میز پاستور نشینان و بهارستانی ها خاک می خورد، قرار بود که تامین مالی این پروژه عظیم ملی از صندوق توسعه ملی انجام بپذیرد که تا به امروز آنچه که گفته شد به مرحله اجرا نرسید.
اما در این میان راه حل برطرف کردن مشکلات طرح نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور، پاک کردن صورت مساله نیست.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در تازه ترین اظهارات خود گفته است که ” با توجه به اینکه از سال ۱۳۸۹ تاکنون توسط دولت اتوبوسی برای تجهیز و نوسازی ناوگان به اتوبوسرانی تحویل داده نشده لذا بر همین اساس و به دلیل عدم تامین اعتبار برای خرید اتوبوس نو بر آن شدیم تا به منظور برون رفت از بحران فرسودگی ناوگان، کاهش آلودگی و اختلال در حمل و نقل عمومی به همشهریان، مطابق نظر معاون محترم شهردار موضوع خرید اتوبوس های با عمر بالای ۵ سال از کشورهای دیگر در دستور کار کار قرار گیرد”.
همچنین وی در بخش دیگری از سخنان خود آورده است که ” اعلام حداکثر عمر کاری ۸ سال توسط مسولین بر مبنای ارزیابی وضعیت محصولات تولیدی خودروسازان داخلی بوده که عمدتا از لحاظ کیفیت محصول و خدمات پس از فروش از ضعف بسیاری برخوردار بوده و در سطح انتظارات ناوگان های حمل و نقل عمومی نیستند”.
اول آنکه دغدغه مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در خصوص وضعیت ناوگان حمل و نقل شهر تهران و فرسودگی این مجموعه بزرگ خدمات شهری قابل تحسین و تقدیر است چنانکه در آذر ماه سال ۱۳۹۶ نیز از امضای تفاهم‌نامه تامین ۱۰۰۰ دستگاه اتوبوس “ایکاروس” از طریق تولید مشترک با یکی از خودروسازان داخلی خبر داده بود و قرار بود مطابق توافقات صورت‌گرفته میان دولت‌های ایران و مجارستان، ۱۰۰۰ دستگاه اتوبوس از سوی شرکت‌های بهره‌بردار تحت نظارت اتوبوسرانی تهران در بخش خصوصی، راسا خریداری شده ضمن اینکه با یکی از شرکت‌های خودروساز داخلی برای تولید مشترک و خدمات پس از فروش این خودروها نیز توافقاتی صورت گرفته بود. حال آنکه سرنوشت آن همه توافقات به کجا رسید، مشخص نیست!!!
اما نکته ای که وجود دارد این است که بر اساس تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری می بایست از واردات تمامی کالاهایی که در کشور تولید داخل دارند جلوگیری شود. حمایت از تولید داخلی آن هم در شرایط فعلی که کشور در یک جنگ اقتصادی تمام عیار است نیازمند مدیریت جهادی است.
تفاهنامه تولید مشترک با “ایکاروس” مجارستانی ها که فرجام مشخصی نداشت چگونه به واردات خودروهای کارکرده از این کشور منجر می شود آن هم در شرایطی که لازم است بیش از پیش به فکر حمایت از تولید داخل باشیم؟ اینکه منابع مالی تامین نمی شود صورت مساله است و واردات خودروهای کارکرده پاک کردن صورت مساله.
به گفته مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران “کیفیت محصولات داخلی پایین بوده و در سطح انتظارات ناوگان های حمل و نقل عمومی نیستند” با این شرایط این پرسش مطرح می شود که آیا به واقع مشکل از تامین منابع مالی است یا اصولا شرکت واحد اتوبوسرانی تهران اعتقادی به تولیدات داخلی ندارند؟
پرسش بعدی اینجاست که برای خرید همین خودروهای دست دوم از کشور مجارستان که در سال گذشته نیز تاکیدات فراوانی برای واردات از این کشور وجود داشت و در همان زمان نیز سخنانی مانند ” پایتخت‌نشینان تجربه موفق دهه ۷۰ در حیطه تجهیز و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی توسط اتوبوس‌های مجازی با تصویری که از اتوبوس‌های «آکاردئونی» دارند، به خاطر می‌آورند” به میان آمده بود، چه منابع مالی وجود دارد و قرار است از کجا تامین شود؟ چنانچه در اظهارات چند وقت گذشته، اینبار برای خرید خودروهای دست دوم از این کشور نیز با ادبیاتی نظیر “تجربه بهره برداری از اتوبوس های کارکرده در دهه ۷۰ از کشور مجارستان(ایکاروس) و بهره مندی از خدمات اتوبوس های مذکور تجربه قابل توجهی بوده” مواجه هستیم!!!
نکته بعدی هزینه های تامین و نگه داری خودروهای کارکرده مجاری در ایران است. سوای آنکه واردات این خودروها کمکی به حمایت از تولید در شرایط فعلی کشور نمی کند، هزینه سربار برای کشور نیز در پی خواهد داشت چراکه اول باید دید تخصص تعمیر و نگه داری از این خودروها در کشور وجود دارد؟ در شرایطی که کشورهای اینچنینی با کوچکترین پارس ارباب مو زرد خود هرگونه همکاری با ایران را انکار می کنند چه ضمانتی وجود دارد که در صورت خرابی قطعات های تک از ارسال قطعات به ایران و خدمات پس از فروش خودداری نکنند؟
به گزارش خبرنگار میهن صنعت، مشکلات نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و دغدغه های به جای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران می بایست از طریق منطقی حل شود. پاک کردن صورت مساله دردی از مشکلات ناوگان حمل و نقل عمومی دوا نخواهد کرد. دولت می تواند بر اساس آنچه که اعلام کرده بود از صندوق توسعه اقدامات لازم را انجام دهد. همچنین در شرایط فعلی کشور، خروج ارز آن هم برای واردات خودروهای کارکرده دور از منطق است و مدیران باید با به کار گیری تمام تلاش خود و همچنین مشورت با کارشناسان از روش های دیگری برای عبور از بحران استفاده کنند.
