فاطمه (س) بانویی است که پیامبر رحمت (ص) درباره او فرمود رضای خدا در رضای فاطمه است و هرکس او را بیازارد، خداوند را آزرده است، فاطمه (س) دختر ولی خدا ، همسر ولی خدا و مادر اولیاء الله است چه کسی دارنده ی این مجموعه صفات و القاب الهی است؟
خداوند او را آفرید و در مرکز ثقل منظومه ولایت قرار داد تا ولایت خود را از طریق او در زمین جاری و ساری سازد بنابراین مقام و منزلت او آنقدر با عظمت است که غیر از خداوند و پیامبرش، حقیقت وجودی او را کسی به درستی نشناخته است.
حیات و ممات او در راستای تبیین حقیقت توحید و حقانیت ولایت و جانشینی پیامبر(ص) بود ، خطبه او در فدک در راستای تکمیل خطبه پیامبر (ص) در غدیر جاری شد زیرا خطبه او بازگویی و تبیین حقیقت ولایت و امامت و تصدیق حقانیت ولایت مولای امیر المومنین (ع) بود.
سکوت او بعد از پیامبر و رحلت خاموش و پر از راز و رمز او فریادی به بلندای ابدیت بود، فریادی که طنین آن سراسر هستی را در نوردید و تا قیامت عظما، مظلومیت علی (ع) را فریاد زد و گرنه او می خواست فدک را چه کند؟!
غیر از آنکه از طریق آن می خواست بطلان منادیان دروغین سقیفه را آشکار سازد؟ اگر چه او در خطبه خود در فدک و حمایت آشکارش از ولایت امیر المومنین (ع) و حتی با مرگ خود مظلومیت امام و بطلان خلافت و بیعت را به وضوح آشکار ساخت.
فاطمه (س) اگر چه کوتاه زیست اما عمری به برکت و بلندای عالم هستی داشت، زیرا او رُستنگاه امامت و ولایت علوی است، کسی است که امامت با او استمرار می یابد و حلقه اتصال نبوت و امامت است .
کمالات الهی چنان در او تجمیع یافته است که انسان با بردن نامش سر بر آسمان می ساید، فاطمه (س) خاستگاه فطرت الهی و توحیدی است که وارث دو اصل اصیل و الهی توحید و امامت گردید، آن اصول بیکران و لایتناهی که او را چنین نامتناهی و بیکرانه ساخت.
حضور او در خانه وحی ملازم تلاقی او با فرشته وحی آشیان عرش خدا و استماع کلام حضرت حق پس از پیامبر (ص) و سینه او مخزن اسرار الهی و جایگا ه حکمت الوهی و نبوی بوده است .
محبت فاطمه (س) محبت رسول او ، محبت معصومین (ع) و محبت تمام اولیای گرامی خداوند است و سلام و صلوات بیکران حضرت حق بر فاطمه (س) و پدر او، بر همسر، فرزندان و دوستداران او باد.
