فاطمه رهبر نماینده سابق مجلس و عضو شورای مرکزی حزب موتلفه و از مسئولین کمیته امداد در برنامه این هفته دستخط تلویزیون شرکت کرد.
بخشهایی از مصاحبه را می خوانید:
زمانی که در مجلس بودید، در کمیسیون فرهنگی مجلس حضور داشتید. وضعیت فرهنگی کشور وضعیت خیلی مطلوبی نیست و فقط هم نمی خواهیم به وضع بانوان، حجاب، عفاف و اینها متمرکز شویم که یک بخش آن است، قبول دارید این وضعیت، وضعیت مطلوبی نیست؟
دقیقاً، بالأخره فارغ از نگاه سیاسی مجالس مختلف. کاری نداریم که مجلس ششم، هفتم، هشتم، نهم یا الان قوانینی را تصویب کرده‌اند و این قوانین از فیلتر شورای نگهبان گذشته، یعنی قوانین مصوبی که نه خلاف شرع بوده و نه خلاف قانون اساسی، سؤال من این است این قوانین چرا اجرا نمی‌شود؟
سؤال اساسی من این است وقتی ما در مجلس هفتم چند سال، فکر می‌کنم بیش از سه سال روی قانون تسهیل ازدواج جوانان کار کردیم، من یادم است تقریباً چند ماه پیش بود، برخی از نمایندگان این مجلس دهم گفتند یک قانونی است باید بازنگری شود. چرا اجرا نمی‌شود؟ قانون حاکم است، چرا اجرا نمی‌شود؟
یک مقدار هم به این ماجرا داریم سیاسی نگاه می‌کنیم، فرهنگی نگاه نمی‌کنیم، بعضی از افراد هم که شاید دیدِ سیاسی‌شان دید متفاوتی باشد، ولی خب خانواده‌دار هستند، اهل حُجب و حیا هستند، اهل دین و دیانت هستند، ولی شاید به خاطر مسائل سیاسی، رویکردهای سیاسی و فضایی که وجود دارد به این سمت می‌روند.
فضای بد فرهنگی یا فضای ضدفرهنگی که ایجاد شده همان‌طور که شما فرمودید، بخشی از آن سیاسی شده، بعضاً از خارج کشور هم دستورهایی می‌گیرند، تبدیل به یکسری نافرمانی‌های مدنی ممکن است بشود، شاید گفتنش خیلی خوب نباشد که ما بگوییم مسائل فرهنگی‌مان به نافرمانی‌های مدنی دارد نزدیک می‌شود، ولی هست، واقعیت امر هست که یک نفر که خیلی هم وجهه‌ای نداشته باشد، از آن طرف آب‌ها خط می‌دهد، این طرف هم یک عده هدفمند و هماهنگ با آن طرف عمل می‌کنند، یک عده هم ناآگاه هستند و خط می‌برند، ولی به نظرم می‌آید عموم مردم ما مردم فهیمی هستند، امتحان‌های متعددی داده‌اند، در مسائل فرهنگی هم ثابت کرده‌اند، دارند زندگی عادی خودشان را می‌کنند.
چون من در دانشگاه هستم می‌بینم، من دانشکده هنر و معماری درس می‌دهم. واقعاً یک وقت‌هایی خجالت می‌کشم سر کلاس می‌روم. برخی وقت‌ها به خانواده‌ام گفته‌ام از ترم آینده درس نمی‌دهم، ببینید چرا در یک محیط… آیا دنیا این طوری است؟ آیا دانشکده‌های غربی هم که ما می‌خواهیم همه چیز را از غرب الگو بگیریم، این‌طوری هستند؟ چرا خوب‌هایشان را الگو نمی‌گیریم؟
همین دیروز در دانشگاه دختر خانمی را دیدم که شلوار کوتاه پوشیده و زنجیر به پا، در دانشگاه راه می‌رود. من می‌خواهم بگویم خانواده‌ها هم نقش دارند، انتظامات دانشگاه هم فکر کنم بی‌خاصیت شده دیگر. قرار هم نیست حراست وارد شود، قرار هم نیست
جواب آن‌چنانی نمی‌دهد.
جواب هم نداده است. از اینکه می‌بینم – یک وقت خدای ناکرده بحث ظاهر نیست – می‌بینم که شأن و منزلت دختر خانم‌ها زیر پاگذاشته می‌شود. چرا یک دختر خانم نباید شأن خودش را خودش رعایت کند؟ چرا نباید آقا پسرهایمان شأن انسانی را رعایت کنند، اینها آینده‌سازان کشور ما هستند.
تعداد زنان مجلس کم است؟
این دوره که بیشترین تعداد هستند.
کلاً می‌گویم.
بله، کم است.
فکر می‌کنید تعداد زنان باید چقدر باشد که شما خانم‌ها بگویید تعداد خوبی است؟ برای نقش‌آفرینی
اگر بخواهید کمی فکر کنید، من می‌خواهم بگویم باید کیفی فکر کرد، زن و مرد هم ندارد، من که مخالف نیستم، هر چه تعداد خانم‌ها بیشتر باشد بهتر است، موارد مختلفی هم خواستیم، خواهش کردیم، الان آورده‌اند این دوره که برای احزاب اجبار باشد که تعداد خانم‌های بیشتری وارد رقابت کنند، قبلاً خواهش کرده بودیم از افراد مؤثر در گروه‌های مختلف.
ولی یک نکته‌ای هست، آیا با تعداد آقایانی که در مجلس هستند، مشکلات کشور کم است؟ ما داریم می‌بینیم مشکلات بیشتر می‌شود. به موضوع کمی نگاه نکنیم، به موضوع کیفی نگاه کنیم. من ممکن است الان چیزی بگویم که به خانم‌های نماینده فعلی بربخورد. این دوره که بیشترین تعداد خانم‌های نماینده در مجلس حضور داشتند، متأسفانه پایین‌ترین راندمان کاری را نسبت به دوره‌های پیش داشته‌ایم.
گفته بودید شکایت از آقای قاضی‌پور را حتی بعد از دوران نمایندگی هم پیگیری می‌کنید؛ پیگیری کردید؟
شما امروز سؤال‌های سخت سخت می‌پرسید.
نه، سخت نیست
آخه، گفتن یک چیزهایی خیلی درست نیست. آقای قاضی‌پور یکی از برادرهای مؤمن و دینی ما در مجلس بودند، الان هم حضور دارند، من آنجا حضور ندارم. ایشان یک اشتباه بزرگی کردند، توهین عجیبی به خانم‌های نماینده کردند، خانم‌های نماینده‌ای که یا خانواده شهید هستند یا خانم‌های مؤمن، متدین، دارای تحصیلات دانشگاهی، مسئولیت‌های مختلف، سابقه‌های متعدد، توهین بدی به خانم‌ها کردند، خیلی بد، خیلی بد.
بله. آن زمان هم عکس‌العمل‌های خیلی بدی داشت.
ایشان اصولگرا هستند، تاج سر ما، من هم اصولگرا، آمدند به من گفتند که شما اصولگرا هستید، ایشان هم اصولگرا. دلیلی ندارد، انتظار من از ایشان بیشتر است. به اصولگرایی و اصلاح‌طلبی کار نداریم، به انسانیت، مرام و به احترام متقابل کار داریم، این چه صحبتی است؟ آبروی خانم‌های مجلس را برده است، مردم نمی‌گویند این چه حرفی است ایشان زده است و شما چرا دفاع نکردید.
خیلی‌ها نزد من آمدند و گفتند خانم شکایت نکن. محال است. من به دادگاه رفتم و شکایت کردم، پرونده‌ام الان مفتوح است.
هنوز مفتوح است؟
بله، دادگاه خواست که بیایید تعیین تکلیف کنید. گفتم تعیین تکلیف یعنی چه، یعنی اینکه ایشان هم راضی نشد عذرخواهی کند، رفت یک جورهایی مصاحبه‌های کرد که مثلاً بهتر شود شاید، بدتر شد.
۸۴ به آقای احمدی نژاد رأی دادید؟
بله
پشیمان هستید؟
آن زمان این کار را انجام دادم، برای آن زمان باید رأی می‌دادم، پشیمانی الان سودی ندارد، الان اگر ایشان نامزد شود، به ایشان رأی نمی‌دهم.
۱۹ خرداد ۸۸ چند روز به انتخابات گفتید منتظر رأی ۲۴ میلیونی احمدی‌نژاد باشید. بعد از اینکه ۲۴ میلیون رأی آورد، گفتند انتخابات مهندسی شده است. از کجا می‌دانستید ایشان ۲۴ میلیون رأی می‌آورد؟
من با همسرم چون می‌رفتیم و سخنرانی می‌کردیم، نشستیم در طول تاریخ انقلاب، تمام انتخابات ریاست‌جمهوری را درآوردیم؛ چه تعدادی شرکت کردند، از تعداد شرکت‌کنندگان و واجدین شرایط چه تعداد به منتخب اصلی رأی دادند و منتخب چه درصدی از آراء را به دست آورده است. این را روی نمودار بردیم و جالب این است که – خدا شاهد است – ما که یقین داریم این یک کار دشمن بود و آمدند حرف من را رسانه ای کنند و انگ بزنند و به بحث تقلب در انتخابات بچسبانند. چیزی وجود ندارد، خودشان هم می‌دانند ولی این را بهانه کردند.
ما این آمار را درآوردیم و به این رسیدیم که n تعداد – الان شما گفتید کاش من عدد و رقم‌هایش را حفظ می‌کردم که دقیق خدمت شما بگویم – شرکت می‌کنند، معمولاً نامزد مرحله دوم…
۳۵ میلیون شرکت می‌کنند ۷۰ درصد آراء
۳۵ میلیون شرکت می‌کنند و ۷۰ درصد، من عدد ۲۴ میلیون را به خبرنگار ندادم، اگر آن خبرنگار می‌داند و فایل صوتی من را دارد، من درصد دادم، گفتم حدود ۷۰ درصد آرا برای آقای احمدی‌نژاد است و ما داریم می‌بینیم که هر استانی که می‌روم، اصلاً یک چیز عجیب و غریبی است.
در مجلس نهم شما معتقدید که برجام یه ربع، ۲۰ دقیقه‌ای تصویب شد؟
نه.
این اعتقاد را ندارید؟
نه، هر جایی، هر کسی – چون ما سخنرانی زیاد می‌رویم، حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، جایی می‌روم – اسنادم را می‌برم و الان هم همراهم هست، اگر خواستید، توضیح که می‌دهم بقیه می‌گویند پس چرا ما این فکر را نکردیم.
فکر می‌کنید مجلس درست عمل کرد؟
مجلس اصلاً به برجام رأی نداد؛ مگر برجام را ما تصویب کردیم؟ این یک سؤال کلیدی است، الان هر عزیزی که صدای من را می‌شنود…
پس چطور ۲۰ دقیقه ای؟
همین است، احسنت، مصوبه برجام را از اینترنت سرچ کنید، من هر چه شما بگویید قبول می‌کنم. هر شرطی دارید قبول می‌کنم. ما چیزی به نام مصوبه برجام در مجلس نداشته‌ایم.
پس چه چیزی ۲۰ دقیقه‌ای تصویب شد؟
من توضیح می دهم، آقایان تیم مذاکره‌کننده طی چند سالی سفرهای متعددی رفتند، در اتاق‌های بسته، در اتاق‌های باز، جلوی دوربین، پشت دوربین مذاکرات انجام شد. درست است؟ روزهای آخر اعلام کردند کار مذاکره تمام شده، به یک تفاهم رسیده‌اند، والسلام! همین است دیگر، چیزی به مجلس نیاورند که ما تصویب کنیم.
بعد از اینکه مذاکرات تمام شد و اعلام کردند که طرفین یک سندی را تحت عنوان برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) به تصویب رسانده‌اند و تمام شد، جناب آقای عراقچی طی یک نامه‌ای که به مشاور آقای لاریجانی، جناب آقای جعفری، مشاور و رئیس حوزه ریاست، این برجام جزوه ۲۰ صفحه‌ای برجام را یک نامه ای نوشتند که الان در اسناد مجلس وجود دارد. اگر لازم باشد من خدمتتان ارائه می‌دهم که مردم مشاهده کنند. آقای عراقچی نامه‌ای را به آقای جعفری دادند که بدین وسیله نسخه‌ای از برجام جهت اطلاع نمایندگان و ریاست محترم تقدیم می‌شود. به پیوست برجام را دادند. برجام تمام شد، دولت تمام کرد. اگر خاطرتان باشد، مجلس کمیسیونی را تشکیل داد.
کمیسیون ویژه برجام
بله، حالا ما چه تصویب کردیم؟ من خواهش می‌کنم کسانی که سخنان من را می‌شنوند این جمله را الان در تلفن‌هایشان سرچ کنند؛ «اقدام متناسب و متقابل جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام»، شاید بهتر بود «در راستای اجرای برجام» را قید می‌کردند. این تصویب شد.
سؤال‌ها پیش آمد، اگر طرف مقابل ما اجرا نکرد ما چه کار کنیم؟ ما هم باید یک اقدامی داشته باشیم، نمی‌شود همیشه یک‌طرفه آنجا بنویسند، مگر نمی‌گویید برجامی که نوشته‌اند ایراد دارد، این ایرادها را بیاییم یک قانون کنیم، طرح اقدام متناسب و مناسب جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام به تصویب مجلس رسید (همان روزی که ۲۰ دقیقه طول کشید) که چنانچه طرف مقابل ما، آمریکا، شورای امنیت سازمان ملل، کشورهای اروپایی زیر این موضوع زدند که الان زده‌اند، جمهوری اسلامی چه اقدام متناسب و متقابلی باید داشته باشد.
مصوبه ۹ بند دارد که گفته اگر این کار را کردند، اگر به تعهدشان عمل نکردند، ما از سرگیری را خواهیم داشت، تقویت رآکتورها از ۱۹۰ سو به هزار و ۹۰۰ سو می‌رسد و کارهای دیگر، یعنی همه چیز باید از نو شروع شود، یک کار عاقلانه و منطقی که مجلس انجام داد.
آقایان آن روز صبح آمدند و وقت گرفتند که ما می‌خواهیم راجع به این و برجام صحبت کنیم، (۱ ساعت و ۵ دقیقه). ببینید شاید شما هم بودید، شاید من هم بودم، شاید آقای دکتر حداد هم بود، شاید هر رئیس دیگری بود تصمیم می‌گرفتند می‌گفتند الان من رئیس هستم و فکر می‌کنم صحبت‌ها به اندازه کافی شده، گزارش‌ها خوانده شده، طرح تصویب شده، تفاهم شده، الان باب را باز کنید اصلاً دیگر نمی‌شود جمعش کرد و الان وقتش نیست. گفتند بخوان، ۹ ماده را خواندند و می‌خواستند…
من نمی‌خواهم از کار آقای لاریجانی دفاع کنم، من شرح واقعه را دارم خدمتتان می‌گویم. آنجا شاید، بعضی‌ها انتقاد می‌کنند می‌گویند شاید آقای دکتر لاریجانی به دو نفر وقت می‌داد، تخلیه شوند، حرف‌ها مطرح شود. در تاریخ ثبت شود. آقای لاریجانی رئیس بود، تصمیم گرفت مطرح نشود و خواندند و رأی گرفتند.
من از این به بعدش را می‌خواهم بگویم. اگر این طرح که در مجلس تصویب شد، من هر جای می‌گویم همه مردم می‌مانند، این طرح تصویب شد، فردای آن روز… گاهی اوقات شورای نگهبان ممکن است ۱۰ روز بعد نظرشان را بگوید، ما در تاریخ ۲۱ ماه تصویب کردیم، ۲۲ ماه شورای نگهبان آن را تأیید کرد و ۲۳ ماه به دولت ابلاغ شد و جالب این است که اگر اشتباه نکنم ۲۹ یا ۲۷ مهرماه مقام معظم رهبری خودشان بیانیه‌ای صادر فرمودند. اگر خاطر شما باشد، در ابتدا و مقدمه نامه اشاره به مصوبه خوب مجلس شورای اسلامی کردند.
حالا هم سرمان کلاه رفت، وقتمان معطل شد، فکر می‌کردیم برجام همه چیز برای ما می‌آورد، در عین حال که من اینجا از نمایندگان محترم خواهش می‌کنم بر اجرای این ۲۸ ماده نظارت کنند و از دولت محترم مطالبه کنند و بخواهند که این ۲۸ ماده را در راستای برجام که الان آمریکا زیر آن زده، تا اقدامات اروپا بدتر از این نشده، ما وارد عمل شویم.
