مهدی فضائلی: “رهبری چکار می‌کنند؟” پرسشی است مورد علاقه بسیاری افراد؛ برخی از سر کنجکاوی، برخی ارادتمندانه و برخی هم اعتراض آمیز.
راستی رهبر هشتاد و دوساله هر روز و با حدود ۱۵ ساعت کار چه می کنند؟
قطعا” این حجم کار در چنین جایگاهی را به راحتی نمی توان به تصویر کشید.
مطالعه گزارش دستگاه‌های مختلف کشوری و لشکری و اتخاذ تصمیمات مقتضی یا اظهارنظر در باره محتوای آنها، مطالعه گزارش‌های روزانه مردمی و صدور دستورات مقتضی، جلسات کاری با مسئولان عالی کشوری و فرماندهان ارشد نظامی، مطالعه مطبوعات و اهم محتوای رسانه های داخلی و خارجی و دیدار با اقشار، صنوف و یا طبقات مختلف مردم (قبل از کرونا) در فواصل و مناسبت های مشخص، از جمله برنامه‌های کاری رهبر حکیم انقلاب اسلامی است.
مستند “غیر رسمی” نیز فقط تصویری گذرا از کار دو سه ساعته حضرت آقا فقط در شامگاه پنجشنبه ها آن هم در فصل پاییز و زمستان طی چندسال اخیر است.
نشستی بسیار صمیمی و تقریبا” بدون تکلف با اقشار مختلفی از فرهیختگان و نخبگان و گروه‌های جهادی.
در این دیدارها ایشان غالبا” شنونده مطالب متنوع هستند؛ از نظرات، انتقادات و پیشنهادات خرد گرفته تا حرف های اساسی و مهم و کلان؛ البته گاهی هم نکاتی را به اختصار و به فراخور جلسه مطرح می کنند.
این نشست‌ها در اتاقی بسیار ساده ،مفروش با موکت و با دیوارهایی بعضا” ترک خورده و با پذیرایی مختصر(غالبا” چای و شیرینی )با نماز مغرب و عشا آغاز و یا به نماز این وقت خاتمه می یابد.
شرکت کنندگان، از این دیدارها روحیه می گیرند، انگیزه پیدا می کنند، خط مشی کاریشان را برداشت می کنند، از دستاوردهایشان می گویند، نظرات و پیشنهاداتشان را مطرح می کنند و مواردی دیگر.
به گمان من، رهبر انقلاب اسلامی نیز از این جلسات، که به قول خودشان”جلسه انس” است، علاوه بر شنیدن حرف‌ها و نظرات و ایجاد انس بیشتر با اقشار مختلف نخبگان و فرهیختگان، از توان نخبگی کشور نیز ارزیابی بدست می‌آورند و با ظرفیت های گوناگون، موانع و مشکلات سر راه آنان و برخی راه حل ها بیشتر آشنا می شوند و احیانا” گزارش های رسمی را هم ارزیابی می کنند!
با دیدن مستند “غیر رسمی” که هر چند با تاخیر اما خوب ارائه شده است باید از فضای صمیمی و شیرین حاکم بر آن فراتر رفت و برخی اشارات را هم دریابیم.
اولا” این یک بعد و منظر از حکمرانی اسلامی و جلوه ای از رابطه امام با امت است.
این ویژگی را باید پاس داشت و به هر میزان که می شود بین کارگزاران نظام گسترش داد. بنابراین فقط برای دیدن و لذت بردن نیست بلکه باید فراگرفت و انجام داد.
ثانیا” در این مستند_ که انشاالله قسمت های دیگرش نیز بتدریج تولید و پخش خواهد شد_ نکات مهمی وجود دارد که به اختصار و گذرا مطرح شده لیکن باید روی آنها تأمل و دقت کرد و بهانه ای باشد برای باز کردن باب گفت و گو پیرامون آنها.
بطور مثال: ۱- نگاه معظم له به جوانان و دولت جوان حزب اللهی و چرایی آن ۲- مقوله امید و اهمیت آن ۳- دایره گسترده، متنوع و توانمند لشکر انقلاب ۴- سطح توقع رهبری از کار و تلاش گروهای مختلف، از جمله مواردی است که می توان از همین بخش مستند بهره‌برداری کرد.
حسن ختام این یادداشت را به فرازی از خطبه ۲۱۶ نهج البلاغه اختصاص می دهم که با دیدن مستند “غیر رسمی” مرا به سوی خود کشید.
” آنسان که با جباران سخن مى گویند، با من سخن مگویید…نیز به چاپلوسى و تملق با من آمیزش مکنید. و مپندارید که گفتن حق بر من گران مى آیدو نخواهم که مرا بزرگ انگارید، زیرا هر که شنیدن حق بر او گران آید، یا نتواند اندرز کسى را در باب عدالت بشنود، عمل کردن به حق و عدالت بر او دشوارتر است.
پس با من از گفتن حق یا رأى زدن به عدل باز نایستید، زیرا من در نظر خود بزرگتر از آن نیستم که مرتکب خطا نشوم و در اعمال خود از خطا ایمن باشم. مگر آنکه، خدا مرا در آنچه با نفس من رابطه دارد، کفایت کند زیرا او تواناتر از من به من است.”
