عصر ایران؛ سروش بامداد- انتخاب مهرداد بذرپاش به ریاست کل دیوان محاسبات از حیث رعایت تبصرۀ ۱ مادۀ ۵۱ قانون آیین نامۀ داخلی مجلس شورای اسلامی بحث انگیز شده چرا که مطابق آن داوطلب احراز این سمت باید حداقل بیست سال سابقه کار داشته باشد.
احمد توکلی رییس سازمان دیده‌بان شفافیت و عدالت و رییس پیشین مرکز پژوهش های مجلس اما قبل از رأی‌گیری اعلام کرده بود سابقه کار آقای بذرپاش به ۱۷ سال هم نمی‌رسد.
او در نامه به رییس مجلس آورده بود:
«وقتی برادرانه به آقای بذرپاش تذکر داده شد ۲۰ سال سابقه کار ندارید و سابقه تراشی نیز در شأن شما نیست و مصلحت آن است که داوطلب نشوید تا اعتراضات برانگیخته نشود، گفت من در سال ۱۳۷۸ در تاسیس فلان پژوهشگاه نقش مهمی داشتم و بعداً در بسیج دانشجویی سمت فرماندهی داشتم. در حالی که سابقۀ کار در عرف و متون حقوقی معنای روشنی دارد و رکن آن بیمه شدن در مشمولین قانون کار است و غیر آن، و داشتن حکم استخدامی در مشمولان قوانین استخدامی دولتی است.
البته کسر حق بیمه، در سازمان امور اداری و استخدامی کشور هم ملاک محاسبۀ سابقۀ خدمت است. در حالی که برای بسیجیان چنین امتیازی مطلقاً در نظر گرفته نشده است. قانون، فرماندهی در بسیج دانشجویی و هر تشکل دانشجویی دیگر را اشتغال نمی‌شمارد و تنها برای جبران زحمات دانشجو کسر خدمت سربازی دارد.»
این هم قابل ذکر است که اشتغال غیررسمی در دستگاه های اجرایی نیز تنها اگر تمام وقت باشد جزو سابقه خدمت محسوب می شود.
با این حال به این نامه توجه نشد و نمایندگان مجلس جدید که با شعار عدالت و شفافیت و نظارت شکل گرفته با ۱۵۸ رأی مهرداد بذرپاش را به ریاست کل دیوان محاسبات کشور انتخاب کردند. یعنی یا مسؤولیت های او در ۲۰ سال گذشته را به عنوان «سابقۀ شغلی» پذیرفته‌اند یا به آن توجه نکرده‌اند.
در این چند روز اما دو خدشه یا نقد وارد شده است:
یکی این که آیا سابقۀ فعالیت در بسیج دانشجویی یا پژوهشگاه ها «شغل» به حساب می‌آید یا نه؟ اگر شغل است تمام فعالان بسیج را باید شاغل به حساب آورد. حال آن که بسیج دانشجویی دانشگاه امیر‌کبیر با نقل جمله‌ای از امام خمینی(بسیج، میقات پابرهنگان و معراج اندیشۀ پاک اسلامی است و تربیت‌یافتگان آن، نام و نشان در گمنامی و بی نشانی گرفته‌اند) واکنش نشان داده و آورده است: «آنان که به هر صورت بخواهند بسیج را را دستاویز شهوات مادی و مقامی خود کنند از ما نیستند.»
دومی که قابل محاسبه و اندازه گیری و معیار مشخصی است، البته بحث «بیمه» است.
سوابق بیمه می‌تواند این بحث را کاملاً روشن کند. از این رو حالا که آقای مهرداد بذرپاش به دیوان محاسبات رفته تا اسب خود را زین کند و مو را از ماست بیرون بکشد و بر نوع هزینه‌کرد دستگاه ها نظارت و به موجب مأموریت «مجلس انقلابی»، انقلابی در نظارت به راه‌اندازد، جا دارد در گام اول سوابق بیمه‌ای خود منتشر کند تا ببینیم به ۲۰ سال می‌رسد یا نه. چون اگر بنا بر ارایۀ گواهی‌هایی مانند آنچه ارایه کرده اند باشد می توانند فعالیت های دوران دبیرستان را نیز اضافه کنند.
ازحیث سیاسی هم چنانچه آقای بذرپاش، انتخابات آتی ریاست جمهوری را هدف‌گذاری کرده باشد این شفافیت اتفاقا به او کمک خواهد کرد.
اگر هم او این کار را انجام ندهد مقامات بیمه می‌توانند این ابهام را رفع کنند. اگر این گزاره درست است که معیار تعیین سابقۀ شغلی پرداخت حق بیمه است یا استخدام رسمی و غیر آن سابقۀ شغلی به حساب نمی‌آید، رسما اعلام کنند و اگر گواهی‌نامه‌هایی از جنس آنچه آقای بذرپاش اعلام کرده هم سابقه به حساب می‌آید باز اعلام کنند تا به حول و قوۀ الهی متولدین دهه های بعد هم بتوانند سوابق لازم را ارایه کنند و کسی از این قافله جا نماند.
دو نکتۀ پایانی هم این که اگر جناب ایشان، ۲۰ سال سابقه دارد ۱۰ سال دیگر و در ۵۰ سالگی لابد بازنشسته خواهند شد. در این صورت بهتر است مجلس کنونی برای این که در آینده از خدمات بازنشستگان جوان محروم نشویم قانونی برای امکان استمرار خدمات تصویب کنند.
یک لحظه هم به احساس همکلاسی‌های ایشان یا هم سن و سال‌های ایشان فکر کنیم که بعضا چه بسا درگیر اتمام تحصیلات بالاتر و یافتن شغل باشند و از مشاهدۀ ۲۰ سال سابقه و همه هم در سطوح مدیریتی و به شرحی که در تصاویر بالا منعکس است کام‌شان از حلاوت این همه عدالت بیش از حد شیرین شود!
