کمبود موادغذایی در دوره شیوع بیماری باعث شده که مردم از نظر تامین اقلام ضروری در مضیغه باشند. به همین خاطر کارگرانی مانند ایموگن بیتنر و پت لوسمور میخواهند مهارتهای سنتی خود را مورد استفاده قرار داده و به تامین غذای جامعه کمک کنند. به گفته بیتنر: از جهاتی ما نسبت به آسیاب های بزرگ مزیتهایی داریم. آنها گونیهای بزرگ را به فروشندگان می فروشند و دستگاه یا نیروی کاری برای ریختن آرد داخل گونیهای کوچک ندارند.
در گذشته برای جذب گردشگر به دهکده مقادیر کمی آرد تولید می شد. اما در هفته گذشته کارگران بیش از یک تن گندم آسیاب کرده اند که معمولا برابر با عرضه یک ساله آنهاست. در این حرکت غیرمنتظره بیش از ۲۰۰ گونی آرد با وزن ۳.۳ پوند به مغازه ها و نانوایی های محل عرضه شده است.
در این فرایند پول بیشتری نصیب آنها شده است. این کار نیز مانند بسیاری از مشاغل دیگر بخاطر شرایط کنونی که مردم را در خانه نگه داشته بسته شده است. معمولا آسیاب ها بصورت پاره وقت باز می شوند، پس این خود یک فرصت مناسب است.
وقتی این آسیاب در سال ۱۹۷۰ بسته شد، همه جا را گرد و خاک گرفت. اما این آسیاب حالا با وجود میراثی ارزشمند تبدیل به جاذبه خیره کننده شهر شده است. این آسیاب با مکان خیره کننده ای که در کنار رودخانه دارد، گردشگران بسیاری را به سمت خود جلب می کند. خیریه میراث استورمینستر نیوتون از سال ۱۹۹۴ اداره این اسیاب را به دست گرفته است. لوزمور از آن زمان تاکنون بصورت پاره وقت در آنجا مشغول بکار بوده است. این کار در خانواده آنها ارثی بود، پدربزرگش نیز حدود ۵۰ سال در آنجا آسیابان بود. راه اندازی این آسیاب مانند گذشته که ۶ روز هفته مشغول بکار بوده باعث شعف لوزمور شده است.
در استور چند اسیاب دیگر نیز وجود داشت اما این آسیاب کلاسیک که دارای ساختار درجه دوم می باشد، نشان دهنده افسانه ای ۱۰۰۰ ساله از تولید در شهر استورمینستر است. نقطه عطف تاثیرگذار این آسیاب به سال ۲۰۱۶ باز می گردد. طی قرن ها این آسیاب شاهد بدترین بیماری ها در تاریخ بوده است. آسیاب استورمینستر به لطف ذکر شدن نامش در کتاب مساحی انگلستان به شهرت رسیده است. در این کتاب نام نویسندگانی مانند توماس هاردی که در نزدیکی این آسیاب زندگی می کرده نیز ذکر شده است. رمان کلاسیک او به نام بازگشت بومی نیز در نزدیکی این آسیاب نوشته شده است.
در سال ۱۹۹۴ وقتی مالکان کنونی مسئولیت آسیاب را بدست گرفتند، تصمیم گرفتند ازستارگانی مانند کاترین زتاجونز، کلایو اوون و جان پلورایت برای بازی در فیلمی در این محل استفاده کنند. هرچند پارک ملی اکسمور بعنوان محل فیلمبرداری انتخاب شد. هاردی علاوه بر نوشتن رمان بازگشت بومی اشعاری مانند “نگاهی به رودخانه استور” و ” بروی پل استورمینستر” را نیز در این شهر سروده بود.
در آن روزگار آسیاب چطور کار می کرد؟ تا قبل از قرن بیستم، آسیاب استورمینستر توسط یک جفت چرخ آبی کار می کرد. آخرین جفت از چرخ های این آسیاب که در سال ۱۸۴۹ توسط ویلیام ماندن ساخته شده بودند، دارای قدرت ۱۲ اسب بخار بود. در سال ۱۹۰۴ آسیاب به روز شد، و این دو چرخ آبی با یک توربین آبی جایگزین شدند.
چیزی که در این میان مورد انتقاد قرار گرفته، بازگرداندن آسیاب به همان حالت گذشته است.
منبع: thevintagenews.com
