«کوروش احمدی» در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایرنا، درباره استعفا و کناره‌گیری «برایان هوک» از مقام خود در وزارت امور خارجه آمریکا گفت: نشانه‌ای که حاکی از این باشد که استعفای هوک ناشی از اختلافی بین وزارت امور خارجه و کاخ سفید بوده است، وجود ندارد. پمپئو یکی از معدود همکاران ترامپ است که حداقل به لحاظ تاکتیکی با او بسیار همفکر و همراه است و در دو سال گذشته دست او کاملا برای اعمال فشار بر ایران باز بوده است.

وی با بیان اینکه نشانه‌ای حاکی از وجود اختلاف بین ترامپ، پمپئو و هوک در مورد ایران هم وجود ندارد، اظهار داشت: البته اینکه هوک در تلاش‌هایش علیه ایران هیچ دستاورد ملموسی نداشت و نتوانست ایران را قدمی به میز مذاکره نزدیک کند، مطلب مهمی است که شاید از علل ناامیدی از پیشرفت کار و کناره‌گیری او باشد.

استعفای هوک به دلیل نتیجه‌بخش نبودن تلاش‌هایش علیه ایران بود

کارشناس ارشد مسائل آمریکا با اشاره به رایزنی‌های برایان هوک طی هفته‌های گذشته با کشورهای مختلف علیه ایران تصریح کرد: به طور مشخص شاید بتوان حدس زد که استعفای هوک به دلیل ناامیدی او از نتیجه‌بخش بودن تلاش‌های او و مافوق‌هایش در ارتباط با جلب رضایت اعضای شورای امنیت برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی  باشد.

احمدی با بیان اینکه هوک طی ماه گذشته به ۱۱ کشور سفر کرد تا مقامات آن کشورها را به حمایت از تمدید تحریم‌ها متقاعد کند، گفت: در حالی که چین و روسیه تاکید می‌کنند که با تمدید تحریم‌ها مخالفند، حتی از اکثر متحدان اروپایی آمریکا نیز نشانه‌ای که حاکی از موافقت آنها با فرمول مد نظر آمریکا باشد، دیده نشده است. همه اینها در حالی است که پنجره موجود برای این منظور در حال بسته شدن است.

وی یادآور شد: مطابق قطعنامه ۲۲۳۱ تحریم‌های تسلیحاتی در ۱۸ اکتبر یعنی کمی بیشتر از دو ماه دیگر لغو می‌شود. روند بحث در شورا و رای‌گیری در مورد پیش‌نویس قطعنامه آمریکا برای تمدید این تحریم‌ها ممکن است دو، سه هفته زمان ببرد.

این دیپلمات پیشین با بیان اینکه روند «مکانیسم ماشه» برای اعاده قطعنامه‌های سازمان ملل که دولت ترامپ مدعی انجام آن است، طبق قطعنامه ۳۰ روز به درازا می‌کشد، ابراز داشت: بعید نیست اظهارات برخی دیپلمات‌ها که ممکن است آمریکا قطعنامه خود را طی هفته آینده در شورا مطرح کند، یا به رای بگذارد، درست باشد. اینکه در چنین شرایطی کسی که رابط اصلی دولت آمریکا با سایر کشورها بوده، استعفا داده امر واقعا عجیبی است.

آبرامز از هوک تندروتر است

احمدی افزود: البته پمپئو در بیانیه خود صحبت از این کرده که ترک خدمت هوک «طی یک دوره انتقالی» انجام خواهد شد. این می‌تواند به این معنی باشد که او مدتی با جانشینش کار خواهد کرد. اما باید دید این کار در عمل چگونه انجام خواهد شد.

وی درباره تغییر احتمالی رویکرد واشنگتن نسبت به تهران با استعفای هوک بیان کرد: بعید می‌دانم که استعفای هوک و جایگزینی او با یک فرد تندروتر از خودش به معنی تغییر در سیاست آمریکا در قبال ایران در جهت مثبت باشد.

ترامپ دست پمپئو را برای فشار بر ایران باز گذاشته است

تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی آمریکا با اشاره به مناسبات ترامپ و پمپئو عنوان کرد: مدت‌ها است که پمپئو میدان‌دار سیاست آمریکا در قبال ایران است و ترامپ به نحو بی‌سابقه ای دست او را باز گذاشته است. ظاهرا به این امید که سیاست‌های افراطی او بتواند ایران را تحت فشار قرار داده و به مذاکره راضی کند.

احمدی درباره جانشین برایان هوک هم گفت: الیوت آبرامز یکی از نئوکان‌ها یا نومحافظه‌کاران آمریکایی است که قرابت سببی نیز با یکی از پایه‌گذاران و ایده‌پردازان اصلی نئوکان‌ها یعنی نورمن پودهورتز (Podhoretz) دارد.

آبرامز مبلغ یکجانبه‌گرایی و لزوم مداخله مسلحانه است

وی با بیان اینکه آبرامز در چارچوب عقاید نئوکان‌ها در تمام دوران کاری‌اش در سیاست خارجی آمریکا مبلغ و مروج یکجانبه‌گرایی و لزوم مداخله مسلحانه برای «بسط دمکراسی در سراسر جهان» بوده است، اظهار داشت: انتصاب آبرامز به عنوان نماینده آمریکا در امور ونزوئلا در ۲۰۱۹ شاید با توجه به همین ویژگی‌های او صورت گرفته باشد. تلاش علنی و رسمی او در این سمت معطوف به برکناری دولت قانونی مادورو و جایگزینی او با رئیس کنونی پارلمان بوده است.

کارشناس ارشد مسائل آمریکا اضافه کرد: البته آبرامز تاکنون در ماموریت خود در ارتباط با ونزوئلا موفقیتی به دست نیاورده و موقعیت مادورو امروز محکم‌تر از زمان انتصاب آبرامز است. با این حال، حداقل من هیچ نشانه‌ای که حاکی از تحولی در اعتقادات نئوکانی او باشد، ندیده‌ام.

هوک و آبرامز در دشمنی با ایران و همسویی با ترامپ اختلافی ندارند

احمدی درباره شباهت‌ها و تفاوت‌های هوک و آبرامز اظهار داشت: مهمترین تفاوت آنها در مبانی نظری و فلسفی نگرش به سیاست خارجی باشد. هوک دارای گرایش‌های محافظه‌کارانه عمدتا سنتی در محدوده حزب جمهوریخواه آمریکا است و آبرامز نشانه‌ای که حاکی از گرایش او به مشرب نظری – فلسفی نئوکانی باشد، در او دیده نشده است. این را شاید بتوان مهمترین وجه افتراق آن دو به شمار آورد.

وی ادامه داد: از نظر دشمنی با ایران و همسویی با ترامپ و پمپئو برای پیش بردن سیاست «فشار حداکثری» بعید می‌دانم که اختلاف نظری بین آنها باشد.