فاصله بودن تا نبودمان در تعیین لحظه های سرنوشت ساز یک رای است. رایی که با هیچ قیمتی نمی شود حریت و لذت حضورش را خرید و فروش کرد و فردا روزی است که بودنمان را ثابت می کنیم.
به گزارش خبرنگار مهر، فردا انتخابات است، انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی، انتخابی که در آن من و تو با نوشتن نامی بر روی برگه تعرفه رای، سرنوشت زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مان را به فردی می دهیم که قرار است برای مدت ۴ سال سکان هدایت امور زندگی اجتماعی مان را در دست گیرد.
در این روزها گاهی حرفهایی هم شنیده می شود که از زبان معاندان و دشمنان جاری می شود که باید عنوان همه این بحث ها و شنیده ها را حاشیه بگذاریم و مطمئن باشیم مردمی از سرزمین ایران که برای رسیدن به باورهای دینی و درونی کردن ارزش های اسلامی از جان خود گذشتند و بالاتر از آن وقت جان دادن فرزندان عزیزشان با گریه، دشمن را شاد نکردند، امروز و به راحتی آب خوردن شخصیت و اعتبار انسانی شان را به هیچ چیز نمی فروشند.
فقر، نداری، سختی و … همه از جنس همند و وقتی بر زندگی ها سایه می اندازند گذران زندگی را دشوار می کنند اما مردم ایران نشان دادند هیچ واژه ای نمی تواند باعث بی حرمت کردن خوی و خصلت شان شود حتی اگر شب را با گرسنگی به صبح برسانند و این همان غیرت است، غیرتی که برایش ضرب المثل هم آوردند که “با سیلی صورتش را….”.
این روزها که حال و هوای انتخابات است حرفهایی شنیده می شود شاید شما هم شنیده باشید که برخی نامزدهای انتخاباتی برای بالا بردن آمار رای به مردم وعده مبالغ کم و زیاد می دهند اما واقعا اینگونه است؟! باور هیچ کس نمی شود که شخصیت درونی فردی با برگه رای شکسته شود.
صد هزار و پنجاه هزار تومان چه دردی از زندگی آدم هایی که به زعم عده ای ندار هستند دوا می کند. این پول ها هیچ نمی کند جز شکسته شدن حرمت های انسانی و به سخره گرفتن اعتقاداتشان.
مردم برای پول نمی آیند، آنهایی که می آیند با جانشان آمدند و بر درد و زخم های جانبازی شان افتخار کردند و آزادگی را مرهم گذاشتند. این همه غرور و غیرت را به چند می شود خرید. به واقع به هیچ.
دل آدم می گیرد وقتی والدین شهدا، جانبازان و خانواده های شهدا را می بیند که می آیند و درهمه عرصه های اجتماعی چون انتخابات شرکت می کنند. دل آدم می گیرد وقتی آنها با خلوص می آیند تا بگویند ما هنوز هستیم و باز برای اعتقادمان حتی جان می دهیم اما بسیاری بر این حضور قیمت می گذارند!
برخی که می گویند کاندیداها برای رای تشویقی در نظر می گیرند کمند و این جای خرسندی و سرافرازی است چرا که هنوز همه مان هستیم تا هر چه اعتقاد داریم از نظام و حکومت به اثبات برسانیم.
به راستی فاصله بودن تا نبودمان در تعیین لحظه های سرنوشت ساز یک رای است. رایی که با هیچ قیمتی نمی شود حریت و لذت حضورش را خرید و فروش کرد. وقتی می آیی یعنی هستی، یعنی بلدی الفبای حکومت را مشق کنی، یعنی می خواهی مملکتت را حفظ کنی نه تنها برای خودت که برای همه عزیزان ایران زمین که دوست داری شکفتنشان را به گوش همه دنیا برسانی.
وقتی می آیی یعنی یک قدم به سوی ولایت فقیه برداشتی یعنی به جهان ثابت کردی هستی و برایت احترام قائلند. وقتی می آیی، وقتی رای می دهی دیگر من نیستی وقتی می آیی یعنی آمدی که ما شوی.
آری فاصله بودن و نبودن را در قدمی به سوی صندوق های رای برداریم.
