غلامرضا خارکوهی تاریخنگار گفت: علیرغم جنگ روانی گسترده دشمنان انقلاب اسلامی، در رفراندوم سال ۵۸، بیش از ۲۰ میلیون نفر به جمهوری اسلامی رأی «آری» دادند و تنها ۱۴۰ هزار نفر رأی «نه» به صندوقها انداختند.
غلامرضا خارکوهی تاریخ نگار و نویسنده در گفت وگو با خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس با اشاره به اینکه در هیچ یک از انقلابهای بزرگ جهان اعم از فرانسه، آمریکا، انگلستان و روسیه سابقه ندارد که ۴۸ روز بعد از پیروزی، مردم بطور گسترده برای انتخاب نظام جدید، پای صندوقهای رأی بروند، گفت: رفراندوم جمهوری اسلامی اولین انتخاباتی بود که مردم ایران در آن شرکت کردند و بیش از ۹۸ درصد رأی «آری» به جمهوری اسلامی دادند که این پدیده سیاسی در تاریخ انقلابهای جهان بینظیراست.
این تاریخ نگار اضافه کرد: قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) در مصاحبهها و سخنان خود نوع حکومت را به جای رژیم شاهنشاهی، جمهوری اسلامی اعلام کرده بود و مردم نیز به طور مکرر شعار میدادند: «استقلال آزادی، جمهوری اسلامی».لذا چند روز پس از پیروزی انقلاب، علیرغم آن که امام به عنوان رهبر محبوب مردم، میتوانست شخصاً نظام جدید را «جمهوری اسلامی» اعلام نماید، ولی به احترام افکار عمومی و جلوگیری از نِق نِق عدهای از مخالفان داخلی و دشمنان خارجی، این موضوع را در روزهای ۱۰ و ۱۱ فروردین سال ۱۳۵۸ به رفراندوم گذاشت.
وی با اشاره به تبلیغات وسیع دشمنان داخلی و خارجی علیه این رفراندوم گفت: آن روزها یعنی در ماه اسفند سال ۵۷ و دهه اول فروردین سال ۵۸، توطئهگران داخلی با حمایت دولتهای بیگانه، تبلیغات گستردهای برای عدم شرکت مردم در این رفراندوم به راه انداختند، مخصوصاً احزاب سیاسی و مطبوعات داخلی، حتی دو روزنامه معروف اطلاعات و کیهان که هنوز پاکسازی نشده بودند و عناصر شاهنشاهی و چپگرایان متمایل به روسیه و چین و راستگرایان متمایل به آمریکا و غرب هنوز در هر دو روزنامه حاکم بودند، مروج دیدگاه مخالفان جمهوری اسلامی بودند. رادیوهای فارسی زبان عشق آباد ترکمنستان و بیبیسی انگلستان هم شب و روز، مردم را از رأی دادن به جمهوری اسلامی نهی میکردند.
خارکوهی با اشاره به مخالفت ملیگراها با رفراندوم جمهوری اسلامی گفت: حتی مهندس بازرگان که خود رئیس دولت موقت و مجری این رفراندوم و رهبر گروه نهضت آزادی بود، با جمهوری اسلامی موافق نبود. جبهه ملی و سایر گروههای ملیگرا هم با این رفراندوم مردمی و آزاد مخالف بودند. البته مخالفت آنها با جمهوری اسلامی به قبل از پیروزی انقلاب باز میگشت، چون بازرگان و همفکرانش تا آخرین ماههای مانده به سقوط شاه یعنی تا پاییز سال ۵۷ حرفی از رفتن شاه نمیزدند. آنها میگفتند شاه در قدرت باشد و سلطنت کند نه حکومت. امّا امام خمینی(ره) قاطعانه میفرمود «شاه باید برود».
این تاریخ نگار گفت: امام خمینی(ره) به خواسته مردم احترام میگذاشت و میدید که مردم در تظاهرات خیابانی سرتاسر ایران شعار میدهند «استقلال آزادی، جمهوری اسلامی»، بر همین مبنا بود که ابتدا نظام جمهوری اسلامی را به رفراندوم گذاشت، چون این نوع نظام، خواسته عموم مردم بود. اما ملیگراها و سکولارها و جریانات مخالف، بنا داشتند عقاید و نظرات شخصی و گروهی خود را به مردم تحمیل نمایند. به این منظور آنها در مناطق قومیتی و بین اهل تسنن ایران مثل ترکمنها، کُردها و بلوچها شایعاتی علیه جمهوری اسلامی پخش میکردند تا آنها یا شرکت نکنند و یا رأی مخالف بدهند. در نتیجه روز ۱۱ فروردین سال ۵۸ امام با صدور پیامی خطاب به برادران و خواهران اهل تسنن، این شایعات را خنثی کرد.
وی با اشاره به اینکه، کار امام خمینی(ره) در آن شرایط تاریخی واقعاَ یک حرکت مردم سالارانه و منطبق با خواست عموم ملت بود، که در تاریخ انقلابهای جهان و حتی در کشورهای غربی مدعی دموکراسی نیز بیسابقه بود، گفت: در مقابل کسانی که روحیه غربزدگی یا شرقزدگی داشتند و به خواسته عموم ملت اعتنا نمیکردند و یا اساساً مخالف حکومت دینی بودند و عناوینی چون «جمهوری مطلق» یا «جمهوری دموکراتیک»یا «جمهوری دموکراتیک اسلامی» یا «رژیم سلطنتی» را مطرح میکردند، امام خمینی(ره) اعلام کرد «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد»، و البته این را هم امام اضافه کرد که مخالفان آزاد هستند در ورقه «نه»، نوع حکومت مورد نظر خود را بنویسند.
این تاریخ نگار افزود: علیرغم جنگ روانی گسترده دشمنان انقلاب اسلامی که در داخل و خارج به راه انداخته بودند، در این رفراندوم بیش از ۲۰ میلیون نفر به جمهوری اسلامی رأی «آری» دادند و تنها ۱۴۰ هزار نفر رأی «نه» به صندوقها انداختند. البته در بررسی نظرات مخالفان معلوم شد که آنها خواهان ۳۴ نوع حکومت در ایران هستند. وجود چنین تنوع آرایی در بین مخالفان اندک جمهوری اسلامی، نشانگر حقانیت رأی ۹۸ درصدی مردم به جمهوری اسلامی بود که با رهبری هوشمندانه امام خمینی(ره) محقق گردید.