– بورس آینه تمام‌نمای تولید در کشور است و وقتی که ما در رکود عمیق به سر می‌بریم، این منطق که قیمت سهام افزایش پیدا می‌کند، به جز فشارهای سیاسی و ایجاد انتظارات در جامعه و مردم، توضیح دیگری ندارد. این انتظارات با تبلیغات گسترده برای مردم به وجود می‌آید؛ اما این موضوع به‌دلیل اینکه به لحاظ بنیادی دارای اشکالاتی است، به زودی خود را نشان می‌هد، این اتفاقی بود که در مورد بازار بورس رخ داد و این سقوط بیشتر ادامه پیدا خواهد کرد.

– هر سقوط موجب می‌شود که عده‌ای نگران‌تر شوند و برای فروش بیشتر به بورس هجوم بیاورند، همین موضوع سبب می‌شود وعده‌هایی که دولت و حاکمیت راجع به چشم‌اندازهای مثبت بازار بورس به مردم می‌دادند، موجب بی‌اعتمادی بین عموم مردم به‌خصوص بازنده‌ها شود که جمعیت کثیری خواهند بود.

– در نظام حکمرانی اقتصادی ما، متأسفانه تشتت گسترده‌ای وجود دارد و نشانه‌اش هم، همین اختلافی بود که در مورد «دارا دوم» بین وزارت اقتصاد و وزارت نفت به وجود آمده و اخیراً موجب ابهامات و بی‌اعتمادی بیشتر شده است، این موضوع بیش از هر چیز نشان‌دهنده عدم انسجام در تصمیم‌گیری است و پیامدهای آن روی اعتماد مردم و سرمایه‌گذاران بسیار تعیین کننده است.

– اگر این‌ها برنامه‌ای داشتند به دلیل مشکل اقتصادی کشور، آن را هر چه زودتر رو می‌کردند و در این میان به احتمال زیاد، چیز دیگری به‌جز همین نمایشی که ارائه شد، وجود ندارد.

– دولت باید ارز خود را در زمانی که همه می‌دانستند به‌زودی قرار است تحریم‌ها به صورت گسترده‌تری در کشور اعمال شود، کنترل می‌کرد و ۲۰ میلیارد دلار منابع ارزی را به واردات انواع و اقسام کالاهای مصرفی غیرضروری اختصاص نمی‌داد که متأسفانه دولت این کار را کرد. دولت بارها و بارها در این دو سال و اندی گذشته، مرتکب اقدام مشابه شده و منابع ارزی کشور را به شدت دچار آسیب کرده است و همین امر موجب شده امروز کشور با تنگنا مواجه شود.

– باید گفت که دولت، حامی افرادی است که از این اوضاع و احوال آشفته بهره می‌برند و منتفع می‌شوند. حال در این وضعیت دولت چگونه می‌تواند اعتماد عمومی مردم را جلب کند؟

– در حال حاضر نیز سیاست‌ها باید به سمت حمایت از طبقات متوسط و پایین جامعه تغییر کند، آنچه که تاکنون فقط به نفع گروه‌های خیلی خاصی بوده است و دولت در جهت و کنار آنها ایستاده است.