به گزارش افق انلاین ، عرفان روزبهانی دانشجوی ارشد روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس طی یادداشتی با عنوان « کرونا، ویروسی بر پیکره نظم بین الملل» نوشت: در آغاز سال ۲۰۲۰ میلادی، همه گیری ویروس کرونا و پیامدهای فراگیر بین المللی این مهمان ناخوانده، دولت و ملت های سراسر جهان را در شوک عمیقی فرو برده است. بسیاری از نظریه پردازان و تحلیلگران حوزه اجتماعی و سیاسی در حال پیش بینی و برآورد نسبی از تاثیرات کرونا در روندها و معادلات نظام بین الملل در آینده ای نزدیک هستند. تاثیراتی که به نظر می رسد حجم بسیار بالایی از تحولات استراتژیک و ساختاری را به سیاست‌ها و جهت گیری های داخلی و خارجی کشورهای دنیا در کوتاه ترین زمان ممکن تحمیل کند.
هم اکنون دیدگاه های متعارف و علمی در خصوص منبع شیوع، شیوه ی مقابله و سیر مهار ویروس کرونا نقش محوری را در گفتمان دوران کرونا ایفا میکند. اما اکثر صاحب نظران سیاسی و اقتصادی به این فرضیه واقف هستندکه عصر “جهان کرونا زده” دیر یا زود به اتمام خواهد رسید و هم اکنون باید به دنیای آشفته پسا کرونا اندیشید و سیاست‌ها و نظریات را حول نحوه تطابق و تاب آوری در دنیای پساکرونا چرخاند. هم اکنون زنگ هشدار برای تمامی دولت ها در خصوص پیکربندی نوین بین الملل پس از محو کرونا به صدا درآمده است.
در عرصه سیاست، به نظر می رسد که تجربه ناموفق مدیریت جمعی در مقابله با کرونا و ناکامی سازمان های فراملی در کاهش تبعات ویرانگر آن، منتج به کاهش باور پذیری و اعتماد حکمرانان و دولت های ملی به سازمان های بین المللی و ائتلاف های فرا منطقه ای در سطح دنیا شود. ما شاهد تغییرات گسترده ای در معیارهای سنجش منزلت بین المللی از نگاه دولت ها خواهیم بود. ائتلاف های چند جانبه با فروپاشی تدریجی درونی یا کاهش سطح پایبندی کشورها مواجه خواهند شد.
در نقطه مقابل، ممکن است شاهد صف آرایی جدید ژئوپلیتیکی میان کشورهای تحت نفوذ چین و آمریکا در سطح منطقه ای و بین الملل باشیم. حتی رقابت جدید و اوج گرفته چین و آمریکا کرونا و تهدید مشترک حاصل از آن را تحت تاثیر خود قرار داد.
ظهور کروناویروس منجر به درک و آشکار سازی بهتر و بیشتر نزاع پنهان آمریکا و چین در تمام عرصه های تاثیرگذار شد. اتهام زنی های متقابل مقامات دو کشور پیرامون مسئول اصلی شیوع فراگیر ویروس، ما را بیش از گذشته متوجه اوج گیری نبرد راهبردی قدرت میان این دو قطب اقتصادی و صنعتی دنیا کرد.
پس از افول کرونا، باید شاهد تشدید دو قطبی و یارگیری های آشکار چین و آمریکا از میان کشورهای دنیا باشیم که این خود ساختار منسجم شکل گرفته پس از فروپاشی شوروی را دچار اضمحلال می کند و ادبیات سیاسی ارعاب و تحلیل به جا مانده از جنگ سرد را می تواند جایگزین آن کند.
ویروس کرونا می‌تواند سرآغاز گسترش وسعت و حوزه‌های مناقشه چین و آمریکا باشد و ایجاد ائتلاف های جدید در سطح بین المللی و منطقه ای از سوی هر یک از طرف ها برای افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی و توان خصومت ورزی دور از انتظار نیست. اما پس از کرونا، ظهور و حکمفرمایی یک پارادایم امنیتی منفعت گرا و برآمده از حس بدبینانه ملی گرایی که بنیان های نظم کنونی بین الملل را متحول و دگرگون سازد، دور از انتظار نخواهد بود.
