به گزارش افق آنلاین ، موضوع نقض حقوق بشر و شرایط سخت واحدهای سلول‌های انفرادی در آمریکا پس از انتشار شکایت دست نویس یک زندانی زندان جورجیا مورد توجه قرار گرفت.

به گزارش ان. بی. سی نیوز، یک کارشناس امور زندان‌های آمریکا پس از بازدید از زندان جورجیا می‎گوید: “واحد سلول‌های انفرادی زندان جورجیا با سمفونی ناهماهنگی از فریادها و گریه‌ها برای کمک پر شده است.”

در فوریه سال ۲۰۱۵ یکی از زندانیان زندان جورجیا شکایت دست نوشته‌ای را به دادگاه فدرال شهر «ماکون» ایالت جورجیا فرستاد. وی در این شکایت نوشته بود که به مدت پنج سال شبانه روز در سلول انفرادی بدون پنجره زندانی بوده است.

این شکایت ۱۱ صفحه‌ای که بدون کمک وکیل نوشته شده بود، در نهایت قاضی را متقاعد کرد که تا درهای واحد سلول‌های انفرادی خود را به روی بازرسان باز کند. یک روانشناس اجتماعی که ۴۰ سال از عمر خود را صرف پژوهش درباره زندان‌ها کرده بود، پس از دیدن این سلول‌های فلزی بدون منفذ و نوشتن کلمه “کمک” با خون که به سختی خوانده می‌شد، شوکه شده بود.

با انتشار عمومی گزارش این روانشناس در سال گذشته دولت آمریکا در ماه ژانویه با کاهش سلول‌های انفرادی موافقت کرد؛ گامی کوچک در مسیر تغییرات آهسته آمریکا به سوی دوری از شیوه‌ای که حامیان حقوق بشر آن را شکنجه می‌نامند.

سلول‌های انفرادی در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های آمریکا به عنوان راهی برای کنترل زندانیان به وجود آمد. براساس آخرین ارقام جامع ارائه شده توسط انجمن مدافعان اصلاحی دولت و مرکز آرتور لیمن در دانشکده حقوق ییل، در سال ۲۰۱۷ حدود ۶۱ هزار نفر از جمله نوجوانان، زنان باردار و افراد مبتلا به بیماری روانی در سلول انفرادی نگهداری شدند.

حبس در سلول انفرادی به اذعان کارشناسان مربوطه نه تنها باعث آسیب روانی دائمی می‌شود، بلکه زندانیان در زندگی پس از دوران حبس خود نیز با مشکل مواجه می‌شوند. اینگونه حبس‌ها در آمریکا خودکشی‌ها و قربانیان بی شماری به دنبال داشته که مهم‌ترین نمونه آن نوجوانی بود که پس از سرقت یک دلار به ۲۲ سال حبس محکوم شد و به زندگی خود در سلول انفرادی پایان داد.

اکنون پس از چندین دهه تنها تغییری که رخ داده ممنوعیت حبس نوجوانان در سلول انفرادی یا سیاه چاله‌های قرون وسطایی به اذعان کارشناسان آمریکایی است.

یک روانشناس اجتماعی و متخصص امور زندان‌ها در اکتبر سال ۲۰۱۷ با اشاره به اینکه چیزهایی دیده که هرگز شاهد آن‌ها نبوده، می‎گوید: این سلول‌ها از لحاظ وسعت و امکانات مانند قفسی فلزی است که تنها زمان تفریح آنان حضور در قفس‌های فلزی در فضای باز بوده است.

وی در بررسی‌های خود از شمار زیاد افراد مبتلا به اختلالات روانی خبر داد که در پی عدم تشخیص بیماری‎شان، در سلول‌های انفرادی زندانی شده بودند. این افراد در پی تشدید اختلالاتشان به دلیل حبس در سلول‌های انفرادی اقدام به خودکشی از طریق خودزنی، پوشاندن دیوارهای سلول با خون خود، خوردن مدفوعشان، بلعیدن باتری و تیغ کرده بودند.

این روانشناس اجتماعی واحدهای سلول‌های انفرادی را سمفونی ناهماهنگی از فریادها و گریه‌های کمک خواهی توصیف کرد. وی گفت: این واحدها “آشکارا ناقض توافقنامه حرفه ای، قانونی و اصلاحی ملی و بین المللی گسترده هستند. “

نرخ خودکشی در میان این زندانیان که غالباً از دریافت کمک‌های روانی نیز محروم می‌شوند، بالاست. یکی از زندانیان در نامه‌ای به خانواده‎اش سلول خود را به جهنمی ساخته دست انسان تشبیه کرده بود.

با برجسته شدن اخبار مربوط به واحدهای سلول‌های انفرادی در آمریکا، ایالت‌های مختلف از پذیرش قوانین جدید در زندان‌های خود خبر دادند. اما همچنان شکایات مختلفی در این مورد ارائه می‌شود که حاکی از نقض شرایط اصلاحی است.