یک کارشناس محیط زیست با اشاره به تخریب و بهره برداری های غیرکارشناسانه از طبیعت شمال کشور گفت: نظارتی روی تخریب حاشیه رودخانه ها و جنگل تراشی ها وجود ندارد.
به گزارش افق آنلاین ، سهیل اولادزاد کارشناس محیط زیست در یادداستی با تاکید بر اینکه رفتارهای غیر کارشناسی و سودجویانه از طبیعت شمال کشور این روزها با بروز یک رفتار طبیعی نتیجه خود را نشان داده است، نوشت: نمی دانم چه کسی برای نخستین بار رفتار طبیعی زمین را به عنوان بلا معرفی کرد. زلزله، سیل و دیگر رفتارهای زمین پدیده های طبیعی هستند که با رفتارهای غلط ما تبدیل به بلا می شوند.
با شروع سیل مازندران و گلستان تصاویر را در فضای مجازی از علت بروز این سیل در بخشی از مازندران منتشر کردم.در آن تصاویر مشاهده می‌شود که لودرها وارد بستر رودخانه شده و پهنه آبی رودخانه را گسترده تر کرده اند و به این ترتیب مسیر مشخص رودخانه تخریب شده است.
تخریب انجام گرفته در این منطقه به منظور فعالیت معادن بوده است و سنگهایی که از شدت حرکت آب در جریان رودخانه می کاستند، برای فعالیت این معادن از بین رفته اند.
حال سوال اینجاست در کجای دنیا بر روی بستر رودخانه برای فعالیت معادن و یا یک کارخانه آب معدنی مجوز صادر می‌شود؟ آن هم در شرایطی که این کارخانه برداشت آب از روی رودخانه هم صورت نگرفته است و تعداد اشتعالزایی این معادن کمتر از انگشتان دست است.
وقتی هیچ نظارتی بر روی ویلاسازی های حاشیه رودخانه ها در شمال کشور و شاید دیگر مناطق وجود ندارد و در تمام حریم بستر های رودخانه ها ویلا سازی می شود.
اگر دقت کرده باشید، هرجایی که ریزش و رانش جاده اتفاق می‌افتد، مربوط به خالی شدن زیر درخت ها برای ساخت جاده بوده است و هیچ کس فکر نمی کرد با یک بارش ممکن است، زمین رانش کند.
این منطقه سالها در شرایط خشکسالی قرار داشت و در تمام رودخانه های فصلی و چشمه های قدیمی ساخت و ساز صورت گرفت و هیچ کس فکر نکرد این چشمه شاید دوباره پر آب شود و تخریب ایجاد کند.
در واقع این اتفاقات نتیجه عدم بهره گیری از افراد متخصص در زمینه های عمرانی است. شاید اگر ارزیابی های زیست محیطی پیش از انجان ساخت و سازها صورت می گرفت با چنین خسارت‌های عظیمی روبرو نمی شدیم.
در حال حاضر بسیاری از سدسازی های شمال کشور در بطن جنگل اتفاق می‌افتد، این در حالی است که جنگل یکی از بزرگترین و بهترین سدهای طبیعی محسوب می‌شود و میزان نگهداری و مقابله با سیلاب در جنگل بیش از سد های انسان ساخت است.
شاید سه روز دیگر این سیل هم فروکش کند و خسارات آنرا فراموش کنیم، اما باید به یاد داشته باشیم در تمام دنیا هر پروژه عمرانی باید پیوست محیط زیستی داشته باشد و نباید رفتارهای طبیعی زمین را به عنوان مقصر معرفی کنیم و خسارات ناشی از عدم دوراندیشی خود را به گردن طبیعت بیندازیم.
وقتی سدها را به خاطر کم آبی بدون مطالعات هیدروگرافی ساختیم و برای کمبود کم آبی شان به انتقال آب بین حوضه ای روی آوردیم به این فکر نکردیم که با بروز سیلاب در حوضه مبدا چطور میخواهیم آب پشت سد را که از حوزه دیگری منتقل کرده ایم خالی کنیم.
این سیل در نوع خود کم‌نظیر بود چراکه پیش از این سیل ها در یک حوزه و یا دو آبریز حوزه دریای خزر اتفاق می‌افتاد اما در حال حاضر ۸ حوزه آبریز خزر سیلابی شده اند که همه آنها به خاطر سیاستهای غلطی بوده است که درباره رودخانه ها و جنگل‌ها اعمال کرده ایم و با برداشت های نامتعارف ما موجب خسارات وارد شده است.
حالا اگر باز هم نمایندگان بر طبل انتقال آب بین حوضه ای، سدسازی و تخریب جنگل‌ها بکوبند باید پاسخگوی چنین روزهایی در آینده نیز باشند.
