این مدرسه که در گذشته آن را مدرسه‌ی سلطانی و مدرسه‌ی مادر شاه نیز می‌نامیدند، در زمان سلطنت شاه سلطان حسین، آخرین پادشاه حکومت صفوی ساخته شده است.
ساخت این بنا در سال ۱۱۱۶ هجری قمری آغاز شده و در سال ۱۱۲۶ هجری قمری به پایان رسیده است. این بنا در واقع آخرین بنای باشکوه ساخته شده در عصر صفوی است که برای تدریس علوم دینی به طلاب ساخته شده است.
درختان کهنسال چنار و جوی آبی که در میان آن جریان دارد، جلوه‌ی بی‌نظیری به زیبایی‌های معماری و کاشی‌کاری‌های دیدنی این بنا داده است.
از بخش‌های دیدنی این مدرسه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- معماری و کاشی‌کاری های زیبای گنبد مدرسه
- درب مجللی که با طلا و نقره تزیین شده است
- محراب باشکوه
- منبر مرمرین
- حجره‌ی مخصوص شاه سلطان حسین
- کاشی‌کاری‌های منحصربه‌فرد مدخل مدرسه
- خطوط نستعلیق کتیبه‌ها و پنجره‌های چوبی مشبک
این بنای باشکوه و دیدنی در ضلع شرقی خیابان چهارباغ اصفهان قرار دارد. این مدرسه را می‌توان آخرین بنای مهم و عظیمی دانست که در دوران صفویان در اصفهان ساخته شده است.
هیچ یک از آثار تاریخی موجود در شهر اصفهان به اندازه‌ی مدرسه‌ی چهارباغ، توجه گردشگران و جهانگردان خارجی را به خود جلب نمی‌کند. این بنا را می‌توان کلکسیون کاشی‌کاری ایرانی نامید.
این مطلب را خاطرات و سفرنامه‌های این گردشگران خارجی تایید می‌کند. بسیاری از آنها این بنا را در نوشته‌ها و سفرنامه‌هایشان با کلماتی چون سحرآمیز، جذاب و دلپذیر توصیف کرده‌اند.
از میان این گردشگران، اوژن فلاندن، دیولافوا و کنت دوگوبینو را می‌توان نام برد که مدرسه‌ی چهارباغ را شاهکار مسلم معماری دوره‌ی صفوی توصیف کرده‌اند.
مدرسه‌ی چهار باغ از لحاظ کاشی‌کاری دارای اهمیت ویه‌ای است و انواع مختلف این فن را مانند کاشی هفت رنگ، معرق، گره چینی، پیلی و معقلی را در خود جای داده و در حقیقت موزه‌ی کاشی‌کاری اصفهان به شمار می‌رود.
عکاس : مرتضی شکری
خبرنگار: وصی اله محمودی
