به گزارش افق آنلاین ،  تاکنون تنها دانشجویی که به صراحت گفته از تسخیر سفارت آمریکا پشیمان شده، اصغرزاده است. اصغرزاده پیش‌تر گفته بود: «ما دانشجویان مسئولیت ۴۸‌ساعت اول اشغال سفارت را می‌پذیریم. برنامه ما یک برنامه دانشجویی، غیرحرفه‌ای و موقتی بود».

همه اینها در حالی است که ضرغامی به ادعای کمال تبریزی همان زمان خودش جزء مخالفان اشغال سفارت بوده است!‌ کمال تبریزی فیلم‌ساز که آن زمان در ماجرای تسخیر حضور داشته، در مصاحبه‌ای پیش‌تر گفته بود: «در این ماجرا تنها دانشگاهی که همراهی نکرد دانشگاه علم و صنعت بود که آقای احمدی‌نژاد در انجمن اسلامی آن دانشگاه بود، زیرا آنها بر این باور بودند که باید از سفارت شوروی شروع کنیم. البته آقای عزت‌الله ضرغامی هم با اینکه جزء بچه‌های پلی‌تکنیک بود مخالف این حرکت بود و می‌گفت این کار درست نیست و حاضر به شرکت در ماجرای اشغال سفارت نشد».‌

ضرغامی دیروز به جماران گفته که «واقعا کسی پشیمان نیست. مقاطع سیاسی اقتضائاتی دارد که بعضی آدم‌ها وقتی حرف می‌زنند یا مصاحبه می‌کنند در مقابل سؤالات متنوع جواب‌های متنوعی می‌دهند. وقتی برداشت از آن پاسخ‌ها، صرف‌نظر از قبل و بعد از آن، برجسته می‌شود، مطلب دیگری را القا می‌کند که این فرد با فلان چیز موافق و با فلان چیز مخالف است. من به این چیزها اهمیت نمی‌دهم. آنچه آدم‌ها خودشان صریحا می‌گویند ملاک است. مثلا آقای اصغرزاده طراح و از چهره‌های مهم این حرکت بودند. وقتی با ایشان صحبت می‌کنم می‌گوید من همان ایده قبل را دارم. اگر همه‌چیز به آن مقطع برگردد، کار ما در آن مقطع بسیار درست بوده است».‌

معصومه ابتکار هم قبلا گفته بود: «هیچ‌کس پشیمان نشد. دانشجویان اصلا پشیمان ندارند. دانشجویان همه نسبت به کاری که کردند معتقدند. حالا شاید بگویند تبعات، عواقب و اتفاقاتی که بعدا افتاد، خارج از اختیار و کنترل ما بود، بالاخره هر حرکتی ممکن است یک عوارضی هم داشته باشد. هیچ‌کس الان نمی‌گوید این کار صددرصد درست و خوب بود ولی هیچ‌کس هم پیشمان به مفهموم واقعی این کلمه نیست».‌

محسن میردامادی هم سال ۸۸ با ارسال بیانیه‌ای از زندان اوین اعلام کرد از تسخیر لانه جاسوسی پشیمان نیستیم. او گفته بود این تصور که برخی به ترویج آن مشغول‌اند، مبنی‌بر اینکه وجود مشکلات امروز در روابط ایران و آمریکا به دلیل ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در سال ۵۸ است نیز ناشی از نادیده‌گرفتن واقعیت‌های دیگری در طول ۳۰ سال گذشته است.

‌ نعیمی‌پور، یکی‌دیگر از دانشجویان فعال در تسخیر سفارت هم چنین نظری دارد و در مصاحبه‌ای گفته است: «امام از این اتفاق به‌عنوان انقلاب دوم یاد کردند و ما تنها نگه‌دارنده گروگان‌های سفارت بودیم، ادامه گروگان‌گیری به صلاحدید حکومت انجام شد. با این حال من این تصمیم را اشتباه نمی‌دانم و پشیمان هم نیستم. اگر هر جوان دانشجوی امروزی هم در چنین شرایطی قرار می‌گرفت، همین کار را انجام می‌داد. اگر به همان روزها و شرایط التهاب برگردم به‌عنوان یک دانشجوی پرشور دوباره این کار را انجام می‌دهم. آن موقع که اصلا ما قهرمان بودیم الکی. بالاخره جاذبه‌ای بود و تحویل می‌گرفتند. الان با مشکلات موجود می‌گویند که مقصر ما بودیم. آنها نه قهرمان ملی و نه خطاکار بزرگ بلکه دانشجوی عادی بودند».

عباس شیخ‌الاسلام هم که اخیرا درگذشت و از چهره‌های جناح راست حاضر در تسخیر سفارت بوده، گفته بود: «از تسخیر سفارت آمریکا پشیمان نیستم».

فروز رجایی‌فر یکی از زنان شرکت‌کننده در تسخیر سفارت هم که به جناح راست وابسته است، با دیگران هم‌نظر است و ابراز پشیمانی نمی‌کند.

در این میان تنها ابراهیم اصغرزاده است که صراحتا از آن اقدام خود ابراز پشیمانی کرده است.

شرق