آوینی: فیلم اکبر عبدی با بازی درخشانی که در اولین ساخته سینمایی رضا عطاران یعنی «خوابم می آد» از خود به نمایش گذاشت هیات داوران بخش سینمای ایران این دوره از جشنواره را مجاب کرد که بدون هیچ شک و تردیدی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به او اهدا کنند، سیمرغی که به گفته عبدی حکم زنگوله پای تابوت را برایش دارد و او باید خیلی زودتر از این ها و برای فیلم هایی مثل «ای ایران» به کسب سیمرغ نائل می شد. اکبر عبدی در گفت وگویی اعلام کرده که این سیمرغ را به همراه جایزه مالی جشنواره به تنها فرزندش المیرا، اهدا کرده است. بخش های برگزیده این گفت وگو را در ادامه می خوانید.
گفتم من عمه همسر آقای عبدی هستم
از ابتدا هم قدرت ریسک بالایی که رضا عطاران داشت باعث شد این اتفاق بیافتد. روزی که رضا به خانه ما آمد به من گفت که می خواهم بشوی مادر من! دوست دارم طوری نقش را در بیاوری که اگر اسمت را به عنوان بازیگر این نقش نزنیم، تماشاگر متوجه نشود یک مرد نقش مادرم را بازی کرده است. ما رفتیم و آقای امیدواری و دوستانشان خیلی زحمت کشیدند و تست گریم من را اجرا کردند. من آن روز با همان چادر نمازی که در فیلم دیدید و گریم به خیابان آمدم و هیچکس حتی شک هم نکرد که من زن نباشم. با همان لباس و گریم به منزلم رفتم و نگهبان ساختمان از من پرسید با کی کار دارید؟ گفتم با آقای عبدی، گفت شما؟ گفتم من عمه همسر آقای عبدی هستم اما نمی دانم منزل ایشان کدام طبقه است. نگهبان ساختمان من را تا دم در خانه همراهی کرد(خنده) به نظر من رضا خیلی خوب استانداردهای کمدی را می شناسد.
مادر رضا به خانم ودادیان و البته مادر خودم شباهت هایی داشت
ما نمی خواستیم اما در نهایت این اتفاق افتاد که مادر رضا به خانم ودادیان و البته مادر خودم شباهت هایی داشت.
گیتی جاه کارمند بانک بود و من در بازار تهران شاگردی می کردم
من اینقدر که به جایزه گرفتن ایشان(گیتی جاه) خوشحال شدم برای خودم شاد نشدم.آقای گیتی جاه بیش از سی سال کارمند بانک بودند. آن زمان من در بازار تهران شاگردی می کردم و سریال مراد برقی هم پخش می شد و ناصر یکی از نقش های محوری آن را به عهده داشت. من آن ایام هر روز به بانک سپه می رفتم و ایشان را از دور نگاه می کردم و با خودم می گفتم خدایا یعنی می شود من هم مثل ایشان روزی در تلویزیون باشم.
قاضیانی یک هنرمند تمام عیار است
بازی خانم قاضیانی را در «روزهای زندگی» دیدم و فکر می کنم ایشان سزاوار سزاوار کسب سیمرغ بودند. خانم قاضیانی در هر کاری که حضور داشتند بازی خوبی از خودشان به نمایش گذاشتند. نکته ای که فکر می کنم از ویژگی های این خانم هست این است که خانم قاضیانی خیلی باشعور و فکر بالا کارهایشان را انتخاب می کنند. نه من با ایشان فامیل هستم و نه برخورد زیادی با ایشان داشتم اما به نظرم واقعا یک هنرمند تمام عیار است.
از فرهاد(اصلانی) دلخور هستم
بازی فرهاد(اصلانی) را ندیده بودم چون یک مقدار از سر سریال «امام علی(ع)» دلخور هستم چون ایشان با نقشه آقای شریفی نیا رفتند و جای من صحبت کردند، اگر یک گوینده حرفه ای بود من دلخور نمی شدم اما حرف زدن فرهاد اصلانی به جای نقش من نه تنها کمکی به من نکرد بلکه شاید به من لطمه هم زد. آقای اصلانی شما باید با من هماهنگ می شدید و از من سوال می کردید که چرا نقش را خودتان دوبله نکردید؟ بازی خانم یکتا ناصر را هم متاسفانه ندیدم و نمی توانم نظری در مورد ایشان داشته باشم.
عذاب وجدان گرفتم که خودم را جای بازیگر امیرو جا زده بودم
نقش امیرو در «ساز دهنی» امیر نادری نقش بود که دوست داشتم بازی اش کنم! حتی با شیطنت چند جا گفتم که بازیگر آن نقش من هستم. البته بعد از مدتی که بزرگتر و بالغ تر شدم دیدم بازیگری که این نقش را بازی کرده بود عالی و شاهکار نقش را در آورده بود و شاید اگر من این نقش را بازی می کردم این اثر را روی مخاطب نمی گذاشت و بعد عذاب وجدان گرفتم که خودم را جای بازیگر امیرو جا زده بودم.
در فیلم جیرانی نقش یک شخصیت دوجنسه را بازی خواهم کرد
من دوست دارم نقش یک شخصیت دوجنسه را بازی کنم که فکر می کنم یک نوع کمدی تلخ و سیاه هم هست. انشالله آقای جیرانی این طرح را خواهند نوشت و کارگردانی اش خواهند کرد و من هم در آن بازی خواهم کرد. یک طرح قصه هم دارم که انشالله تا چند وقت دیگر یکی از دوستان زحمت نوشتن اش را خواهد کشید. این طرح داستان یک پسر است که یک جورهایی دچار عقب ماندگی ذهنی است و در ویلایی در شمال سرایدار است و اتفاقاتی بین او و دختر صاحب ویلا می افتد که خط اصلی داستان را تشکیل می دهد. دوست دارم این قصه را در سینما کارگردانی کنم.
