اقدام خوان گوایدو، رئیس جمهوری خودخواندۀ ونزوئلا به انجام کودتا برای براندازی حکومت نیکلاس مادورو، این پرسش را مطرح کرده که چرا تا کنون رئیس جمهوری سوسیالیست این کشور دستور بازداشت گوایدو را نداده است؟
به گزارش یورونیوز، در پاسخ به این پرسش کارلوس مالاموود، پژوهشگر موسسه سلطنتی «Elcano Royal Institute» در شهر مادرید اسپانیا می‌گوید: «پیش از این در دوران زمامداری هوگو چاوز یا نیکلاس مادورو، رهبر مخالفان یا زندانی می‌شدند، یا کشته می‌شدند یا به نقطه‌ای تبعید می‌شدند.» نیکلاس مادورو پیش از این مخالفانی همچون انریکه کاپریلس، فِرِدی گوئه‌وارا یا لئوپولدو لوپز را بلافاصله بازداشت کرده است تا مانع از هرگونه اقدام سیاسی آنها در مخالفت با حکومتش شود.
به گفته این تحلیلگر سیاسی، مادورو تا کنون فرصت‌های بسیاری برای دستگیری خوان گوایدو داشته است؛ مثلا زمانی که او خود را رئیس جمهور خودخواندۀ ونزوئلا اعلام کرد یا با سرپیچی از دستور ممنوعیت خروج از کشور، رهسپار کشورهای همسایه شد.
در واقع گوایدو یک بار پیش از این نیز بازداشت شده است؛ او چند روز پس از آنکه به مقام ریاست پارلمان ملی این کشور رسید در بزرگراهی در نزدیکی کاراکاس دستگیر شد و برای چند ساعت در بازداشت بود.
از نظر این تحلیلگر سیاسی، گوایدو به دو دلیل همچنان آزاد است: دلیل اول فشارها از داخل و خارج از ونزوئلا است و دلیل دوم، وابستگی نیکلاس مادورو به حمایت‌های ارتش.
مالاموود می‌گوید: «کاملا روشن است که زندانی کردن خوان گوایدو به‌سرعت بحران کنونی را تشدید می‌کند و در چنین حالتی شیوۀ برخورد با احزاب مخالف در داخل کشور و طرفداران بین‌المللی گوایدو بسیار پیچیده خواهد شد؛ شانس موفقیت در مذاکراتی که در حاشیۀ این تحولات در جریان است نیز بطور قابل توجهی کاهش می‌یابد. به این ترتیب وضعیتی غیرقابل پیش‌بینی بوجود می‌آید و توانایی دولت کنونی در کنترل اوضاع کمتر خواهد شد.»
این احتمالا تنها دلیلی است که باعث شده گوایدو بتواند حتی پس از کودتای ۳۰ آوریل همچنان آزادانه در کشور رفت و آمد کند.
از نظر این تحلیلگر تحولات آمریکای لاتین، آیندۀ ونزوئلا بسیار ناروشن است. هیچکس نمی‌داند آیا در نهایت ارتش به درخواست همکاری گوایدو پاسخ مثبت خواهد داد یا خیر.
برای کارشناسان روشن است که میان رهبران مخالفان و مقامات ارشد ارتش گفتگوهایی در جریان است؛ گفتگوهایی که ایالات متحده آمریکا نیز از آن پشتیبانی کرده است. با این وجود سرانجام این گفتگوها در هاله‌ای از ابهام فرو رفته به‌ویژه آنکه تا کنون بارها چهره‌های نظامی نزدیک به نیکلاس مادورو به هیچکدام از قول‌هایی که به مخالفان داده‌اند، عمل نکرده‌اند. این مساله همچنین سطح حرفه‌ای بودن مذاکرات را زیر سوال برده است.
کارلوس مالاموود می‌گوید: «هم اکنون ارتش ونزوئلا در وضعیت پیچیده‌ای قرار دارد و باید تصمیم خود را بگیرد.» به گفتۀ او ارتش باید تصمیمی را اتخاذ کند که از سوی همۀ بخش‌های آن به عنوان یک واحد یکپارچه حمایت شود و نه بخشی از آن.
در حال حاضر ارتش حامی مادورو است اما این تصمیم هر لحظه می‌تواند تغییر کند. زیرا آنچه موضع ارتش را تعیین می‌کند در واقع محاسبۀ هزینه-فایده از سوی مقامات ارشد آن است.
دولت نیکلاس مادورو وارث حکومت طولانی مدت و نظامی هوگو چاوز است. مادورو مقامات ارشد ارتش را در راس وزارتخانه‌های کلیدی این کشور قرار داده است و نظامیان سود زیادی نیز از فعالیت‌های غیرقانونی همچون خرید و فروش ارز خارجی و قاچاق مواد مخدر به دست می‌آورند.»
به گفتۀ کارلوس مالاموود «نظامیان ذی‌نفعان اصلی حکومت مادورو هستند. با این وجود آنها کاملا آگاهند که در وضعیت کنونی حمایت از چنین دولتی به چه معناست. زیرا اگر وضع به همین شیوه ادامه یابد، آنها به‌تدریج با ضررهای بزرگی روبرو خواهند شد و ممکن است همه چیز را از دست بدهند.»
انتخاب
